Bij alle berichtgeving moet je je tegenwoordig afvragen wat de eigen mening van het medium zou kunnen zijn. Zie de NOS vandaag over Iran.

Dit zojuist gepubliceerde bericht over Iran en de brandende tankers in de Perzische Golf is bijna te bizar om te geloven. Er is enige basiskennis van het nieuws van afgelopen weken noodzakelijk, maar dan valt je mond ook echt open:

 

“Mogelijk werden de schepen aangevallen”

Heel knap, en een nieuw dieptepunt. Dat er onderzoek wordt gedaan naar de precieze aard van de aanval en wie de daders zouden kunnen zijn is toch werkelijk iets anders dan dat er onderzocht wordt of er een aanval was. Daarover bestaat geen twijfel, en om even terug te komen op die basiskennis van het nieuws van de afgelopen weken: het gaat hier om tankers nummer 5 en 6 die worden aangevallen. Het is echt te bezopen voor woorden nu te veronderstellen dat er aan boord een brandje uitbrak en dat dat mogelijk een ‘normale’ oorzaak heeft. Eén zou zeker kunnen, twee binnen één week is al bijzonder onwaarschijnlijk en zes in een tijd van een maand is eenvoudig uitgesloten.

Zo niet in het universum van de staatsomroep. Die lijkt het paradigma ven de EU te blijven volgen, dat Iran een braaf land van goede wil is dat met respect behandeld moet worden. Dat het al pijnlijk genoeg is te moeten berichten over Iraanse moordenaars die Nederlandse ingezetenen komen vermoorden onder het mom van politieke detachering bij een ambassade, en dat we ze toch vooral niet moeten provoceren. Oorlogsdreiging? Schuld van Saudi Arabië.

Maar verder is de Nederlandse berichtgeving reuze neutraal en objectief, en laat men zich in Hilversum door niemand de les lezen – die klaagt over het niveau van hun stagiaires. Je wordt er wel eens moe van, maar dat is geen reden het niet voortdurend aan de kaak te blijven stellen.

Want als poging om Thomas Erdbrink ter wille te zijn is het wel wat al te goedkoop, zelfs naar de standaarden van de NOS tegenwoordig.