Naamgrapjes zijn altijd +1, twitterde de minister van Sociale Zaken. Eens kijken of dat ook waar is als een hem onwelgevallige mening wordt verkondigd.

Er zijn van die momenten dat je denkt dat de wereld gek geworden is. Zoals na het lezen van onderstaande column:

Ik ga niet alles herhalen en fileren wat hierboven aan pedante onzin wordt gedebiteerd. Dat is teveel eer. Verstandsverbijstering is eigenlijk al te veel eer voor deze muts. Maar dat mevrouw Bijster niet geheel goed bij haar hoofd is, bewijst ze met bovenstaande column overtuigend. Laat ik zeggen dat ze een ietwat gefixeerde indruk maakt. Want dat Mohammed Ali een overtuigd racist was maakt haar betoog wel een beetje èrg wiebel.

Bovendien, denkt mevrouw Bijster nu werkelijk dat al die mensen naar begrafenissen gaan om eer te bewijzen? De helft lijkt me al heel wat – de rest gaat om gezien te worden, en de publiciteit. Erdogan? Welk een simplisme kun je in een paar zinnen etaleren.

In zekere zin staat de vrijheid van meningsuiting dergelijke uitingen (als van Ali, maar ook van mevrouw hierboven) toe. Vanzelfsprekend, eigenlijk. Omdat het domme kletskoek is moet het worden tegengesproken – waarvan akte – maar het minste dat een krant als het AD zou kunnen doen is een columniste beschermen tegen haar eigen onwetendheid.

Dat werpt de vraag op of deze krant onder haar nieuwe hoofdredacteur (een NRC-product) dit graag zo ziet? Voor veel mensen geldt nog steeds, dat wat gedrukt staat de waarheid is. Die mensen worden hiermee dus met een mening geïndoctrineerd waarvoor ze zich nooit op het AD hebben geabonneerd – het AD was de altijd wat gematigde en suffe pendant van De Telegraaf. Met een iets nettere toon, zeg maar. Maar wat moet je met de nieuwe koers die deze nieuwe hoofdredacteur heeft ingezet? Moet je die kudde nieuwe columnisten maar verdragen? Of zeggen mensen nu hun krant op – waarvoor het in dit geval een prima moment is – maar wat maar zelden makkelijk is als je ergens al veertig jaar op was geabonneerd. De krant was voor veel mensen nu eenmaal traditioneel een goede vriend. En die goede vriend blijkt nu een eigen agenda te hebben die weinig met vriendschap te maken heeft.

Het heeft er alle schijn van dat ergens is besloten dat het domme klootjesvolk moet worden geïndoctrineerd met de juiste politiek-correcte mening. Teveel mensen die zijn geabonneerd op het AD voelen kennelijk meer voor de politieke mening van Geert Wilders dan voor die van Lodewijk Asscher. Types als Pauline Bijster zullen U dan wel vertellen hoe U voortaan in het leven dient te staan. Geen verstand van zaken, maar met de wetenschap wat wèl, en wat niet uit uw mond mag vallen als u ergens over praat.