Het boerkaverbod was altijd al een ongemakkelijk compromis van typisch Nederlandse snit, bedoeld om ook geiten te ‘sparen’. Dat een totaalverbod nodig en onvermijdelijk is bleek dit weekend.

Aarzelende overheden bogen bij de eerste confrontaties direct voor allerlei vormen van verzet en intimidatie. Daarmee wordt deze wetgeving vrijwel van start af een dode letter die beter kan worden teruggetrokken. Als het de overheid menens is, moet er zo snel mogelijk een totaalverbod komen. De tijd voor smoesjes is wel voorbij. Zoals dit weekend in Nijmegen werd bewezen:

Vier dagen na de invoering van het nikabverbod is de politie voor het eerst op een dreigende nikabruzie afgekomen. De beheerder van de betaalde speeltuin De Leemkuil in Nijmegen verzocht een in nikab geklede vrouw om het kledingstuk af te doen of de speeltuin te verlaten. Ze was daar met familieleden en zes kleine kinderen. Ze weigerde, omdat ze vond dat een speeltuin geen overheidsgebouw is. Volgens het beheer wordt de speeltuin wel mede betaald door de overheid en geldt het verbod dus wel.

Schizofrenie van de gedeeltelijke wetgeving
De schizofrenie van de gedeeltelijke wetgeving en de herkenbare weigering van instanties serieus met de wet om te gaan wordt hier op schitterende wijze gedemonstreerd. Dat dit gebeuren ging was te voorzien, dat niemand er tevoren over heeft willen nadenken is eveneens evident. Dat is ernstig genoeg, maar dat er van de zijde van de boerka-draagsters en hun aansturing wèl over is nagedacht en gecoördineerd actie wordt ondernomen zou de overheid en de tegenstanders van een totaalverbod te denken moeten geven:

Een zestal moslims is naar de melding gereisd om hun ‘zuster’ te helpen. Honderden van hen zitten op internetfora waarin De Telegraaf inzage had. In de groep wordt intern gewaarschuwd als er vrouwen worden aangesproken op hun nikab. Dat wordt omschreven als een ’religieuze plicht’. Ook een aantal niet-islamitische ‘boerkabuddies’ waren op weg om te helpen, wordt gemeld.

En dat het deze boerka-brigades menens is met hun intimidatie schept een situatie die de overheid niet over haar kant zou mogen laten gaan:

De ’broeders’ verschillen van mening over de vraag of er geweld kan worden gebruikt. ,,Als jullie daar zijn en er is agressie’’, zegt één van hen, ,,Pak je telefoon en film de tegenpartij. Dat schrikt af. Als die malloten zijn weggegaan blijf daar nog minstens een half uur. Wel op gepaste afstand van de zuster, zodat ze weten dat het menens is.’’

En

,,Als dit de komende tijd de trend wordt, vind ik dat er workshops moeten komen over hoe je conflictsituaties oplost’’, zegt een andere deelnemer. ,,Net als de joden, die beheersen allemaal een verdedigingstechniek. Iedere moslimman moet ook een basis hebben.’’

Lafheid
Dit zijn hoogst verontrustende feiten. En al even duidelijk is, dat dit minder met het geloof van doen heeft dan met intimidatie en gedram. Islamisering, wat was dat ook al weer? Daarop werden we al geattendeerd tijdens de parlementaire behandeling (zie afbeelding boven artikel), en duidelijk is dat een groep – precies de groep tegen wie het verbod is gericht – voornemens is zich met hand en tand te verzetten. Een veel te complexe regeling met allemaal ditjes, datjes, mitsen en maren mag dan heel Nederlands zijn; geschikt voor deze tijd is die aanpak niet. Aangezien de onderliggende gedachte van dat soort beleid er een is van welwillende communicatie tussen overheid en burger. Als dat ontbreekt, moet worden ingegrepen of erkend dat deze aanpak dom was. Na alle eerdere commotie kun je niet langer ontkennen dat het boerkaverbod vooral niet zal worden gehandhaafd uit lafheid, en dat het boerka-promotieteam dat beseft maakt dat de overheid moet kiezen tussen een steviger aanpak of een afgang.

De afloop van dit relletje in de dop? Dat wijst naar de algemene attitude van de lagere overheden hierover. De gemeente Nijmegen wist niet hoe snel ze haar excuses moest aanbieden:

De politie was nog niet bereikbaar voor commentaar, maar een woordvoerder van de gemeente Nijmegen spreekt van een ‘heel vervelende situatie’. ,,De Leemkuil is een gemeentelijke speeltuin”, verheldert Mariska Schok. ,,Daar komt de verwarring vandaan. De afdeling veiligheid had het idee dat de vrouw geweigerd moest worden en heeft dat abusievelijk ook gedaan. Bij nader inzien bleek dat verkeerd. We hebben onze excuses aangeboden en de mevrouw heeft een vrijkaartje gekregen. Maar het is voor haar natuurlijk wel erg vervelend.”

Of, in de woorden van de NOS:

Sinds een paar dagen geldt in Nederland het boerkaverbod. Mensen mogen in openbare ruimtes in het onderwijs, de zorg, het openbaar vervoer en overheidsgebouwen geen gezichtsbedekkende kleding dragen.
De speeltuin wordt gefinancierd met gemeentelijk geld en daarom dachten medewerkers dat het verbod op gezichtsbedekkende kleding ook in de speeltuin gehandhaafd moet worden. Maar “overleg met de politie leerde dat het boerkaverbod niet geldt voor een speeltuin”, schrijft de gemeente in een tweet.

Hoe zou er zijn gereageerd als mensen met integraalhelmen op een groepje kinderen die speeltuin in zouden loodsen? De bewaking had een pluim gekregen.voor haar oplettendheid.