Zwarte criminaliteit in de VS
Over zwarte criminaliteit bestaan bij diverse bevolkingsgroepen heel diverse mythes. Toon Kasdorp besprak het zonder gêne of aanziens des persoons.
Groepen in de samenleving die zich achtergesteld voelen, zoeken de oorzaken daarvan altijd bij anderen. Vaak ook bij omstandigheden in het verleden. Soms zijn die oorzaken er wel, al vormen ze nooit een volledige verklaring, maar het is altijd troostend om ergens anders de schuld te kunnen vinden voor eigen te kort schieten.
Effectief is dat speuren naar oorzaken alleen als ze gevonden kunnen worden en alsnog kunnen worden weggenomen, waardoor een achterstand kan worden ingelopen. Dit is niet vaak het geval.
Discriminatie is tenminste zo vaak een gevolg van een zichtbare achterstand als een oorzaak. De Afro-bevolkingsgroep in Noord-Amerika en West-Europa wordt in hoofdzaak gediscrimineerd omdat bij de publieke opinie de overtuiging bestaat dat zij een disproportioneel groot aandeel heeft in de criminaliteit en met name in de gewelddadige criminaliteit.
Dat men zoveel minder hoort over agressieve criminaliteit van zwarten in Latijns-Amerika en Afrika is waarschijnlijk het gevolg van twee oorzaken: criminaliteit in Afrika of Zuid-Amerika is niet snel wereldnieuws en de bevolkingssamenstelling en de cultuur is er egaler, er is niet zo’n duidelijk verschil tussen twee bevolkingsgroepen dat er verschillen in criminaliteitscijfers kunnen worden gemaakt. Een hoge mate van criminaliteit is in beide werelddelen de norm.
Tot op zekere hoogte is het zinloos om over criminaliteit en discriminatie te spreken in termen van oorzaak en gevolg. Er is altijd sprake van een wisselwerking. Toch is het een plausibele theorie dat zwarte volkeren en zwarte bevolkingsgroepen in westerse landen een verhoogde agressiviteit te zien geven, wat zowel leidt tot betere sportprestaties als tot hogere criminaliteit. Daarbij kan men in het midden laten of dit genetisch of cultureel bepaald wordt of door een combinatie van de twee factoren. De vraag is of de theorie juist is en zo niet, wat dan wel een adequate verklaring is voor de verschillen.
De poging tot verklaring van Gunnar Myrdal, in An American Dilemma was niet erg geslaagd. Alle pogingen die op basis er van gedaan zijn om het Amerikaanse gettoprobleem op te lossen hebben tot niets geleid. Dat de cijfers die een verhoogd aandeel in de criminaliteit aangeven puur een gevolg zijn van racisme is te goedkoop om zonder nader onderzoek te worden aanvaard. En de gewoonte die in de westerse media bestaat om zonder nader onderzoek de Amerikaanse politie de schuld te geven is verwerpelijk.
Dit artikel over zwarte criminaliteit verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.
Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.
De Amerikaanse Democraten waren een fel voorstander van slavernij. Toen dat niet houdbaar bleek, draaiden ze om als een blad aan de boom. Alle positieve discriminatie (wat gewoon discriminatie is) ten spijt gaat het alleen maar slechter met de groep zwarte Amerikanen. Zij voeren alle foute lijstjes aan. De groep op zich (13 procent van de Amerikaanse bevolking) zorgt er voor dat Amerika slecht scoort op he gebied van criminaliteit en met name geweldadige criminaliteit. Zo is verkrachting vrijwel geheel een zaak van zwarte Amerikanen.
Als je de absurde hoge criminaliteitscijfers van zwarte Amerikanen uit de statistieken haalt dan is Amerika plotseling een van de minst criminele landen ter wereld.
Denk daar maar eens over na.
Op zich heeft Toon een punt dat het niet zozeer uitmaakt of het cultureel of genetisch of een combi is, zolang men het maar openlijk kan benoemen.
Zelf meen ik dat het genetisch is en dat dat de cultuur vormt, maar goed.
Probleem is dat het niet alleen in de VS een probleem is. Hetzelfde patroon ziet men in Europa bij de Afrikaanse immigranten. En in China evenzo. En in Rusland hoewel de aantalken daar kleiner zijn. En in de Afrikaanse culturen is datzelfde gedrag de norm dus valt het niet op.
Als het probleem dus overal waar ze groepen vormen voorkomt is de stelling dat het aan die zwarte groep ligt dus gewoon een feit.