De Nederlandse politieke elite wordt voortaan verplicht gescreend op financiële belangen, verdachte inkomsten. Dat gaat ook gelden voor hun familie en andere naasten. DE EU heeft dit al in 2015 verordonneerd zo bleek.

Wat hier gebeurt is an sich niet vreemd, het is vreemder dat we een dergelijk toezicht niet al lang geleden zelf hebben opgetuigd. Hoezeer het vertrouwen door de diverse lijntjes van de Nederlandse politieke elite onder druk is komen te staan is moeilijk exact te bepalen. Maar de onderhuidse bewegingen hadden nooit genegeerd mogen worden tot op het niveau waarop dit nu gebruikelijk is. Het schandaal rond VVD-voorzitter Keizer vorig jaar is er een goed voorbeeld van, maar bij lange na het enige niet. De verwevenheid van veel rechters met stichtingen en maatschappelijke organisaties die hen persoonlijk interesseren is een andere zaak waar veel niet deugt.

Maar dat is niet waar deze controle door de EU zich op richten zal. We hebben het al vaker gezien: wie (zoals Guy Verhofstadt) de EU steunt krijgt alle faciliteiten om te liegen en bedriegen die maar denkbaar zijn (alsmede een aantal ondenkbare). Wie het instituut EU kritisch benadert wordt met alle mogelijke middelen bestreden. Als die middelen niet genoeg mogelijkheden bieden, worden de middelen veranderd. Dit wordt er het volgende voorbeeld van.

Op wie richten deze controles zich?
Waar moeten we aan denken? Niet aan de wijze waarop miljardair Soros de EU en haar voortgang probeert te beïnvloeden. Van hem werd onlangs bekend dat hij als een van de zeer weinigen vrijwel onaangekondigd langs mag wippen in Brussel om EC-voorzitter Jucker te kunnen spreken. Waar we beslist wel meer van zullen horen is hoe bijvoorbeeld het Front National van Marine le Pen geld ($50 miljoen om campagnes te kunnen financieren) leende bij Russische banken. Dat zag èn ziet er op zijn minst vreemd uit – zeker waar. Dat deze normale transactie in Frankrijk of elders binnen de EU onmogelijk bleek toont echter een minder vaak belichte kant van wat hier gebeurt. Le Pen werd in Frankrijk gefnuikt, en week daarom uit naar een Russisch alternatief waarover de EU geen macht heeft. Toeval is het zeker niet.

Regels als die nu voorliggen hadden in Nederland lang geleden al moeten worden ingevoerd. Op onze eigen voorwaarden en in gelijke mate geldend voor iedereen. Daarvan had de EU dan afschriften van kunnen krijgen. Maar de Nederlandse politieke elite heeft ooit wat vrijblijvende registers geconstrueerd, waarvan op het slecht of niet bij houden geen sancties staan. Politici: Pechtold kreeg van een Canadese diplomaat een penthouse in Scheveningen, maar de Nederlandse politieke elite weigerde er zelfs maar onderzoek naar te doen. Het is alles zeggend, en een vooruitwijzing naar wat we  kunnen verwachten van deze ‘controle’ op de Nederlandse politieke elite. Die heeft zichzelf altijd netjes buiten schot weten te houden als het er op aan kwam. Van het register voor rechters en hun bijbaantjes weten veel rechters nauwelijks dat het bestaat – laat staan dat ze het trouw bijhouden.

Cordon sanitaire
In plaats van eigen controle komt er nu dus een systeem dat door de EU wordt gedecreteerd, en daarmee weet je wat het doel is dat wordt nagestreefd: zeer nadrukkelijke controle op iedereen die de EU niet welgezind is en daar politiek mee verder wil. Dat past in het straatje van de Nederlandse politieke elite, die de afgelopen zes jaar een onuitgesproken cordon sanitaire heeft gecreëerd om opkomend populisme te smoren, en hier een nieuw hulpmiddel beschikbaar krijgt.