Turkije, Istanbul en de democratische betrekkelijkheid
De verkiezingen om het burgemeesterschap van Istanbul, Turkije ontlokten NOS en EU een onverwachte blijdschap. Een beschamend spektakel.
De klap voor de AKP was stevig maar kennelijk niet onverwacht. De vlotte erkenning door Yilderim van de overwinning van de CHP duidt daar op. De cijfers spreken duidelijke taal en wijzen op afwijzing van de AKP en vooral haar economisch beleid:
Met zo’n 99 procent van de stemmen geteld heeft Imamoglu ruim 54 procent van de stemmen, meldt het staatspersbureau Anadolu. Yildirim komt uit op 45 procent van de stemmen.
Opvallend: nadat de Nederlandse staatsomroep twee maanden geen kik gegeven had over de verwikkelingen, en pas vorige week iets meldde over het debat tussen Imamoglu en Yilderim op de nationale Turkse televisie, pakte zij gisteren alsnog vol uit.. Eerder nog verstopte de NOS berichtgeving over een debat in de Tweede Kamer waarin de EU werd opgeroepen alle onderhandelingen over een eventueel Turks lidmaatschap van de EU af te breken, door zich te concentreren op een ruzie tussen DENK-Kamerlid Özturk en Kamervoorzitter Arib,
Dat de EU die motie niet graag zal willen uitvoeren is duidelijk. Het bleek zelfs nog erger te kunnen:
Hoe paternalistisch dit is lijkt niemand te willen beseffen. Een compliment aan de bevolking van de grootste stad van Turkije? Weet men in Brussel niet dat de komende drie jaar in Turkije geen verkiezingen op het programma staan, zodat de Erdogan en de AKP nog ten minste twee jaar lang ongestoord hun gang kunnen gaan?
Natuurlijk weet men dat in Brussel, hetgeen deze felicitaties des te hypocrieter maakt. Dat de rerun van deze verkiezingen een fout was zal men bij de AKP nu ook beseffen. Dit is geen sterk signaal vóór democratie, maar woede over de economische problemen die Turkije heeft (waaronder een stijging van de werkloosheid afgelopen jaar met ruim 40% (van 10% naar 14%) en een inflatie boven de 20%.
Stel dat eens tegenover het geleuter van de NOS-correspondent en zijn echoputten (of andersom!) in Brussel:
“Oppositievoeren werd de laatste jaren in Turkije steeds verder gecriminaliseerd door Erdogan”, zegt correspondent Lucas Waagmeester in het NOS Radio 1 Journaal. “De oppositie breekt daar nu echt doorheen en neemt weer bezit van de politiek ruimte.”
Groot feest. Dat een zwaluw geen zomer maakt, weet men dat ook?
De erkenning door AKP-nieuwsblad Daily Sabah was dan ook opvallend neutraal, hetgeen impliceert dat de uitslag ook voor hen geen verrassing was:
The vote difference between the two candidates was 777,581, significantly higher than 13,729 announced after March 31 elections. Imamoğlu led the race in 28 out of Istanbul’s 39 districts, greatly improving from the 16 districts he won in the canceled elections.
“The elections in Istanbul were carried out in a calm and peaceful manner. The official results will be shared with the parties and public when available,” Supreme Electoral Board (YSK) Chairman Sadi Güven said in a news conference.
Het betekent eenvoudig dat de AKP zich voor het moment bij de situatie neerlegt dat de drie grootste steden van Turkije (Istanbul, Ankara, Izmir) nu door de oppositie worden bestuurd.
Veel interessanter wordt hoe de regering-Erdogan om zal gaan met de gewenste expansie betreffende voormalige Ottomaanse gebiedsdelen de komende twee jaar, en het te verwachten geblaat dat daarover zal opstijgen uit Brussel. Daar komen we deze week zeker nog op terug.
Meer nieuws over Turkije (hier) en over de politiek van Erdogan (hier ) vindt u ook op Veren of Lood.
Ik kan mij absoluut niet druk maken om de verkiezing van een burgemeester in Istanbul.
Waar ik mij enigszins over verbaasde was, toen ik gisteravond op tv een intervie.w zag/hoorde met een aldaar wonende Turk. Deze inteelt-figuur maakte zich vreselijk kwaad omdat een NL-journalist het waagde om in Turkije een vraag te stellen over die verkiezing. Hij betoogde dat NL én de EU zich nergens mee moesten bemoeien, daar had hij gelijk in, maar de verslaggever vergat te vragen wat deze ongeletterde Turk dan wel vond van de inmenging in NL door de Turkse politiek t.t.v. de president-verkiezingen in Turkije, toen de één of andere in lompen gehulde “minister” plots in Rotterdam verscheen, ondanks een verbod van NL.
Typisch islamitisch gedrag van die domme Turk : altijd in de slachtoffer-rol duiken !
Een zielig volkje, die Turken !!!
Sluit me geheel aan bij uw reactie, zij het dat nu het gevaar onmiddellijk levensgroot wordt dat nu op basis van 1 stad Turkije en de EU nu gaan blaten dat de democratie terug is in Turkije en dat we vooral beter moeten samenwerken met Turkije en de onderhandelingen voor EU toetreding nu echt moeten worden heropend.
Ik denk dat de AK partij daarom geen moeite heeft gedaan voor Istanbul. Erdogan had probleemloos de tanks naar binnen hebben kunnen sturen, met een rotsmoes.
Wat jullie niet vertellen is dat İmamoğlu met de presentator voor de reportage hadden gesproken over de vragen. Ja wat verwacht je dan he. Wat erg kinderachtig is is dat een paar Turken iets doen en gelijk heel het volk als die paar Turken worden gezien. Dan ook nog een geloof erbij betrekken, erg volwassen. Die gedachtegang en ideologie past toch erg veel bij de Europese landjes he? Volgensmij moeten jullie een lesje geschiedenis nemen en even beseffen wat een dictator is. Wat weet jij nou over de İslam? Niet naar de mosloms kijken he, maar naar het geloof zelf. İk denk dat je veel te leren hebt! Veel succes in het leven!
Binnenkort stort Erdogan Turkije in een desastreuze heilige oorlog tegen het duivelse westen, waarna de hele vijfde colonne luid toeterend en met Turkse vlaggen zwaaiend provocerend door de Europese steden rijd, en heel Turkije weer strak in de houding staat voor de dolle hond van de Bosporus.
Een achterlijk geloof, in combinatie met een achterlijke stammencultuur, is gewoon geen basis voor democratie, en ook niet voor welvaart, vrede, en veiligheid.
En de gevangenissen in het Turkije van de islamo-fascistische diktator,
jihadi-steuner en oorlogs-misdadiger
Erdogan, blijven uitpuilen van de tienduizenden mensen : opposanten,
die zonder proces opgesloten blijven ………….
Daar hoort men dat “EU”-konstrukt nooit over …