De USA heeft gisteren Syrië gebombardeerd vanwege de gifgasaanval eerder deze week. Ondanks dat ik er begrip voor kan opbrengen kan de conclusie niet anders zijn dan dat deze Amerikaanse aanval een fout is. Een ernstige.

C’est pire qu’un crime, c’est une faute. (toegeschreven aan Talleyrand)

Als ik er een positieve draai aan geven moet, laat het dan deze zijn: het zal Noord-Korea (en China!) waarschuwen dat Trump niet aarzelt tot het nemen van maatregelen die niet voorzichtig zijn, maar wel doortastend lijken. Dat moet zowel de Chinezen als Kim Jung-un te denken geven, en dat is winst. Het onderstreept ook nog maar eens wat ik vaker schrijf over de Amerikaanse prioriteiten in de wereld.

Verdere winst zie ik niet. De regio waarin het door de USA aangevallen vliegveld van de Syrische luchtmacht ligt is een gebied waarin IS zich aan het hergroeperen is. Syrische strijdkrachten die daar actief zijn aanvallen kan de ellende van deze burgeroorlog alleen maar verlengen. Daar wordt niemand wijzer van, ook niet in het westen.

De relatie van de USA met Rusland zal hierdoor binnen de kortste keren terugzakken naar het niveau-Obama, wellicht lager. Het is dienstig u er aan te herinneren, dat Syrië een officiële en oude bondgenoot is van Rusland – er zijn grote oorlogen begonnen om minder. Dat de USA dit een eenmalige vergeldingsaanval noemen legitimeert de aanval niet: de USA was geen partij die iets te vergelden had. Dat de USA bij de eerste de beste gelegenheid verder de VN negeert is ook iets wat ietwat prematuur genoemd moet worden. Ook dat er nog geen formele vaststelling van de schuldige van de gifgasaanval is doet dit geen goed.

Natuurlijk is het afschuwelijk om kinderen vermoord te zien worden tijdens buitenlandse oorlogen, maar de USA is niet de politieagent van de hele wereld. Als president van de USA wordt je eenvoudig niet geacht wereldoorlogen te beginnen. Dit ruikt naar manipulatie van een president die hierop niet bedacht was – een beginnersfout waarvan ik hoop nooit meer een herhaling mee te maken.

Heeft dit voor Trump positieve effecten? Onwaarschijnlijk, het zal eerder medestanders van hem vervreemden dan nieuwe bondgenoten helpen werven. Zijn meest fervente opponenten zullen zeggen dat dit in scène is gezet om zijn problemen over ‘Russische verkiezingssteun’ weg te poetsen, en veranderen zal er binnenlands niets. De president heeft hierdoor zijn basis versmald op een moment dat hij die harder nodig heeft dan ooit. Het zal moeilijk worden om nog geloofwaardig te spreken over minder buitenlandse inmenging dan Obama eerder deed, aan wiens woorden ‘Don’t Do Stupid Shit’ ik vanmorgen heel sterk denken moest. Want hoezeer je ook over Obama’s invulling ontevreden kunt zijn (en de onderhuidse inmenging in het ontstaan van diezelfde Syrische burgeroorlog reken ik hem ernstig aan!) de basis van de gedachte is gezond.

Dat Trump uit frustratie over zijn binnenlandse politieke moeilijkheden zijn (grotere!) bevoegdheden op buitenlands politiek terrein maximaal gebruikt klinkt aardig, maar is het niet. Op buitenlands terrein geldt over het algemeen dat niets doen beter is dan fouten maken. Wat de Nederlandse regering te winnen heeft bij de vlotte ondersteuning van deze aanval is me evenzeer een raadsel, behalve als uiting van onze emopolitieke betrokkenheid.  Al haat ik het dergelijke kwalificaties te gebruiken, hoe verdiend ook.