Het was een van Harry Truman’s sterke punten dat hij niet geïntimideerd werd door talent in zijn nabijheid, maar dat hij aanwezige kwaliteiten tot hun recht liet komen.

George Marshall was waarschijnlijk het grootste Amerikaanse bestuurlijke talent uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Hij kwam terug uit China, waar hij vergeefs het onmogelijk geprobeerd had door in opdracht van Roosevelt de nationalisten en de communisten te verzoenen.

Truman nam hem die mislukking niet kwalijk en maakte hem Secretary of State. George Kennan werd teruggehaald uit Moskou. Dean Acheson had eigenlijk de publieke dienst willen verlaten maar werd door Truman overgehaald om te blijven. David Lilienthal, een oudgediende uit het Tennessee Valley project bleef aan als hoofd van de Commissie voor de Atoomenergie en ook Harriman, Patterson, Forrestal, Bedell Smith en Tip Bohlen bleven. Dat waren allemaal sterren uit de Roosevelt era, die van Truman veel meer ruimte kregen dan van hun vorige baas.

Deze tsunami van Amerikaans talent heeft er voor gezorgd dat West-Europa bevrijd bleef en niet van de handen van Hitler in die van Stalin terecht kwam en zo het lot ging delen van al die Oost-Europese landen, die na zeven jaar Hitler zeventig jaar Stalin en diens opvolgers hebben mee moeten maken.

Toen zich na de ineenstorting van het Sovjetrijk de kans voordeed om heel Europa democratiseren, ook Rusland zelf, is die kans verknoeid door Bill Clinton, die nagelaten heeft een Marshallplan voor dat land te organiseren en die lachend Boris Nikolajevitsj Jeltsin het onderspit heeft zien delven tegen Poetin en diens KGB.

---

Dit artikel over Harry Truman verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.