Democratie en staatsrecht: lastige vragen aan de ChristenUnie – met UPDATE: Geen haastige spoed
Na het referendumdebat, eerder deze week in de Tweede Kamer, zijn er een aantal lastige vragen aan de ChristenUnie te stellen. Update: een pikant detail is dat het eigen WI van de partij die vragen ook stelt.
Dit artikel, dat te lang voor een comment zou worden, haakt rechtstreeks in op de excellente analyse “Nepnieuws” – een gemankeerde staatsinrichting door Hannibal.
Sommigen vragen zich na dit debat ongetwijfeld en opnieuw af wat ik nog te zoeken heb bij de ChristenUnie? Wees gerust, dat vraag ik mijzelf ook af. Maar het feit dat de CU principieel tegen referenda is (net als onder andere CDA en SGP trouwens) is voor mij nooit aanleiding geweest om de partij de rug toe te keren. Dan had ik dat al veel eerder moeten doen. Mijn partij werkt mee aan een punt uit het Regeerakkoord, waar hij zelf alleen maar uit volle overtuiging achter kan staan. Gaap. (Dan heb je andere zorgen dan Demofoben66.) En daarnaast ben ik – in elk geval voor een jaar – lid van een partij die systeemkritiek op het partijkartel uitoefent.
Daarmee is de kous bepaald niet af. Lastige vragen aan de ChristenUnie zijn er op minstens vijf gebieden.
1. Bij het referendum over de zgn. Europese Grondwet (officieel het Verdrag van Lissabon geheten) in 2005 voerde de CU campagne om tégen te stemmen. Niet om niet te gaan stemmen. Hoezo dan? Hoe zat het ook alweer precies?
2. De CU was aanvankelijk voorstander van het Associatieverdrag met Oekraïne. De dekselse kwajongens van GeenStijl stelden deze partij, voorstander van dat AO én tegenstander van referenda, voor een voldongen feit. Daarop reageerde de CU door, samen met een groot aantal andere partijen, uit te spreken dat de regering de uitslag “serieus” moest nemen. Uiteindelijk stemde ChristenUnie tegen (!) de definitieve tekst van het verdrag inclusief het beruchte inlegvelletje van Rutte. De partij zat op dat moment in de oppositie, na een periode van “foppositie”, dat wil zeggen de flexibele schil van D66, CU en SGP rond het kabinet Rutte die de regering op belangrijke dossiers aan een meerderheid kon helpen in ruil voor invloed op de inhoud van beleid. De rest is geschiedenis. Er zijn ongetwijfeld lieden die vinden dat Rutte “serieus” bezig is geweest, maar de meningen zijn sterk gepolariseerd over het resultaat en ook over de mate van Ruttes ernst.
Overigens verspreidde de CU onwaarheden over de aard van het verdrag. Dat het AO voor Oekraïne en de Europese Commissie fungeert als een koevoet om het land de EU in te forceren, viel in de hitte van de electorale strijd in 2016 niet wiskundig te bewijzen. Maar het siert een eurosceptische partij niet om alle signalen die daarop wijzen te ontkennen of te bagatelliseren. Inmiddels kennen we de waarde van het beruchte inlegvelletje van Rutte: die is beslist kleiner dan het gedram van de eurocraten en diverse regeringsleiders (onder wie Poroshenko van UKR zelf) voor de “Anschluss”.
3. De kwesties rond het staatsrecht (geschreven en ongeschreven), zoals vrijdag door Hannibal verwoord; lees zijn blog voor een goed begrip van dit betoog. De CU heeft afgedaan als hoedster daarvan. Triest, maar waar.
4. Hannibal wijst op het uitblijven van een “noodzakelijke herziening” van het “staatsbestel”. Die is hoe dan ook dringend gewenst, niet uitsluitend omwille de historie geschiedenis en het imago van de CU (en de SGP) als staatskundige scherpslijpers. Volgens Hannibal is dit hiaat
alleen [te] wijten aan de wens van een kleine meerderheid op te gaan in een federaal Europa – dat een te groot deel van de bevolking al enige tijd niet genegen zou zijn daar in mee te gaan om de grondwet in die richting te wijzigen is evident. (…) Een minieme meerderheid [heeft] zich het prerogatief verschaft de grondwet te kunnen manipuleren.
