Veel samenwerking klinkt logischer dan het in de praktijk blijkt te zijn. Toon Kasdorp bespreekt een reeks voorbeelden en hun consequenties. Met speciale aandacht voor mankementen van de EU.

De Nederlandse volksvertegenwoordigers doen erg hun best om de kwalificatie nepparlement waar te maken. Wie uit principe geen moties meer steunt – ongeacht de inhoud – omdat de partij die de motie indient hem tegenstaat, vertegenwoordigt niet meer de bevolking maar uitsluitend zich zelf of zijn eigen partij.

Het parlement plus de rest van de Haagse wereld is duidelijk te veel in zich zelf gekeerd. Ze weten niet meer wat er bij de bevolking leeft en hebben geen idee meer van hun taak, die toch in de eerste plaats is om in wetten om te zetten wat het land aan regelgeving en besluiten nodig heeft.

Als er een referendum zou worden gehouden over deelneming aan een oorlog in Syrië, om maar een voorbeeld te geven, dan kwam daar net zo’n uitslag op als op het grondwetsontwerp van 2005 of het associatieverdrag met Oekraïne. Wat hebben wij met Syrië van doen of Syrië met ons ? Als de wettige regering daar ons niet vraagt om te komen helpen en wij daar uit ons zelf niets te zoeken hebben, dan zou het toch niet horen te bestaan dat iemand als Bert Koenders namens ons daar toezeggingen over gaat doen aan de VN en de VS ?

Dat weigeren om moties van Dion Graus te steunen heeft te maken met de uitdrukking ‘minder Marokkanen’, die Wilders op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen heeft gebruikt en naar aanleiding waarvan hij nu voor de tweede keer een strafrechtelijke vervolging aan zijn broek heeft gekregen. Ik begrijp nog steeds niet waar al die drukte op slaat, maar die ‘minder Marokkanen’ uitspraak schijnt toch de reden te zijn waarom moties van de PVV sindsdien nul steun krijgen in de Tweede Kamer.

Als je ziet hoe weinig last andere allochtone groeperingen hier hebben, omdat ze in bescheidenere aantallen aanwezig zijn of omdat ze beter integreren, dan kun je toch alleen maar concluderen dat er te snel te veel Marokkanen in Nederland zijn toegelaten door onze overheid? En iets anders heeft Wilders toch eigenlijk niet gezegd?

Toen er zich de laatste paar jaar veel Polen in Nederland kwamen vestigen die te vaak dronken waren en daardoor overlast veroorzaakten, begonnen de mensen uit de gebieden waar asperges worden gestoken zich daar ook tegen te verzetten: te veel Polen in te korte tijd, vonden ze en ze gedragen zich anders dan we dat hier gewend zijn.

Het zijn de gebruikelijke bezwaren die al miljoenen jaren op dezelfde manier etnische problemen veroorzaken en het is zaak voor een overheid om dat soort dingen in de hand te houden. En de tegenwerping dat er wetten en verdragen zijn die dat in de hand houden verhinderen vind ik maar een slecht excuus. Wetten en verdragen zijn er om de samenleving leefbaarder te maken en niet om hier chaos te veroorzaken. Als een regel verkeerd uitwerkt dan verander je die.

Ja maar, komt dan het bezwaar, dat kan niet, want die regels zijn Europees en die kun je niet veranderen zonder toestemming van Brussel en Straatsburg. Als dat werkelijk waar was, dan zou dat een goede reden zijn om Brussel weg te doen.

De lidstaten verschillen onderling qua cultuur en economie zoveel dat het ondenkbaar is dat dezelfde regel in alle EU landen dezelfde uitwerking heeft. Wat in Nederland goed gaat kan wel eens heel verkeerd uitpakken in Bulgarije. Wie dat het beste kunnen bekijken zijn de overheden in Nederland en Bulgarije. Het zou dus nogal stom zijn als Brussel bevoegd zou zijn ten aanzien van essentiële regelgeving in al die verschillende lidstaten van de unie.

De samenwerking in Europa verbreken is aan de andere kant ondenkbaar. Voor de welvaart van alle landen en voor de vrede in dit werelddeel is samenwerking te belangrijk. Ook voor de nieuwe lidstaten is zij essentieel. Maar zij kan, dat is wel gebleken, niet voor iedereen op dezelfde manier worden georganiseerd. De oorspronkelijk samenwerking in het Europa van de zes is geen goed model voor de achtentwintig. De veel te snelle groei van het aantal lidstaten, de laatste decennia, heeft het verband uit de Europese samenwerking getrokken en het wordt tijd dat we dat verband opnieuw gaan organiseren.

Om te beginnen zullen we de EU moeten opdelen in regio’s die qua cultuur en economie meer op elkaar lijken en vervolgens zullen we zowel de interne samenwerking binnen die regio’s als de interregionale samenwerking beter moeten organiseren. Het bestaande apparaat in Brussel is daarbij meer een sta in de weg dan een hulp.

Het zou verstandig zijn als eerst de industrieel meest gevorderde landen in het noordwesten van het continent zich reorganiseren. Waarschijnlijk kan dat alleen door uit de bestaande EU-organisaties te stappen. Vervolgens zouden zij zowel de zuidelijke als de oostelijke leden van de EU horen te helpen zich zelf en hun samenwerking te reorganiseren op een manier die bij de eigen economie en cultuur past. Dan kunnen we in de toekomst problemen als met de euro vermijden, de munt die voor de een te sterk en voor de ander te zwak is gebleken.

De distorties die de bestaande EU in de wereldeconomie veroorzaakt worden nog steeds onderschat. Iedereen zou ermee gebaat zijn als wij ons beter zouden organiseren en een einde zouden maken aan de volkomen onnodige crisis waar Europa nu al ruim tien jaar onder gebukt gaat.

---

Dit artikel over samenwerking verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.

Meer over samenwerking vindt u hier.