De vervoegde verkiezingen in Turkije zijn ook een probleem van West-Europa geworden. Dat is mede een gevolg van de gebrekkige integratie en de dubbele nationaliteit van veel Nederlanders.

Hoe het probleem Turkije zich heeft ontwikkeld kun je niet los zien van het probleem-Erdogan, al lijken veel politici dat bij voorkeur te doen.. Maar ook zonder een Erdogan was dit probleem ontstaan – Erdogan heeft het niet zelf bedacht, maar maakt slechts sluw gebruik van omstandigheden die we in het verleden hebben laten ontstaan.

Deze ontwikkeling werd wel degelijk vanuit Ankara gestuurd met een situatie als de huidige in het achterhoofd: meer invloed uit te kunnen oefenen in West-Europa door de band van uit Turkije geëmigreerde Turken levend te houden. Daarmee werden het geen emigranten, maar kolonisten. Of ze dat zelf nu beseften of niet. De dagelijkse praktijk en de levenshouding van deze mensen illustreert dat nog eens ten overvloede.

Nu er op 24 juni in Turkije vervroegde verkiezingen worden gehouden heeft Erdogan enerzijds de binnenlandse censuur versterkt, maar kondigt anderzijds aan in persoon campagne te komen voeren in West-Europa. Gesputter van de Nederlandse (onwenselijk) en Oostenrijkse regeringen dat men dat niet op ons grondgebied wil werden dit weekend grof beantwoord met het dreigement in ieder geval één West-Europees land te zullen bestormen.

Wat nu? Uiteindelijk hebben we hiermee voldoende ervaring om te weten dat hij het in ieder geval proberen gaat, en wat de gevolgen zullen zijn. Een enkele poging het land in te tomen is tot op heden vruchteloos. Duitsland, Nederland en Oostenrijk behoren tot de Europese landen met de grootste Turkse minderheden (tot die status heeft de Turkse bevolking zich intussen opgewerkt), maar qua regelgeving rond verkiezingen staat Duitsland er het beste voor. Men heeft er een wet die het buitenlandse politici verbiedt campagne te voeren tenzij vooraf toestemming is aangevraagd. Een goed voorbeeld. 

Het Nederlandse gedraai over de positie tegenover Turkije zal binnenkort opnieuw ongeloofwaardiger worden. Of gaat de premier uithuilen in Brussel en vraagt hij daar om onvoorwaardelijke steun? Die hij niet krijgen zal?

In het verlengde van deze Turkse presidentsverkiezingen doemt het scenario op dat Erdogan steeds vijandiger tegenover de EU en NATO zal komen te staan. De ontwikkelingen nu zijn al dusdanig dat er reden is tot zorg, maar ook de oorlog in Syrië en de toekomstige strijd met Iran zijn er twee uit datzelfde pakket.

Het enige dat Turkije voldoende zou kunnen stoppen is haar zwakke economie. Die is weliswaar groeiende, maar het blijft een opkomende economie met veel inflatie, en dus vaak relatief hoge rente. Die rente is de streng-islamitische president een doorn in het oog. Zaterdag kondigde in een daarmee verbonden stap Turkije aan dat het haar goudvoorraad uit de USA terugvordert. Die repatriatie van Turks goud uit de USA is overigens al enige tijd aan de gang.

De koers van de Turkse Lira staat al een paar maanden zwaar onder druk, maar Erdogan heeft aangekondigd zowel de rente omlaag te brengen als de koers van de munt te verhogen. Zonder een instant economisch mirakel is dat onmogelijk, tenzij men zinnens is de goud- en deviezenreserve te verstoken. Het illustreert Erdogans economische kennis van zaken. Maar als echte dictator is hij duidelijk van plan zijn zin door te drukken. Deze zet over het Turkse goud (waarde circa $20 miljard) lijkt de laatste kans van de Turkse centrale bank dat type rampzaligheid in te tomen. Met een inflatie boven de 10% zou zij de rente al hebben moeten verhogen, maar tot op heden (en op weg naar 24 juni lijkt het een onmogelijkheid) is zij banger voor Erdogan dan voor de economische gevolgen:

..as the central bank is seemingly afraid of President Recep Tayyip Erdogan, and refuses to raise rates.

Erdogan heeft dat gekoppeld aan de gedachte voortaan in goud te lenen, ongetwijfeld eveneens in de hoop zo rente te kunnen vermijden:

Meanwhile, Erdogan has taken a tough stance against the US currency, criticized dollar loans and saying that international loans should be given in gold instead.
“Why do we make all loans in dollars? Let’s use another currency. I suggest that the loans should be made based on gold,” Erdoğan said during a speech at the Global Entrepreneurship Congress in Istanbul on April 16

Curieus genoeg heeft Turkije sinds 2011 haar goudreserves aanmerkelijk uitgebreid, van circa 100 ton naar tegen de 600 ton nu.

De spanningen van Turkije met al haar buurlanden (behalve Rusland want dat durft Erdogan niet) en veronderstelde bondgenoten zal komende twee maanden verder oplopen. Speciaal moet worden gelet op gebeurtenissen op Cyprus en bij Griekse eilanden, de wijze waarop de Turkse luchtmacht de helikopter van de Griekse premier achtervolgde vorige week was onheilspellend genoeg om te onthouden.