Frans Groenendijk introduceert nog een [1] geuzennaam en steekt de loftrompet over Nederlanders, met name die van zijn eigen generatie, door terug en vooruit te kijken in zijn eigen stamboom.

Waarschuwing vooraf: het eerste deel van dit stuk is ongeschikt voor onvolwassenen. Het deel erna zou eigenlijk juist gelezen en besproken moeten worden door Nederlanders uit verschillende generaties.

Trauma
Deze eerste paragraaf hang ik namelijk op aan een voor mijzelf ietwat traumatiserende belevenis.  Klik om over deze paragraaf heen te springen Echt een heel lichte hoor, maar andere onvolwassenen, zeker die van tegenwoordig, zouden er meer last van kunnen hebben dan ik destijds. Ik was 11 of 12 jaar. Op een of andere manier kwam mijn vader in het bezit van een rijk geïllustreerd boek over het heelal. Ik denk dat de winkelwaarde meer dan 10 gulden was. Omdat ik de studiebol van het gezin was, kreeg ik het. Er stond veel interessante informatie en uitleg in. Goede uitleg. Uiteraard bevatte het boek ook inmiddels achterhaalde beweringen. Zo was de leeftijd van het heelal volgens het boek slechts 4 of 5 miljard jaar.

Dat traumaatje werd veroorzaakt door de grote zekerheid waarmee beschreven werd dat het bestaan van ons eigen zonnestelsel eindig was. De zon zou gewoon uitgaan! Dat dat nog wel enige miljarden jaren zou duren, verzachtte het trauma natuurlijk aanzienlijk, maar toch was ik geschokt. Het besef dat iedereen doodgaat, begon pas een beetje in te zinken bij me. Maar dat ‘we allemaal‘ op die manier dood zouden gaan, dat de mensheid gewoon gedoemd was, dat was toch wel andere koek.

In het politieke non-debat van vandaag de dag is ‘we’ vaak een sleutelbegrip. U bent het vast met me eens dat dat ‘we allemaal’ in de eervorige zin ook wat nadruk verdiende.
Bijna iedereen die enige affiniteit heeft met serieuze wetenschapsbeoefening, zegt of schrijft wel eens iets in de trant van: hoe meer we te weten komen, hoe meer we beseffen hoeveel we (nog) niet weten. Maar er zit nog een andere kant aan dat meer te weten komen: met meer kennis komt er ook meer grondstof beschikbaar voor speculatie of griezelen over mógelijk catastrofale scenario’s. [2]

Hier op VoL zijn de afgelopen twee jaar 18 potentièle rampverhalen gepubliceerd. Een of meer van de catastrofes die daarin langskwamen, zal ongetwijfeld onze planeet al eerder teisteren dan het uitdoven van de zon. En de uitbarsting van de Krakatau, in 1883, heeft hij daarin bijvoorbeeld nog niet eens behandeld. Het gelinkte artikel meldt: “Temperaturen daalden in de jaren na de uitbarsting wereldwijd met 1.2 °C en de lucht bleef jaren donkerder dan normaal.” Over invloed op landbouwopbrengsten rept het stuk merkwaardigerwijs niet.

Een jaar of 7 geleden maakte ik me over een veel nabijere kans op een wereldcatastrofe veel minder druk dan om dat boek dat ik als vroeg-oud kind kreeg. Ik doel hier op de Eyjafjallajökull-aswolk die (in 2010) wekenlang het Europese vliegverkeer zeer ernstig hinderde. Ik wist niet eens het precieze jaartal meer, maar ik kan me wel goed herinneren dat ik overwoog dat dit het einde kon betekenen. Ook voor mezelf en letterlijk. Ik achtte de kans wel klein: ik ging me niet eens oriënteren op van die bunkers waarin mensen gedurende een ‘nucleaire winter’ jaren kunnen overleven. Wanneer zich een nog véél grotere catastrofe ontrolt –zoals bijvoorbeeld het ergste scenario van de Yellowstone supervulkaan– dan zit er nog maar één ding op: nog iets moois maken van die laatste maanden of jaren

En niemand de schuld geven trouwens, dat ook.

