Vaders harde hand wordt node gemist
Ergens heb ik nog een ver familielid die ooit opmerkte dat het in de USA pas goed mis begon te gaan toen ze hun baseball-petjes achterstevoren opzetten. Puur – maar bedekt – racisme natuurlijk, dat hij nooit had durven zeggen als zijn vader nog had geleefd. Ook zijn vaders harde hand wordt node gemist.
Veel moderne idioterie kun je terugvoeren op gedram dat eigenlijk een grens wil krijgen opgelegd. Zonder die grenzen gaan ze gewoon door de maatschappij te verzieken. Ergo: vaders harde hand wordt node gemist. Maar de belangrijkste reden dat Vaders harde hand zo node wordt gemist is dat het gebruik er van tegenwoordig formeel verboden is. Hoezeer dat gemis gevolgen heeft zou ik u graag met de paar navolgende voorbeelden duidelijk maken.
Wat is ook alweer een van de bekendste quotes van EC-voorzitter Juncker? Ik parafraseer: we bedenken wat, stellen het voor, en als er geen grote protesten komen zetten we door. Intussen heeft zijn club bijna alle grenzen afgeschaft, met alle gevolgen van dien. Het is misschien niet zijn vaders harde hand die node wordt gemist, maar een afstraffing door de EU-volkeren. Want zo lang die niet komt blijft het gemekker aanhouden. En je wilt als verstandig mens toch dat er ooit een einde aan komt.
Zoals Don Arturito eerder vandaag opmerkte:
En toen zag ik Sylvana – goed voor een paar duizend Bijlmerstemmen – weer zitten kakelen bij Jinek en dacht: wat zit hier voor masterplan achter, dat de lijsttrekker van de Partij voor Sylvana iedere dag weer op de treurbuis moet. Het is toch buitenproportioneel dat de freakshow Bij1 zoveel aandacht krijgt op de nationale televisie.
Of Sylvana’s vader ook direct na – of al voor – haar geboorte op traditionele wijze de kuierlatten heeft genomen is mij niet bekend. Boeien kan het me nog minder. Maar dat hier een groot gemis aan haar vaders harde hand een rol speelt valt toch moeilijk te ontkennen.
Om nog even op die identity-poltics voort te borduren: het gejank van de Grauwe Eeuw en Anoesje Zoemzoem zal nooit stoppen tot iemand eens een dikke middelvinger naar ze opsteekt en zegt: voor geen goud mag je bij ons ooit nog optreden! Tuig is alleen gevoelig voor wat er met hun zitvlak gebeurt en hoe goed hun portefeuille zich vult. Misschien is het niet hun vaders harde hand, maar dan toch in ieder geval een maatschappelijke knock-out die er een einde aan maken moet. Want zonder een stevige tik op hun grijpgrage vingertjes zullen ze er mee doorgaan tot het dondert in Keulen en Aken tegelijk. Ergo: ook hier wordt vaders harde hand node gemist.
Donderdagavond gingen de DENK-discipelen enorm te keer op de publieke tribune van de Tweede Kamer. Zo hard, dat ze er werden uitgesmeten. Helaas met zachte hand, hùn vaders harde hand had hen immers juist dat gekrijs bijgebracht. Maar Ònze Vaders harde hand werd er niet minder node door gemist.
Als je dan kijkt naar zo’n smeuïg uitwerpsel als waarnemend burgemeester Van Aartsen in Amsterdam (voorheen Den Haag), dan ga je begrijpen waar het mis ging in bestuurlijk
Nederland. Diens eventuele harde hand omklemt krampachtig een Koran. Daar hoef je dus ook niets van te verwachten:
Burgemeester Jozias van Aartsen (Den Haag) neemt de koran uit handen van @ArnoudvDoorn vriendelijk in ontvangst: pic.twitter.com/WykIQTe56a
— Nourdeen Wildeman (@nourdeenw) January 24, 2014
Natuurlijk, natuurlijk, ik hoor het u al mompelen: dat is fasjsisme, allemaal!! Dat zal dan wel zo wezen, maar voor de zekerheid zet ik mijn petje liever maar alvast recht.
Onze bestuurders bestaan voor het overgrote deel uit kinderen die nooit volwassen zijn geworden en heel veel lijden aan cognitieve dissonantie in het kwadraat.
De verwaande baby-boomer-yuppen, zijn kleuters gebleven: laf en pedant.
Toevallig zat ik laatst het verhaal van Phaëton te lezen waarin die harde hand ook voorkwam (ingrijpen van Zeus). Overigens bekeek ik het verhaal in het licht van de EU (=de kar van Helios).
Ik zie hetzelfde probleem. Kinderen hebben niet van geboorte al (zelf)discipline. Dat moet hen worden bijgebracht en het oude spreekwoord ‘wie niet wil horen moet maar voelen’ is dan ook zeker juist.
het is lastig om vast te stellen waar het precie begon, maar het idee dat kinderen een soort kleine volwassenen zijn, dat er met hun wensen altijd maar rekening moet worden gehouden, of over onderhandeld moet worden is gewoon onzin. ooit moet men leren dat er een verschil is tussen ja en nee.
De harde hand wordt inderdaad node gemist. Wat men tegenwoordig niet lijkt te beseffen is dat er wel degelijk een verschil is tussen mishandeling en een draai om de oren of een ‘pak voor de broek’. Dat men daarbij als ouder de grens in de gaten moet houden is vanzelfsprekend, maar persoonlijk ben ik van mening dat het opvoeden voor het merendeel een zaak van de ouders is en niet van de maatschappij en dat de ouders daarin ruimte dienen te krijgen.
En ja, de mens leert deels door te voelen. Een aardige vraag voor andere lezers : wie heeft er, ondanks vele waarschuwingen, als kind NIET zijn vinger gebrand aan een kaars voordat het echt doordrong dat ‘kaarsen gevaarlijk zijn’ en wie heeft als jongen zich NIET gesneden aan zijn eerste zakmes, wederom ondanks alle waarschuwingen dat messen scherp zijn?
Dergelijke zaken leert men het beste door te voelen. En dat geldt ook voor andere zaken.
(met excuses voor wat typefouten, mijn vingers zijn te dik voor mobieltjes)