Voor de ChristenUnie is pijnlijk dat ik haar opnieuw weerstand tegen het discours van Geert “nepparlement” Wilders (én Brenninkmeijer, sic) moet verwijten. Maar eerst en vooral herinner ik haar aan de eigen claims over de EU. De CU wenst Nederland niet (ik herhaal: NIET, per se niet) te zien opgaan in een Europese superstaat. Wie het bovenstaande begrip “minieme meerderheid” rekenkundig vertaalt naar 76 zetels komt helemaal niet uit op de helft plus 1, maar 71 zetels: hooguit VVD, CDA en D66 willen dat (en GroenLinks vanuit de oppositie). En zelfs dat lijkt niet te kloppen, want een Pieter Omtzigt wil het vast ook niet, evenmin als een tenminste aan handvol VVD’ers…
5. De ChristenUnie is voor “versterking van de democratie”. Dat is een dooddoener, want er is geen partij die het tegendeel zal beweren. Maar is de CU eraan toe om toe te geven dat regeerakkoorden en compromissen hun langste tijd hebben gehad? Moeten er — afgezien van meer in plaats geen referenda — niet beter meer ‘vrije kwesties’ komen? Steeds meer kiezers komen tot het inzicht dat ons land inderdaad een nepparlement heeft. Men schaft het referendum af, terwijl partijen die het referendum in hun verkiezingsprogramma hadden staan 90 van de 150 zetels bezetten. Deskundigen zijn bovendien kritisch dat deze afschaffing zal plaatsvinden zonder dat er een… referendum over die afschaffing wordt gehouden. De meeste Nederlanders lijken pro handhaving, maar het kabinet heeft enorme haast, zoals Hannibal al waarnam. (Veel minder haast heeft men met het terugdraaien van ander, concreet beleid dat juist slecht blijkt uit te pakken en dat onder andere de ChristenUnie beslist niet wilde. En het afschaffen van de dividendbelasting, om maar iets te noemen, stond in geen enkel verkiezingsprogramma.)
De CU-strategie, soms helder en vaker afwegend, zoekend, zwalkend, is mij bepaald niet altijd duidelijk, en het is nog maar de vraag of ik die duidelijkheid ooit nog krijgen ga. Van een CU-kopstuk zal ik niet gauw te horen krijgen dat ik te dom ben om politieke kwesties te begrijpen. Zodra dát gebeurt, ben ik pleite. Intussen blijf ik me verbazen.
UPDATE: Waarom zo’n demofobe haast in deze ‘tijd van politieke vervreemding’?
“Ik geloof in referenda. Niet om het representatieve stelsel te vernietigen. Maar juist om dit stelsel te corrigeren wanneer het niet meer representatief is.” Met dit citaat van president Roosevelt (begin 20e eeuw) opent Wouter Beekers van het Groen van Prinstererinstituut (het wetenschappelijk instituut van de ChristenUhie) zijn column in het Nederlands Dagblad, die is doorgeplaatst op de site van het WI. Net als schrijver dezes herinnert Beekers eraan dat christenpolitici altijd kritisch zijn geweest over referenda; het ligt dan ook niet voor de hand dat de partij warmloopt voor een correctief referendum. De nu af te schaffen referedumwet gaat over het raadgevend referendum. Zo’n volksraadpleging hoeft niet te botsten met “de verantwoordelijkheid van volksvertegenwoordigers om naar eigen geweten de gerechtigheid te zoeken”, aldus Beekers. Kortom, de uitslag kán genegeerd worden. Dat is ook wat we hier op Veren of Lood Mark Rutte en de toenmalige regeringspartijen hebben aangeraden toen ze in hun maag zaten met de uitkomst van het Oekraïnreferendum. Negeer het dan. Veeg het dan van tafel. Doe het dan! Maar dan wél kordaat. En meteen.
Terug naar Wouter Beekers. Hij pleit voor reflectie, in deze “tijd van politieke vervreemding” en sluit zich blijkbaar aan bij de zware kritiek op de ‘peupulistische’ minister Ollongren, die namens het kabinet een enorme haast ten toon spreidt om deze afschaffing in recordtempo erdoor te jagen en zelfs dubieuze trucs niet schuwt om het verdwijnen van de wet met terugwerkende kracht te laten ingaan. Beekers:
Tegen een raadgevend referendum stemmen is één ding. Er nu een streep door halen vraagt toch enige reflectie. Op betrouwbaar bestuur. Op verbinding met burgers. In tijden van vervreemding lijkt het me wijs om nog eens goed na te denken wat hier op het spel staat.