En al helemaal niet: extra belastingen gaan verzinnen.

Kinderproductie, teeming millions

Ja, weer voor iedereen

Toen ik 13 was leerde ik in de biologieles over ‘Silent spring‘ en ‘teeming millions‘: voortgaande bevolkingsexplosie. Dat eerste was de titel van een boek. Nu ik zoek naar de herkomst van dat tweede begrip en beland bij dit boek, herinner ik me dàt ook weer: die zorg betrof vooral de explosie in Azië. Het ging echter ook over de groei van de bevolking elders. Die dreigende catastrofe was echter van een totaal andere aard dan die van extreem natuurgeweld, in de ruimste zin van dat woord. Wanneer ‘we’ (let op: daar heb je er weer een) ons nu eens gewoon wat minder fanatiek voortplantten…?

En aldus geschiedde!

Mijn biologische grootouders kregen samen 16 kinderen. (In zekere zin nog iets meer: na de vroege dood van mijn oma van moederszijde hertrouwde die opa en kreeg hij daarna nog vijf zonen). Mijn ouders en hun broers en zussen kregen samen 50 kinderen. Zes van die 50 werden geboren in ons gezin. Wij zessen kregen samen 11 kinderen. Onze 11 kinderen kregen op hun beurt samen (tot nu toe) 14 kinderen. Ik vermoed dat er nog hooguit twee bij zullen komen.

Omgezet in een berekening van de manier waarop ‘ons volk’ zich in de loop van ongeveer een eeuw vermenigvuldigde kom ik uit op respectievelijk de factor 4, 2,1, 0,9 en 0,8. Wanneer ik de ooms, tantes en alle neven en nichten weglaat, kom ik uit op 4, 3, 1 en 1,25.

Een eeuw geleden telde Nederland ongeveer 6 miljoen inwoners. Wanneer die in het tempo van mijn grootouders waren doorgegaan met zich voorplanten, dan telde die vijfde generatie, de generatie met jonge kinderen, nu dus (heel grof) 4 x 4 x 4 x 4 x 6 = 1536 miljoen. Anderhalf miljard. Daarnaast zouden er nog zo’n ¾ miljard Nederlanders in leven zijn van de generatie van mijn kinderen, een kleine 3/8 miljard van die van mij en nog een paar miljoen van die van mijn ouders. In totaal ruim 2,5 miljard. Dat is best veel in vergelijking met de minder dan 17 miljoen Nederlanders die we nu tellen.

Wanneer u voor uw eigen familie vergelijkbare berekeningen maakt, zult u –met bijna 100% zekerheid– op een heel ander aantal uitkomen. De meeste van u zullen lager uitkomen, een klein deel wellicht zelfs onder de 50 miljoen. Uw (voor)ouders waren misschien niet katholiek. Wanneer ik mijn berekeningen was begonnen bij alleen mijn grootvaders, dan was ik trouwens nog hoger uitgekomen dan die 2,5 miljard.

4 factoren, 3 ervan strikt cultureel
De ontwikkeling van de omvang van de bevolking in een land wordt bepaald door vier factoren:
– Vruchtbaarheid
– Gezondheid
– Geboortebeperking
– Migratie saldo

Alleen die eerste factor ligt voor een flink deel genetisch vast. Met gezondheid doel ik hier natuurlijk met name op de kwestie of kinderen wel de leeftijd bereiken waarop zij weer kinderen (kunnen) krijgen. In mijn familie gingen er van die 16 kinderen van mijn grootouders slechts (!) 3 dood vóór die tijd. [3] Van die andere 13 was er slechts één onvruchtbaar en 10 van die 13 passeerden met gemak de leeftijd van 80 jaar. Van die 50 kleinkinderen van mijn grootouders stierf er maar één heel jong. In de generatie van mijn kinderen geen een.

