Het klimaatakkoord komt er dit jaar nog niet. Daarvoor is een pakket redenen, maar die zijn nog steeds weinig doordacht.

En zoals vaak als iets wordt uitgesteld dat eerder met veel pathos werd aangekondigd, kun je voor een antwoord het best kijken wat voor politici zèlf nu het meest belangrijk is. En dan kom je niet heen om het pakket verkiezingen in de eerste helft van volgend jaar: de Statenverkiezingen en die voor het EP. Weliswaar strijden die om de titel ‘meest irrelevante verkiezingen die in Nederland gehouden worden’, maar voor dit kabinet zijn ze van groot belang in verband met de toekomstige samenstelling van de Eerste Kamer.

Dus zien CDA en VVD er weinig in om in de campagne met hun eigen ondeugdelijke rekenwerk om de oren te worden geslagen:

VVD en CDA vinden de plannen waar bedrijven, overheden en maatschappelijke organisaties de afgelopen tijd over hebben onderhandeld aan de zogenoemde ‘klimaattafels‘ te vaag. De twee partijen voelen er niets voor om voorstellen over te nemen die het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving niet concreet genoeg vinden.

En ook al noem je achterkamertjes tegenwoordig klimaattafels, het resultaat is hetzelfde, alleen de obsessies die er heersen verschillen licht. Het eigen onbenul wil men graag kunnen verdedigen met cijfers van Planbureaus in overheidsdienst.

Hoezeer CDA en VVD zich in dit proces hebben laten kennen als partijen die maar wat populaire kreten slaakten om na verkiezingen eens te kijken waarover ze nu eigenlijk campagne hebben gevoerd – je raakt er aan gewend maar het blijft een ontluisterend gezicht. Curieus blijft dat men bij D66 en ChristenUnie veel minder beseft:

D66 en ChristenUnie willen vasthouden aan de ambitie die dit kabinet heeft uitgesproken, om de CO₂-uitstoot fors te verlagen. De gedachte van deze partijen is dat Nederland ergens moet beginnen, omdat het anders te laat is.

Dat de CU dit gelooft kun je alleen wijten aan een vorm van verlaat Millenarisme. D66 voelt zich vooral in de kou gezet, want haar potentiële doelwit qua achterban is die van GroenLinks. Die zal zich bij bovengenoemde verkiezingen nu met zekerheid niet richting D66 begeven.

Minstens zo ernstig is overigens dat er nog een tweede goede reden is waarom CDA en VVD op dit moment niet gebruiken kunnen dat het kabinet te kijk wordt gezet qua beoordelingsvermogen, en dat is de steun die men de Syrische rebellen gegeven heeft. Vooral de VVD zit nu in de kruissnaren van het parlement, zodat een stevige politieke rel over dat Klimaatakkoord tot de woestijnwind is overgewaaid uiterst welkom is.

Fouten uit het verleden blijken in de politiek altijd zwaarder te wegen dan fouten die men met het oog op de toekomst maakt. Goede bedoelingen – hoe dom of slecht onderbouwd ook – blijken altijd beter verdedigbaar dan stupiditeiten die een paar jaar terug nog als goed bedoeld konden worden beschouwd. Natuurlijk kun je daar als politicus de domheid van het electoraat voor aanvoeren. Maar werden politici niet juist beschouwd als de mensen die dat electoraat naar een goede toekomst moeten leiden? Of denkt de huidige generatie aan het Binnenhof dat je dat doet door zaken buiten het beeld van de camera’s te regelen en uit de afloop de (statistisch onvermijdelijke) succesjes te halen als eigen inzicht en bestuurlijke krachtpatserij?

Voor een democratie zoals een democratie bedoeld is heb je leiders nodig die eerlijk zijn in de oppositie, maar ook als ze regeren. Maar wie dat doet kan altijd rekenen op achterbaks gegniffel in de Tweede Kamer van de junior-regenten op de achterste rijen die denken te weten hoe het makkelijker kan.. Terwijl ze hun aardappelmesjes slijpen.

Update

Zie voor een meer technische benadering dit draadje op Twitter.