CU-fractie in de Tweede Kamer: uw denktank heeft gesproken. Bezint eer gij begint, Stieneke van der Graaf c.s.(net als bij D66, met Rob Jetten, was het referendumdebat afgelopen donderdag voor de CU geen Chefsache.)
CU en staatsrecht.
Wat te denken van de zogenaamde christenen van de CU als oorlogshitser in Syrië, waar Nederland in staatsrechtelijk opzicht illegaal opereert mede met instemming van de unie van christenen. Nota bene tegen het volkenrecht in wegens het ontbreken van enig mandaat in de vorm van een resolutie van de VN-veiligheidsraad. Hierover dienen ze tegenover het volk verantwoording af te leggen.
En dan laten we het morele aspect van geweld in een agressieve aanvalsoorlog, mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse christenen van de Unie, nog buiten beschouwing. Deze verantwoording dient men individueel af te leggen tegenover hun God.
En dan de steun van de CU aan het achterbakse gemanipuleer van de coalitie bij het afschaffen van het referendum en nota bene het ontzeggen van het recht van een referendum hierover. Godgeklaagd (mag ik zo toch wel opmerken).
En daarbovenop nog het gedraai gisteren van die tante van het CDU – Stieneke van der Graaf – tijdens het referendumdebat op het moment dat de publicatie van de RvS ter discussie stond. Dus de rechtsstatelijkheid van het besluit ter discussie stond. Er was twijfel, Stieneke twijfelde en …….. koos van het partijkartel. Stieneke streed dapper mee aan de zijde van het de coalitie om het debat op basis van meerderheid erdoor te rammen.
Samenvattend: de rol van Stieneke was uitgesproken negatief. Echter, Stieneke heeft een positiever zelfbeeld. Ze verklaart in haar biografie op de CU site:
- “Politiek ……………… Ik vond het leuk!”
- “recht doen waar onrecht plaatsvindt.”
- Gerechtigheid ……………. vormen een rode draad in mijn politieke werk.”
Welnu, fijn dat dat Stieneke het leuk vindt. Het was wel zo prettig geweest als ze dan ook doet wat ze zegt. Kom daar maar eens om in de politiek en bij de christenen in de politiek. Toen het gisteren niet duidelijk was of de RvS onzorgvuldig was geweest koos Stieneke toch heel even niet de kant van het recht maar de kant van de macht. Met gerechtigheid nam Stieneke het dus ook niet zo nauw. Die Stieneke toch. Gewogen en te licht bevonden; onbetrouwbaar. Die Christenen toch. We waren er bijna ingetrapt. Categorie: christelijke clowns. Volgende patiënt!
Al surfend stuitte ik op de volgende absurde stellingname en uitspraak van de CU m.b.t. het voeren van een Nederlandse aanvalsoorlog zonder dat Nederland werd bedreigd en tegen ieder volkenrecht mandaat in:
“Wij delen het standpunt van de regering dat resolutie 1441 in combinatie met eerdere resoluties 678 en 687 een militair ingrijpen in Irak legitimeert. Wij hadden ten zeerste gehoopt – en dat hebben wij ook steeds uitgedragen in debatten – dat dit standpunt opnieuw door de Veiligheidsraad zou kunnen worden geformuleerd, liefst met een ultimatum met een beperkte termijn. Dit laatste bleek de afgelopen dagen dus niet mogelijk.”
Dus, een resolutie van de Veiligheidsraad als mandaat ontbreekt. M.a.w. de CU houdt zich niet aan nationale wetten en internationale verdragen. Dit betekent dat de CU de rechtsstaat opzij zet en inruilt voor de wetteloosheid van geweld. De CU verlaat hiermee het pad van een geweldloze rechtsstaat voor een geweldsvolle rechtsstaat; het recht van de sterkste. Dit pad bestaat niet. We hebben of een rechtsstaat of een anarchie waar het recht van de sterkste geldt.
Alles in deze wereld is wederkerig op basis van de natuurwet van actie en reactie. Ik vraag me dan ook in rede af wat die zogenaamde halfbakken christenen in een geweldsomgeving te zoeken hebben! Ze zijn blijven hangen tussen de twee werelden van kerk en straat. En daarbij misbruiken zij de staat.
