De Nederlandse staatsomroep NOS is absoluut onbetrouwbaar geworden in haar berichtgeving. Het is vaak nog slechts agitprop. Een krant als De Volkskrant is redactioneel nauwelijks beter. Zaken worden verzwegen, niet gemeld, sterker aangezet dan redelijk is of berichten worden eenvoudig zo gemanipuleerd dat de argeloze lezer op een verkeerd been wordt gezet.

Het grote probleem van moderne in het bos meehuilende media is te bepalen op welk moment een nieuwsverhaal niet langer onder de pet kan worden gehouden, en hoe het voorheen verzwegen feit dan aan de lezers te presenteren. Dit probleem zien we in optima forma aan het werk in de manier waarop De Volkskrant dit weekend haar berichtgeving over het schandaal in Amsterdam begon, gisteren gevolgd door een overzichtsstuk waaruit data over het begin ervan (half juli!) discreet waren weggelaten. Dat schandaal waarover Telegraaf en Elsevier het al een maand uitgebreid hebben, maar waarover de NOS sonoor blijft zwijgen. Het volgehouden zwijgen van de NOS lijkt voor de hoofdredactie van de Volkskrant een cue te zijn geweest die men nu niet langer denkt vol te kunnen houden (commentaar binnen de redactie?), dus dan moet het eindelijk maar.

Dat gaat dus op zijn Volkskrants. Met begin deze maand een vaag stukje over een aanstaand spoeddebat (op 14 september!!), afgelopen weekend gevolgd door een zaterdagstuk waarin Fatima Elatik mag annonceren dat er een heksenjacht op Marokkanen gaande is.

Gisteren kwam dan het overzichtsstuk dat helderheid moet scheppen in wat gaande is. Sleutelzin:

Saadia is omhoog gevallen, ze is slachtoffer van de omstandigheden: deze observatie duikt in de gesprekken steeds op.

Het stuk kenmerkt zich door het excuseren van de omstandigheden. Van de Marokkanen die de spil van dit schandaal zijn, tot de PvdA die met een warme deken van eigen makelij alles smoorde wat naar kritiek ruiken kon en dan door naar die vooral zielige burgemeester Van der Laan, die immers ook nog al bijna dood is. Dat het probleem iets met de islam zou kunnen hebben wordt weer eens tactvol verzwegen – al wordt ‘radicalisering’ en haar bestrijding genoemd als basisprobleem. Daarmee toont scribente Janny Groen te leiden aan het zelfde euvel als heel de Amsterdamse regentenkliek: wegkijken tot je er bij neervalt.

Regenten in de grootste stad van het land – ook nog eens notoir wat betreft het varen van een eigen koers omdat ze meent het beter te weten dan de rest van het land – zouden zich dit eenvoudig niet mogen permitteren, en er anders keihard voor moeten worden afgestraft. Het tegendeel gebeurt dus. Het medeleven met de burgemeester druipt er weer vanaf.

Misschien is Van der Laan te zeer gefocust op veiligheid en te weinig op preventie en ideologie, wordt geopperd. Op 14 september debatteert de Amsterdamse gemeenteraad over de mogelijke steken die het ‘vriendenclubje’ heeft laten vallen. Wellicht wordt dan een tipje van de sluier opgelicht.

Is dit journalistiek? U leest ongeveer in elke derde regel de tegenzin dat men er niet aan ontkomt dit te moeten doen. Nog zoiets: Elsevier benadrukte fijntjes dat de Volkskrant al vanaf 2014 op de hoogte was van wat er gaande was.

Maar, toegegeven, de Volkskrant is er nu in ieder geval aan begonnen. Al loopt zij nog steeds achter de muziek aan, om het eens plastisch te zeggen. Maar staatsomroep NOS en NRC Handelsblad (al weet ik dat niet heel zeker) zwijgen nog steeds. De Volkskrant loopt nu het onontkoombaar geworden is mee, zij het met tegenzin.

---

Een eerder artikel over de Volkskrant in onze Agitprop-serie vindt u hier.