Maar we zijn niet met z’n 2,5 miljard. Achtereenvolgens groeide eerst het idee om het aantal geboortes te beperken en daarná werden anticonceptiemiddelen beter en kwamen ze beschikbaar. Niet vergeten hè: twee zaken! En die twee zaken zijn in heel verschillende mate doorgedrongen in verschillende delen van de wereld, zoals in onderstaand kaartje wordt geïllustreerd.

Of wanneer u het liever in woorden heeft: in de lijst van landen, gesorteerd op volgorde van ‘fertility rate‘ vinden we bij de eerst 50 landen 29 Afrikaanse landen. En let wel: die niet-Afrikaanse landen zijn -behalve Afghanistan- allemaal nogal klein.

De simpele vergelijking van die cijfers per continent is zodoende nog informatiever. Europa: 1,6, Amerika (N+Z): 1,9, Azië: 2,1, Oceanië: 2,3 en Afrika: 4,4.

Perfect
De Nederlanders vormden, met andere woorden, het perfecte voorbeeld van een volk dat verantwoordelijk omging met die dreiging van krankzinnige overbevolking. Niet alleen is die dreiging afgewend, maar inmiddels gaat die bevolkingskrimp zelfs wat aan de snelle kant.

Opmerkelijk genoeg is dat nieuwe gevaar sterker aan de orde in katholieke Europese landen. Mede dankzij onze verstandige pensioen financiering, die gunstig afsteekt bij alle andere Europese landen, zou de reeds ingezette daling van het aantal Nederlanders geen probleem hoeven vormen. Ook die als probleem bestempelde vergrijzing niet. Zonder het migratie-saldo zou die daling ook al zichtbaar zijn in het aantal inwoners van ons land. Ik vind het wel komisch dat juist mijn eigen familie dan weer een mooi voorbeeld vormt van dat gedrag van het hele Nederlandse volk en dat ik geen 4 maar 5 kleinkinderen heb!

Maar we hebben nu dit:

Ik gebruik -slechts half schertsend- de geuzennaam overbevolkingsontkenner. Laat ik proberen nog iets scherper te formuleren waarom. Dat misdadig krankzinnige idee om mensen uit culturen, die anders staan tegenover (individuele) verantwoordelijkheid, te stimuleren om illegaal – of zelfs legaal – te laten verhuizen naar landen met meer verantwoordelijke culturen, leidt tot allerlei problemen.

Eén daarvan is dat de al lang ingezette lijn van bevolkingskrimp
weer wordt terug gebogen naar bevolkingsgroei.

Geen begrip voor onverantwoordelijk gedrag, laat staan het belonen
Maar wat staat ons, ik bedoel het Nederlandse volk, nu te doen? Op de eerste plaats: ophouden met het verkeerde beleid. Op de tweede plaats: echt hè, ophouden met het verkeerde beleid. Etcetera.

Als Nederlandse staat moeten we richting andere landen –met name Afrikaanse– een verantwoordelijke opstelling van de betreffende overheid voor-onderstellen. We moeten doen alsof ze níet de verpersoonlijking vormen van zieligheid en ze wèl in staat en bereid zijn zich verantwoordelijk te gedragen. Een land dat niet serieus inzet op drastische maatregelen tegen de bevolkingsexplosie, krijgt geen enkele steun in welke vorm dan ook. En we sluiten al helemáál geen immigratiepact met de regerende kliek in die landen!
De meeste politieke partijen in Nederland zijn niet te porren voor deze insteek: keer op keer laten ze zien dat ze realiteitszin verafschuwen. Deze partijen hebben een grote meerderheid in de Tweede Kamer. Mijn inschatting is dat ook onder de bevolking de angst om ‘even onaardig gevonden te worden als Trump‘ ook welig tiert, maar al een stuk minder dan onder Kamerleden.