Vandaag zitten de politieke christenen ongetwijfeld in de kerk. Wat ze daar te zoeken hebben blijft een raadsel. Maandag zit die hap weer in het parlement van de Nederlandse rechtsstaat. Het is evenmin duidelijk wat zij daar te zoeken hebben. Wat die christenen daar uitspoken is wel duidelijk. En dat is niet fraai. Lord have mercy. Zij weten niet beter. En het volk dat hen verkozen hebben evenmin.
hebben = heeft
En het volk dat hen verkozen HEEFT evenmin.
Sorry!
En tenslotte, de CU heeft te maken met een drievoudige identiteitscrisis:
- Een christen gebruikt geen geweld;
- Een politicus in een rechtsstaat gebruikt geen geweld;
- Een nationaal parlementslid grijpt niet in internationale aangelegenheden.
Wat dit laatste betreft. Indien de regering (want dat behoort tot haar taak) ziet dat nationale belangen geschonden worden en/of gediend zijn dan kan er op internationaal gebied actie worden ondernomen. Uitsluitend met het doel om het Nederlandse bevolking te beschermen en de Nederlandse belangen te behartigen. Oorlog voeren in Joegoslavië, Irak en Syrië hoort daar niet bij.
De volksvertegenwoordigers die menen dat ze alle problemen van de wereld kunnen oplossen en de gehele populatie van Afrika en het Midden-Oosten in Nederland willen huisvesten, die kunnen beter bij de VN gaan werken of bij een internationale NGO. Ook kunnen ze hun koffer pakken, emigreren en hun handen laten wapperen in noodgebieden.
Laat de CU zich maar focussen op het dakloze probleem en het probleem van de ouderenzorg, i.p.v. een aanvalsoorlog voeren in het buitenland en democratie afschaffen.
Christenen in de politiek, een stuitende mismatch. Dit geldt niet allen voor de CU maar ook voor de SGP en het CDA. Omdat ze iets anders pretenderen dan ze doen. Met die zalvende woorden en die vrome uitgestreken gezichten. Ik trap er niet in.
@Voight-Kampff: Het heeft geen zin om hier een uitgebreid weerwoord op te geven. Trouwens, ik ben het grotendeels met u eens! Mag ik u vragen om deze blogs te lezen? (URL’s hieronder). Dat voorkomt het vasthouden aan karikaturen. Kritiek op het christendom en christelijke politiek is heel heilzaam. Nog beter: aan de hand van zoveel mogelijk feiten en analyses. Zegen,
http://verenoflood.nu/moeten-christenen-islam-bestrijden/
http://verenoflood.nu/krek-de-staat/
http://verenoflood.nu/partij-waarheid-christenunie-vh-blije-werelt/
Dank Dick voor uw reactie. Vooralsnog even een snelle reactie. Uw aanbevelingen ga ik doornemen. Ter informatie ik ben christelijk opgevoed en meen daarom recht van spreken te hebben. Wat betreft het denken in karikaturen; daarvan heb ik mi geen last omdat ik niet vooringenomen ben en volgens het principe van data/analyse/conclusie redeneer. Daarin leg ik middels transparantie verantwoording. Maar dat heeft u reeds opgemerkt, gezien uw sportieve reactie. Later. Vaya con Dios!
@ Dick Kraaij. Heb uw links doorgenomen en geef u hierbij mijn reactie.
Ik identificeer de staat als vijand van het volk. En stel dan ook dat de staat de Nederlandse rechtsstaat heeft gekaapt ten koste van het volk. Voor onderbouwing van deze stelling verwijs ik graag naar diverse coherente reacties van mijn kant op deze site, die allemaal verwijzen naar de disfunctionele Nederlandse rechtsstaat. Ik beschouw de disfunctionele rechtsstaat dan ook DE oorzaak van alle problemen in Nederland.
Ten eerste; alle overige problemen waar men in Nederland tegenaan loopt beschouw ik dan ook als gevolg van de disfunctionele rechtsstaat (en dus niet als oorzaak).
Ten tweede; ik probeer te vermijd om meegetrokken te worden in de links vs rechts en christendom vs islam discussie, om reden dat dit de aandacht afleidt van het werkelijke probleem van de disfunctionele Nederlandse rechtsstaat.
