Wilders en de linkse kerk
Geert Wilders is in Nederland de antipool van de linkse kerk, die zelf haar eigen bestaan als zodanig te vuur en te zwaard ontkent.
Een paar jaar geleden maakte Geert Wilders duidelijk dat hij voorlopig uit de Haagse politiek stapte als actieve speler en op de voorlaatste schrikkeldag, 29 februari 2016, stond in de krant dat Clairy Polak ophield met Buitenhof. De wereld in Nederland is er sindsdien anders uit gaan zien.
Polak vond dat zij zelf niet tot de linkse kerk hoorde en dat die in feite niet eens bestond. Eigenlijk was ze liberaal, net als haar vader Alexander Pola, zei ze. Alleen de mensen zagen dat niet.
Wilders zei een week eerder dat hij het Catshuisakkoord niet kon tekenen omdat het niet in het belang was van zijn achterban en van Nederland, wel wetende dat hij zich daarmee als partner in politiek Den Haag onmogelijk maakte. Hij vindt dat er een linkse kerk is en dat het geweld waarmee de hele Nederlandse politiek en publiciteit de afgelopen jaren over hem heen gevallen zijn, dat ook helder laat zien. Wie van de twee heeft gelijk? Clairy of Geert?
Misschien moeten we om te beginnen een onderscheid maken tussen Wilders en zijn achterban of tussen Wilders en het typerende deel ervan, want die achterban is complex. Die achterban bestaat voor een groot deel uit gewone, niet erg welgestelde mensen, maar voor een ander deel ook uit querulanten, die van nature overal tegen zijn en bezwaar hebben tegen iedere vorm van gereguleerde samenleving.
Wilders is een opportunist, zoals de meeste politici, maar die tweede groep Wilders aanhangers bestaat uit echte ontevredenen. Die moet je daarom ook weer onderscheiden van een veel kleinere groep mensen die goede redenen heeft om te vinden dat we niet goed worden geregeerd. Ze vinden dat om heel uiteenlopende redenen en het zijn er zo veel omdat er wel wat in zit, in dat standpunt. Al is het goed om vast te stellen dat het allemaal nog veel erger kan en in een boel landen ook behoorlijk veel erger is.
Wat Wilders het establishment of de linkse kerk noemt en wat zich zelf ziet als het fatsoenlijke deel van de natie, is van mening dat Nederland de afgelopen dertig of veertig jaar het beste land van Europa is geweest. We hadden hart voor de minder bedeelden en toonden solidariteit met de rest van de wereld.
Daar is de laatste jaren verandering in gekomen en dat is de schuld van een aantal populisten, van wie Fortuijn de eerste en Wilders voorlopig de laatste en de gevaarlijkste is. Roemer is ook wel een populist maar heeft toch in wezen soortgelijke ideeën als veel van de ‘fatsoenlijke mensen’.. Hij verkoopt ze alleen te populistisch en hij is een gevaar voor de PvdA, het knuffeldier van de linkse kerk.
Het grootse deel van de aanhang van Wilders vindt dat de linkse bestuurderspartijen er geen idee hebben van hoe de overheid in werkelijkheid functioneert. Zij wel, want zij zijn het slachtoffer. Ze zijn afhankelijk van die overheid, voor hun salarisje of uitkering, voor hun goedkope huurhuis of andere subsidie. Zij zijn de mensen die door de bureaucratie van het kastje naar de muur worden gestuurd. Hoe en waarom onze bureaucratie zo verkokerd werkt kunt U lezen in de rubriek overheid op deze site en als U die goed leest ook wel in de kranten. Maar dan is het lezen tussen de regels door.
Arme mensen ondervinden aan den lijve dat subsidies niet terecht komen waar ze bedoeld zijn, dat dingen tien keer zo lang duren als eigenlijk zou moeten, dat veel geld naar mensen gaat die dat niet verdienen of dat het zo maar verknoeid wordt zonder enige duidelijke reden. Zij merken dat we eigenlijk leven in een soort DDR, zonder dat onze regeerders dat door lijken te hebben[1].
Dat hele beeld van de solidaire en meelevende samenleving is een in de publiciteit gecreëerd beeld, dat geen pendant heeft in de werkelijkheid. Al die arme ouden van dagen die het slachtoffer zouden zijn van Brussel of de hardwerkende vutter, die de dupe wordt van de verhoging van de pensioenleeftijd, dat is allemaal flauwekul.
Voorbeelden vind je altijd wel als je zoekt, maar ze zijn niet representatief en we doen alsof wel. De linkse kerk vleit zich met de idee dat zij er is voor de minder bedeelden, maar het zijn die minder bedeelden, waar ze het over hebben, die niet op de PvdA stemmen of op GroenLinks, maar op Wilders en op Roemer.
Behalve de slachtoffers zijn er ook anderen die van mening zijn dat de overheid niet goed functioneert, zonder daar zelf nu zoveel last van te hebben. Ik ken ze, mensen die al een generatie geleden zagen aankomen dat onze top down georganiseerde samenleving vast ging lopen.
Die ervoor gezorgd hebben om eigen baas te zijn en niet afhankelijk te worden van overheden of andere grote organisaties. Die niet in een pensioenfonds zitten, maar hun eigen vermogen hebben opgebouwd en beveiligd. Die van een afstand hebben bekeken hoe het onderwijs vast liep omdat kennis en vaardigheden niet meer werden overgedragen. Hun eigen kinderen naar Engelse scholen gestuurd hebben hier in Nederland of in het buitenland. Gezien hebben hoe de zorg onmogelijk duur werd omdat de mensen daarin dingen cadeau krijgen die ze niet nodig hebben en best zelf zouden kunnen betalen als ze die wel nodig zouden hebben.
Een tijdje geleden stond er een uitgebreid verhaal in de krant dat zorginstellingen ongeremd niet verleende diensten declareren, om extra inkomsten te creëren, zonder dat de verzekeraars daar iets aan deden. Of het zo erg is als de man zei kan ik niet beoordelen maar het systeem laat het toe en dus gebeurt het, dat is zeker.
We zien dat de politie niet goed meer functioneert omdat die met tegenstrijdige instructies moet werken. Dat haar personeel gedemoraliseerd raakt omdat de overheid in hun ogen de boeven in bescherming neemt. We kunnen zien dat de ene helft van de samenleving verdrinkt in de onbegrijpelijk formulieren en voorschriften, terwijl de andere, de nieuwe helft, ze ongestoord kan negeren omdat de ambtenaren bang zijn om te discrimineren.
Dat kun je allemaal van een afstand zien, ook als je er zelf geen last van hebt. Je hoort het waar je maar wilt, in de kroeg en op straat. Maar wie het ziet en openlijk zegt plaatst zich daarmee buiten de gemeenschap van fatsoenlijke lieden, die met hun allen de schijn op houden dat Wilders ongelijk heeft en dat het allemaal prima gaat met onze overheid.
- Noot van de redactie: de Toeslagenaffaire is hiervan thans een verpletterend pijnlijk voorbeeld.
Dit artikel over Wilders en diens achterban verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.
Meer van Toon Kasdorp vindt u hier