In zaken waarin “Amerikaans racisme” een rol zou spelen was Toon Kasdorp geïnteresseerd. Maar hij lustte geen knollen voor citroenen, zoals hierbij.

Rob Urie is een schrijver uit New York. Net als president Obama was hij verontwaardigd over de vrijspraak van George Zimmerman, een wat onderbegaafde man, die als bewaker fungeerde van een housing estate in Florida. Maar anders dan de president kon hij het niet opbrengen er objectief over te berichten.

Trayvon Martin, een zeventienjarige zwarte jongen, die zoals veel van zijn leeftijdgenoten uit stoerheid  het jack met de bijbehorende capuchon droeg dat een soort uniform is van jeugdcriminelen in Amerika, liep over het terrein dat Zimmerman moest bewaken. Deze waarschuwde de politie dat hij een verdacht persoon zag en die raadde hem aan in zijn auto te blijven zitten. Hij kon beter wachten tot zij zouden arriveren.

Zimmerman deed dat niet. Hij stapte uit en hield de jongen aan. Die werd kwaad, viel Zimmerman aan en beukte hem met zijn hoofd tegen een stoeprand. Zimmerman greep in angst naar zijn wapen en schoot de jongen dood. Zo is het verhaal zoals U het terug kunt vinden in de rapportages over de rechtszaak. Wat waar is, is dat het misschien niet gebeurd zou zijn als de jongen wit was geweest, maar zelfs dat is niet zeker. In elk geval kwam het initiatief voor het gebruik van geweld van de kant van de jongen.

Kijk nu wat Rob Urie ervan bakte.

The racist murder of seventeen-year-old Trayvon Martin as he walked the streets of the Florida town in which his father lived (a/k/a ‘home’) is proving a Rorschach test for race ‘relations’ in the U.S. The acquittal of his murderer, George Zimmerman, who first stalked the young Trayvon and then disregarded police instructions to remain in his car as he proceeded to accost and murder him, is testament to the power of denial of the institutional racism that haunts America.

Acht regels tekst en acht forse leugens.

1. Het was geen moord, want Zimmerman handelde uit zelfverdediging.
2. Er was geen bewezen racistisch motief, al zal het feit dat de jongen zwart was wellicht hebben bijgedragen aan het vermoeden van Zimmerman dat hij niet op de estate thuis hoorde. Hij kende hem niet terwijl hij de vaste bewaker was van het terrein, maar het had misschien een bezoeker kunnen zijn. Dat was hij overigens niet. Hij liep alleen over het terrein omdat hij daarmee een stuk afsneed op weg naar huis. Hij hoorde er dus inderdaad niet thuis en zijn aanhouding was rechtmatig.
3. Hij liep niet door de staten van Florida maar bevond zich op een particulier terrein waar hij niets te zoeken had. Zijn vader woonde er niet en dat is anders dan Urie suggereert.
4. Deze zaak is geen Rorschach test voor de rassenverhoudingen in Amerika.
5. Zimmerman besloop de jongen niet. Hij volgde de raad van de politie niet op, maar dat is iets anders dan instructies negeren.
6. Hij stapte uit zijn auto, omdat hij meende dat dit zijn plicht was als bewaker. Als die jongen ergens op dat terrein had ingebroken kon hij al weer verdwenen zijn voor de politie arriveerde.
7. Hij benaderde hem niet met het doel hem te vermoorden, maar om hem aan te houden. De jongen pleegde agressie en hij verdedigde zich.
8. De vrijspraak door een jury die in meerderheid gekleurd was is geen bewijs voor de aanwezigheid van racisme in het Amerikaanse rechtssysteem.

Het verhaal zoals Urie het vertelt draagt bij aan de bestaande spanning tussen de zwarte en blanke gemeenschap in de VS. Die bleek ook uit de volkomen overbodige interventie van de president. Die had kunnen volstaan met te zeggen dat het recht zijn beloop had gehad. Dat zei hij ook wel, maar vond dat hij daar een persoonlijke ervaring aan toe moest voegen waarvan hij veronderstelde dat iedere zwarte in Amerika die wel eens had: verdacht te worden alleen op grond van zijn huidskleur. In de context was dat een onverdiende aanval op Zimmerman en op de jury die zich honorabel van zijn taak gekweten had.

---

Dit artikel over racisme verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.

Zie ook verder op Veren of Lood hoe we de discussie over racisme voeren.