Censuur heeft twee kanten, en als je niet op past heeft het er drie. Een goede reden om de overheid er zo ver mogelijk van weg te houden.

Dat dat laatste ook in het belang van de internetbedrijven die de sociale media exploiteren zelf is, lijkt maar mondjesmaat door te dringen. Pijnlijk genoeg schijnt men in Silicon Valley te denken dat als men politiek ongewenste zaken weet te smoren, het probleem is opgelost. Dat het dan pas begint is een te grote stap, en als men die eenmaal maakt zou het wel eens te laat kunnen zijn. De gehele anti-nepnieuwsbeweging vanuit overheden is een teken aan de wand.

Overheden zijn begonnen zich te realiseren dat internet sneller is en meer weet dan zijzelf, maar daardoor ook een gevaar betekent voor het respect dat de burger voor haar overheid had. Waar politici en beleidsmakers eigenlijk altijd een informatievoorsprong hadden op de bevolking, zijn de rollen tegenwoordig maar al te vaak omgedraaid. Die situatie dwingt overheden eigenlijk tot het herstellen van iets van een balans, en fantasieloos als ze zijn is hun enige antwoord: censuur.

Het slechte voorbeeld werd ook gegeven door de VN, dat YouTube bewoog tot het sluiten van een videokanaal van een Israëlische NGO, waarin uitgebreide kritiek op de UNRWA werd onderbouwd met beelden die men in New York niet verdroeg, omdat die in staat werden geacht de publieke opinie voldoende te beïnvloeden om een bestaand evenwicht te doorbreken.

Iets vergelijkbaars gebeurde met het videokanaal van de Democratische presidentskandidate Tulsi Gabbard. Hier was niet president Trump de aanstichter – zoals sommigen mogelijk zouden verwachten – maar het establishment van haar partij waarmee Gabbard ernstig in de Clinchton ligt.

Yesterday, Steven Crowder very easily and quickly proved how Youtube [aka. Google] is sabotaging Tulsi Gabbard with its search results. Gabbard’s channel appeared in the first Youtube results when accessing the website with a Spanish IP. But when Crowder switched to a USA IP address, Tulsi’s channel no longer came up in the results. Crowder’s team made the discovery by carefully monitoring the popular website, after their channel got demonetized back in June.

Begrijpelijk is dan weer wel dat iemand als John de Mol ageert tegen het gebruik van zijn gezicht door malafide adverteerders voor een bitcoin-scam, maar ook hiervan is duidelijk dat een bedrijf als FB dit nooit zo ver had mogen laten komen. Op een dag kom je de verkeerde tegen, en dan ineens heb je censuur. Gezien zij rijkdom is John de Mol een goed voorbeeld van de verkeerde tegen komen, maar dat laat onverlet dat als men bij FB verstandig was geweest het nooit zo ver had moeten komen.

Het gevolg is namelijk dat wat er ook uit het overleg tussen beide partijen komen gaat, censuur de grote winnaar is.

Zelfcensuur kent soms bizarre politieke overwegingen. Persbureau AFP ging enthousiast mee met de eertijdse beschuldigingen dat onder het bewind van president Trump kinderen het in migratiegerelateerde detentie zo zwaar hadden. Bij nadere inspectie bleek deze VN-beschuldiging te gaan om iets dat tijdens het bewind van voorganger Obama werd geconstateerd. En toen kreeg je dit:

AFP is withdrawing this story.

The author of the report has clarified that his figures do not represent the number of children currently in migration-related US detention, but the total number of children in migration-related US detention in 2015.

We will delete the story. https://t.co/p30UjEWl7u

— AFP News Agency (@AFP) November 19, 2019

Je zou bijna gaan denken dat de oorspronkelijke auteur waarop AFP haar berichtgeving baseerde namens de Republikeinen een valletje had gezet, maar naar het schijnt gaat het hier om een bonafide fout. Men kondigt daar nu dus over aan dat men het maar weghaalt: het dient verder geen doel om Trump te beschadigen, en besmeurt slechts de reputatie van diens bij AFP zo geliefde voorganger.

Wat echter leidt tot de verzuchting: “De media neutraal? Vergeet het maar.”

Ook het door minister Ollongren verspreidde idee dat de staatsmedia betrouwbaarder zijn dan onafhankelijk commentaar op internet (door welk zeker veel fouten en nepnieuws wordt gemaakt). Helaas voor haar is dat hoogst dubieus en een heel aardig voorbeeld dat ook in Nederland nog steeds niet recht getrokken is, is de berichtgeving over de burgeroorlog in Syrië. Uit mijn eigen twittergezelschap kwam het commentaar van Dr. @MaxAbrahms:

A mainstream media and academic expert this week issued a rare admission: that pretty much everything the establishment has fed the public on Syria is false or distorted; but it remains that after tragic eight-year long war is slowly coming to a close, new indisputable facts are coming to light. “Truth did not matter at all,” he admits after years of providing commentary for mainstream publications.

En, sterker nog:

In a lengthy thread on Twitter, counter-terrorism author and assistant professor of political science and public policy at Northeastern University Max Abrahms exposed how he saw the ‘narrative managers’ at work from the inside of the establishment think tank world and media. As his own research came to uncover and document the truth of what was happening in Syria, “the media would excise me and the research from their stories” he revealed. His work in the early years of the war appeared in The New York Times and other major outlets, however, he was increasingly censored and pushed out of a number of platforms for speaking inconvenient truths.

Ik kan u aanraden hem op Twitter te volgen. Hij is eerlijk, al zult u het niet altijd met hem eens zijn, en is bereid op serieus commentaar in te gaan.

Dat zijn commentaar dodelijk is voor de berichtgeving over Syrië onder het bewind van Barack Obama en de hem toegewijde media begrijpt u. Dat zijn diezelfde media die hun uiteengespatte discours sindsdien vrijwel niet gewijzigd hebben. Met als uitvloeisel in Nederland bijvoorbeeld vorige week dat de staatsomroep het CDA ter verantwoording riep vanwege het voorstel de diplomatieke banden met het Syrië van Assad weer te herstellen – wat een goed en weloverwogen voorstel was.

De groeiende censuur komt voortdurend uit één hoek: die van mensen die geen belang hebben bij een goed geïnformeerde bevolking. Vallen wij ook zelf daar niet soms onder? In zekere zin is daar een zaak voor te maken: zonder internet en mobiele telefoons waarmee je het internet op kunt was de grote immigratiegolf van de afgelopen tien jaar nooit op gang gekomen. En nog ben ik er vrij zeker van dat als je morgen Afrika volledig van het internet afsluit de stroom op zou drogen.

Censuur is daarom een tweesnijdend zwaard dat extreem gevaarlijk is, juist om dat er in bepaalde omstandigheden iets voor te zeggen is. Maar de Mama Merkel’s van deze wereld begrijpen daar weer te weinig van, en zijn om die reden juist levensgevaarlijk voor de door hen (naar zij zeggen) nagestreefde open maatschappij. Maar ze doen er desalniettemin vrolijk aan mee.

---

Meer over censuur leest U op Veren of Lood hier. De invloed van Big Tech op de moderne maatschappij vindt u hier.