Mijn nieuwjaarswens is dan ook dat FvD en PVV (en de minderheden binnen andere partijen die minder sterk afwijzend staan tegenover realiteitszin) niet alleen krachtig afstand nemen van de Marrakesh, EU en VN-gekte met betrekking tot het migratie-dossier, maar ook tonen dat ze ervan doordrongen zijn dat op heel veel grote lijnen er absoluut niets is waarvoor het Nederlandse volk zich zou moeten schamen.

Meer lezen?
Bekijk hier op VoL de ‘dossiers’ overbevolking en demografie. Op mijn oude webstek Islamofobie schreef ik jaren geleden ook een en ander over dit onderwerp. Zoek daar desgewenst op ‘overbevolking’ of ‘demografie’.

Je stuit dan met name op stukken als deze van mijn hand: Het is de cultuur,suffie – 1 (“..dat in 1950 de groene druk maar liefst vijf keer zo hoog was als de grijze“) en Het is de cultuur, suffie -2 (“De vrouwvijandige cultuur is [daar] de motor achter de gemengde huwelijken“). En niet te vergeten dit stuk over grote lijnen waarin ik het hanteren van een soort ‘uitzichtloosheidsindicator‘ voorstelde.

Van Toon Kasdorp onder andere dit stuk: Ze zijn simpel geworden bij de PvdA. Toon schreef dat stuk nota bene in 2011, maar het is nu, een jaar na zijn dood, actueler dan ooit.

---

0. Bij de afbeelding
Ik zocht heel kort naar een geschikte afbeelding boven dit stuk en stuitte op dit stuk over een fakenieuws-item, op een beslist niet ‘politiek-correcte’ webstek. Op sociale media ging de afbeelding rond met het verhaaltje erbij dat die foto afkomstig zou zijn uit Alabama. Hij kwam dus uit Albanië. Waar weliswaar 57% van de bevolking mohammedaan is maar blijkbaar ook aan intimidatie-bidden wordt gedaan. De bevolking daar groeit op de wat langere termijn beslist niet: de Total fertility rate bedraagt slechts 1,5. De bevolkingsdichtheid is een stuk minder dan die in ons land en is ook niet zo rampzalig als in Egypte. Zie daarover desgewenst dat stuk over die ‘uitzichtloosheidsindicator’. Ik heb expres deze afbeelding genomen om te benadrukken dat heel wat landen waarvan de bevolking nog in omvang toeneemt, wel degelijk reeds op een koers zitten van krimp van de bevolking.

1. In mijn vorige stuk stelde ik voor om ons niet boos te maken over de term ‘klimaatontkenner’ maar die maar gewoon te omarmen als geuzennaam. Om daarmee de aandacht te vestigen op het karakter van scheldwoord van dat woord èn op een heel wezenlijk aspect van dat zeuren over ‘gemiddelde wereldtemperatuur’.
   2) In februari van dit jaar schreef ik een wat langer stuk over dit aspect, naar aanleiding van griezelverhalen over rampzalige stijging van de (wereldwijde) zeespiegel als gevolg van kolossale gletsjers die in hun geheel van Antarctica af zouden kunnen schuiven).
   3) Eigenlijk had ik voor die berekening 4 x 4 x 4 x 4 x 6 = ook wel de berekening (13/4)^4 x 6 = kunnen gebruiken. In zekere zin iets correcter, maar dan zou daarmee de rol van de toenemende gezondheid enigszins buiten beeld raken. De einduitkomst zou dan nog altijd boven de 1,5 miljard liggen. Nog altijd aanzienlijk meer dan de wereldbevolking tot zo’n anderhalve eeuw geleden …  En omgekeerd: wanneer je dezelfde onzorgvuldigheid zou hanteren ten aanzien van de hele wereldbevolking van ruim een eeuw geleden, zouden we ons nu serieus afvragen wanneer we de biljoenste wereldburger konden verwelkomen.