Met de aansluiting van Finland zijn de vrekkige vier nu de vrekkige vijf geworden. De Finse opstandigheid tegen Eurobonds komt laat, maar het werd verwacht.

Door mij, in april al in ieder geval. Zaterdag kwam ik op ZeroHedge min of meer toevallig tegen dat mijn voorspelling toch was uitgekomen:

“Finland, Finland, Finland, it’s a great place to be…”

The (..) parliament has apparently rejected the EU’s 750 bln Coronavirus Next Generation Recovery Fund proposals – in its current form.  The Finns say they are willing to talk, but want something that is largely loans, much shorter in duration, and much much smaller.

De EU-laven hebben dit nog niet bemerkt – of willen geen slapende honden wakker maken – en schrijven in een bericht dat Duitsland een snel compromis wil over dat Coronavirus Next Generation Recovery Fund:

Nederland staat samen met Zweden, Denemarken en Oostenrijk op het standpunt dat het fonds niet uit giften moet bestaan, maar uit leningen. De Europese Commissie en Frankrijk en Duitsland zijn het daar niet mee eens. Zij willen 500 miljard euro onder bepaalde voorwaarden schenken aan de getroffen landen..

Want wat Rutte heeft gezegd – geen haast mee – dat is de uitdelers van graties geld altijd een gruwel:

Premier Mark Rutte gaf vorige week nog aan geen haast te hebben met het fonds. “Er is ook tijd en ruimte om dat rustig te bespreken”, zei hij toen.

Logisch, want wie de tijd neemt zijn verstand er over te laten gaan komt tot andere conclusies dan hysterisch met geld te gaan gooien als je in paniek raakt. Dan spreek je dus over leningen aan wie het moeilijk hebben, niet over giften alsof daarop rechten bestaan. Zie dus ook de Finnen, die na zes weken besloten hun steun aan et verzet van de ‘Vrekkige Vier’ te geven. Een citaat dat met instemming op ZH werd aangehaald was;

 They aren’t convinced they should be paying for the woes of Southern Europe.  One comment this morning summed up a growing Eurosceptic thread: “We don’t have the Mafia, we pay our debts, and our bridges don’t fall down.” 

Jeroen Dijsselbloem zou zich er op zijn gemak hebben gevoeld. Die instemming op ZH werd overigens aardig geïllustreerd met:

Lagarde would do well to recall the Einstein principle: “The definition of insanity is doing the same things over and over again, but expecting different results.”

Maar de crux blijft:

Across Europe nationalists are asking difficult questions. In the face of the European dream, they remain very much a minority – but an important one. The reason the Frugal Five are unwilling to sign blank cheques to bail out the South is not because they are bad Europeans… it’s because they are good Europeans and know it has to change. They know if Europe can’t move the Union narrative forward, then eventually the monetary façade of the Euro is going to crack.

Persoonlijk heb ik een hekel aan die quip van Thatcher, dat het probleem met socialisten is dat ze op een dag door het geld van andere mensen heen zijn. Maar als je je realiseert dat de EU niets anders is dan een socialistisch experiment om de zaak anders – en bloc – over te nemen in plaats van via een revolutie, dan ontkom je er niet aan te zien dat ze alle gelijk van de wereld had.

En met Eurobonds weet je niet alleen waar je begint, maar helaas ook waar je eindigt: berooid, armlastig en genegeerd. Want niet iedereen is zo als gek die wereldverbeteraars (met teveel geld van ons belastingbetalers) in West-Europa.

---

Meer over Eurobonds en een stukje van de voorgeschiedenis vindt u hier.