Verkiezingskoorts! ChristenUnie jaagt op nieuw talent voor Kamer – check
De ChristenUnie bereidt zich voor op de komende verkiezingen voor de Tweede Kamer. Die worden uiterlijk over precies een jaar (15 maart 2017) gehouden. Op het CU-partijcongres van 23 april wordt de selectiecommissie benoemd; nieuw bloed is welkom. Sinds deze vrijdag staat de kandidaatstelling open. Wat blijkt? Ik voldoe aan de meeste eisen. Wauw. Just wow. O nee, wacht…!
De kandidaten op de posities 2 tot en met 15 op de lijst (de nr. 1 staat vast: Gert-Jan Segers) moeten direct beschikbaar en geschikt zijn om Kamerlid te worden. Van hen verwacht de CU een intensieve bijdrage aan de landelijke campagne.
Een Tweede Kamerlid namens de ChristenUnie:
- is herkenbaar als christen, is lid van de ChristenUnie en onderschrijft hiermee de grondslag;
- is bereid de bewilligingsverklaring, waarin de gedragscode en binding aan het partijprogramma zijn opgenomen, te ondertekenen;
- is zorgvuldig, transparant, betrouwbaar en integer;
- heeft aantoonbare politieke of bestuurlijke ervaring;
- is primair generalist, bij voorkeur met een specialisatie op één of meer beleidsvelden die voor het profiel van de ChristenUnie relevant en gezichtsbepalend zijn;
- heeft een goed analytisch denkvermogen op academisch niveau;
- kan zich snel in kwesties verdiepen, kennis vergaren en onderwerpen simultaan hanteren;
- is vaardig in woord en geschrift en hanteert een voor iedereen begrijpbaar taalgebruik;
- is authentiek en politiek consistent en waait niet mee met mediahypes;
- is een goede debater en onderhandelaar;
- moet minimaal één en bij voorkeur meer specifieke doelgroepen aanspreken;
- is een netwerker en heeft een groot netwerk in verwante organisaties;
- kan goed luisteren naar verhalen uit de samenleving en gebruikt deze voor politieke meningsvorming;
- is een teamspeler;
- is stressbestendig, kan presteren onder druk en op cruciale momenten;
- is in staat en bereid tot kritische zelfreflectie en staat open voor coaching en kritiek;
- is in staat om vanuit inhoud doordachte one-liners af te geven;
- weet (moderne) media te benutten en zich een eigen plek in de media, in de breedste zin, te verwerven en daar effectief te opereren;
- is in staat om het verkiezingsprogramma helder uit te dragen.
Om deze kwaliteiten tot hun recht te laten komen, zijn een goede gezondheid en een evenwichtige thuissituatie noodzakelijk.
Vanaf positie 16 bestaat de lijst uit een mix van kandidaten. Zij worden geacht actief bij te dragen aan de campagne in hun doelgroep en /of regio. Kandidaten hiervoor zijn:
- potentiële kandidaten voor de toekomstige top van de lijst;
- talentvolle nieuwkomers in de politiek;
- ervaren bestuurders met een groot netwerk;
- ambassadeurs van de ChristenUnie met een regionaal profiel;
- vertegenwoordigers van verschillende doelgroepen.
Vooropgesteld: ik zou de vleesgeworden arrogantie zijn als ik beweerde glansrijk aan al deze eisen te voldoen. Toch kom ik op de meeste punten aardig in de beurt. In mijn directe omgeving is het geen geheim dat ik een politieke ‘carrière’ wel eens heb overwogen. Als ik deze lijst van eisen leg naast het functioneren van sommige politici (binnen en buiten de partij) stel ik vast dat sommigen van hen óók niet constant aan deze eisen voldoen. De lat ligt hoog; mensen maken fouten.
Zegt Margreeth Boer (ex-EO, nu al jaren bij de NOS) over Gert-Jan Segers en zijn club:
Segers wil in ieder geval een coalitie met een meerderheid in de Tweede en Eerste Kamer, maar geen dichtgetimmerd regeerakkoord. Dat zou volgens hem te veel ten koste gaan van het open debat.
En:
Joël Voordewind haalt regelmatig de media met de rechten van christenen in islamitische landen.
(…)
[Gert-Jan Segers] heeft in Egypte de islamitische wereld goed leren kennen en spreekt zich regelmatig uit over de islam. In Egypte heeft hij gezien dat er eerste- en tweederangs burgers zijn. Dat motiveert hem om op te komen voor minderheden. Zijn standpunt is dat moslims erbij horen in Nederland, maar dat er ook zwarte kanten aan de islam zitten.
Dat en het programma van de ChristenUnie bieden openingen voor een kabinet met de PVV. Maar Segers c.s. houden alleen maar afstand tot de partij van Geert Wilders, ook al worden — naar eigen zeggen — zinnige voorstellen van de PVV gesteund. Eind november schreef ik over de nieuwbakken opvolger van Arie Slob:
Ik begrijp [allerlei] bezwaren [tegen de PVV], maar ik hoor Gert-Jan Segers niet over het alternatief.
De bedenkingen die ik heb over de grondhouding van Segers c.s., en die ik ben blijven ventileren een klein dozijn blogs op deze site na eind november, gelden nog steeds. Voortdurend blijkt dat de regeringsfähige ChristenUnie partijen als PvdA, D66 en GroenLinks veel serieuzer neemt dan de PVV. Een greep uit de vele gebeurtenissen:
De kogel-uitspraken van PvdA-voorzitter Hans Spekman worden niet ondubbelzinnig veroordeeld. Benadrukt wordt dat moslims in Nederland erbij horen, maar te vaak blijft de toehoorder achter met de indruk dat ze wat de CU betreft minder plichten hebben dan rechten. De zorgen van de burger over de consequenties van de immigratie voor de leefbaarheid en het overeind houden van de verzorgingsstaat worden gedeeld, maar ja, dat is het nét niet. Er wordt gestemd tegen moties als die van Fleur Agema die het disfunctioneren van bureaucratische molochs als CAK en SVB veroordelen; de klant is de sjaak en mag forse bedragen blijven voorschieten. Staatssecretaris Van Rijn en andere falende bewindslieden blijven maar zitten; het kabinet mag kennelijk niet vallen, ook niet van de CU. In Brussel wil Peter van Dalen de AfD uit gezamenlijke fractie gooien. Want te rechts. Te rabiaat. Hij zou er beter aan doen al zijn energie te richten op het bestrijden van Merkel en Juncker. Voortschrijdend inzicht over Oekraïne is er niet bij; de onderbouwing van het eenmalig gekozen stemgedrag blijft staan, dus de (naïeve) constructiviteit wint het van de euroscepsis. Programmatisch is de CU zeker een law & order-partij, maar ook dat blijft onderbelicht; en dat ligt niet alleen aan het filter van de media.
Kortom, voldoet de ChristenUnie nog wel aan mijn eisen? Wie zich nu kandidaat stelt voor hun Tweede-Kamerfractie en wordt verkozen, gaat straks mee in coalitievorming voor een ploeg die deels op de kabinetten Balkenende IV en Rutte II zal lijken, zelfs als de PvdA daarbij buiten de boot zou vallen (SP en GL zouden kunnen aanschuiven). Dan wordt het toch weer teveel ‘meer van hetzelfde’. En dat is een ambitie die wat mij betreft tekortschiet.