Mijn insteek is dan ook gericht op de theoretische onvolkomenheden (soevereiniteit, grondwet en constitutioneel hof) en de praktische obstructie (de politieke partijen die de wetgevende- en uitvoerende macht hebben gekaapt) van de disfunctionele rechtsstaat.
Welnu, de CU is één van de actoren binnen het partijkartel die de Nederlandse rechtsstaat heeft geannexeerd en in een ijzeren greep houdt. Deze bewering leg ik op tafel zonder aanziens des persoons en onderbouw deze met feiten en analyses. Mijn cynische toon op uw artikel was in lijn met de ronduit schandalige prestatie van de coalitie tijdens het referendumdebat welke gericht was op het afschaffen van de democratie en de rechtsstaat. Terwijl Gert-Jan Segers notabene het tegenovergestelde beweert bij de foto van dit artikel. Deze tegenstelling tussen zeggen en doen is ronduit bedrog en neigt naar een fluwelen staatsgreep. Ik beschuldig de CU dan ook van medeplichtigheid aan een eventuele voorgenomen staatgreep.
Het opportunisme van de CU, en overigens alle christelijke partijen, bij het doorvoeren van hun idealen ten koste van het algemeen belang, zoals democratie en rechtsstaat, is ronduit immoreel en illegaal. Volgens internationaal recht heeft Syrië het recht van vergelding en het Nederlandse volk het recht op soevereiniteit (de absolute macht binnen de staat). Als gevolg hiervan zijn de kernwaarden van veiligheid en vrijheid mede door de CU in gevaar.
Ben blij met uw update en het advies van Wouter Beekers, alhoewel omfloerst. Ik stel het duidelijker; indien de CU nog een greintje van zelfrespect en bestaansrecht wil overhouden dan dient de CU afstand te nemen van de coalitie m.b.t. het referendum-onderwerp en zich te scharen aan de zijde van de democratie en de rechtsstaat (oppositie).
De CU geeft de indruk van een drievoudige verhullende gelaagdheid door (1) niet te doen wat ze zegt m.b.t. democratie en rechtsstaat, (2) geen afstand te nemen van het demoniseren van Baudet en Wilders en (3) te verkeren in het gezelschap van de VVD en D66 vorsten van de neergang.
Strategie CU: hervinden moraliteit en geloofwaardigheid.
Tactiek CU: breken met huidige coalitie.
Indien de CU geen afstand neemt van de aanval op de rechtsstaat dan is het mi gerechtvaardigd om scheiding van kerk en staat door te voeren op basis van secularisme (het Franse laïcisme) en de ruimte voor religieuze partijen in de politiek te reduceren tot nul. Deze mogelijke uitkomst is nu eenmaal verbonden aan het spel dat de CU speelt. De keus is aan de CU. Ben benieuwd!
Samenvattend:
– Een christen heeft uitsluitend het morele recht om geweld te gebruiken ter zelfverdediging (een aanvalsoorlog hoort daar niet bij);
– Een christen heeft geen enkel juridisch recht om de democratie en rechtsstaat te bedreigen.
Het is aangebracht dat de CU zich gaat beraden over haar identiteit en haar toegevoegde waarde voor de samenleving (ipv stokpaardjes te berijden voor een selecte populatie christenen en zich in te laten met de ordinaire machtsspelletjes van VVD en D66).
Al is het alleen maar voor het overleven van de partij. Op de huidige weg doorgaan is een doodlopende weg. Succes. Ik zie het wel as dinsdag.
“Geen haastige spoed”.
Dit issue ligt hier NIET op tafel!!
Voor alle duidelijkheid; we spreken hier over de op handen zijnde ondergraving van de democratie en vernietiging van de rechtsstaat. Maar ook over de wijze waarop dit plaatsvindt. Shame on the CU.
Dat heeft niets te maken met spoed. De zaken zijn duidelijk. Neem een standpunt in en aanvaard de consequenties. Maar houd in Godsnaam op met draaien en recht praten wat krom is.
The show is on the road. And the CU can be a game changer. Straighten your back and support the people of the Netherlands.
The truth will set you free!
Christenen die meedoen aan een (fluwelen) staatsgreep; het gaat me compleet boven mijn pet