Behoort het uitsteken van een verkeerde vlag, zoals Mevrouw Gretta Duisenberg dat een tijd geleden deed tot ergernis van haar buren, tot de uitingen die beschermd worden door het recht van vrije meningsuiting?

Ik meen van wel. Houdt dat in dat je mensen met je vlag uitsteken mag ergeren? Ja , want anders was het recht van vrije meningsuiting inhoudsloos. Het heeft alleen betekenis als het om meningen gaat die niet algemeen worden aangehangen en waar anderen bezwaren tegen hebben. Mag je zo’n vlag ook laten hangen voor een paar weken als je weet dat het de mensen hindert ? Daar ligt ergens een grens, namelijk daar waar je voor iedereen duidelijk allang je mening hebt geuit en verder doorgaan in hoofdzaak hinderen wordt. Dan mag het niet meer. Precies aangeven wanneer nog wel en wanneer niet meer is ondoenlijk, maar drie weken zou ik zeggen is duidelijk over iedere grens heen. Al kun je ook volhouden dat na drie weken iedere redelijke ergernis zover is afgesleten dat het er niet meer toe doet.

Is het een zaak om je geweldig over op te winden en is het begrijpelijk dat er anderen zijn die zo’n vrouw die de vlag blijft uitsteken dan gaan bedreigen? Nee, natuurlijk niet, al heeft de vraag misschien weinig zin omdat je gekken niet kunt begrijpen. Die weduwe heeft een betreurenswaardige smaak en slechte manieren, dat is alles. Vervelend voor de buren en vroeger voor de man met wie ze getrouwd was, maar meer is het niet.

Er schijnen culturen te zijn waarvan de taal zich niet leent voor de binaire logica die in het Nederlands en alle andere Europese talen zit ingebakken. Iets is bij ons of groot of klein, goed of slecht, gezond of ongezond. Wedstrijden worden tussen twee partijen gespeeld en je bent of voor de een of voor de ander.
Maar er schijnen Indianenvolkeren te zijn of te zijn geweest die met drie partijen balden en waar het aantal mogelijkheden automatisch groter was dan twee. Bij ons niet.

In de Romeinse oudheid, waar dat binaire ook al bestond, was er een vaste uitdrukking die gebruikt werd als iemand de fout maakte om te menen dat er altijd maar twee mogelijkheden waren: tertium datur werd er dan gezegd, er is nog een derde mogelijkheid. Je hoefde dan niet voor die Mevrouw Duisenberg te zijn en ook niet tegen. Je kon haar ook gewoon negeren.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp