De afwikkeling van de toeslagenaffaire wordt op de lange baan geschoven, en de zorgmedewerkers krijgen geen extra geld. Applaudisseert het land al?

Dinsdag werd al gemeld dat afhandeling van de toeslagenaffaire langer zal duren dan verwacht:

Deprimerend:

Van Huffelen zegt dat de operatie ingewikkelder is dan verwacht. “De voornaamste redenen hiervoor zijn dat het integraal beoordelen en het écht helpen van gedupeerde ouders om hun leven weer op orde te krijgen complexer blijkt dan gedacht. Gevolg is dat het aantal ouders dat dit jaar kan worden uitbetaald lager zal zijn dan mijn eerdere inschatting, tenzij versnelling mogelijk blijkt.”
Er zijn duizenden ouders slachtoffer geworden in deze affaire. Zij werden ten onrechte aangemerkt als fraudeur en kwamen soms diep in de financiële problemen. In juli is begonnen met de individuele afhandeling. In die maand hebben 108 mensen compensatie gekregen. Zij ontvingen in totaal ruim 1,2 miljoen euro. Met het grootste deel van de ouders is persoonlijk contact geweest.

Overigens, en dat is iets dat nog steeds ontdoken wordt maar door een volgend kabinet zeker moet worden aan gevat, blijf ik er bij dat dit opnieuw bewijst dat een te ingewikkeld systeem niet werkbaar is en dat dat telkenmale blijken zal. En dat die verantwoordelijkheid voor dat al te barokke systeem politiek is. Dat wil men niet weten in de Tweede Kamer, maar het blijft een feit dat eerst oplossing behoeft alvorens aan de volgende operatie op dit vlak te beginnen. Er is voldoende geschiedenis om te herhalen, waarom dan altijd die domste stukjes?

Onvermijdelijk is namelijk dat de meest schrijnende gevallen daardoor ook het langst moeten wachten.

Honderden ernstig gedupeerden van de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst krijgen voorlopig nog geen compensatie of een tegemoetkoming. RTL Nieuwsen Trouw berichten dat op basis van interne stukken bij de fiscus.
De 400 tot 500 gedupeerde ouders worden gezien als ‘schrijnende gevallen’, omdat ze grote financiële problemen hebben. Dat ze nog niet zijn geholpen, zou komen door een tekort aan mensen bij de Uitvoeringsorganisatie Herstel Toeslagen. Die is opgericht om gedupeerde ouders te compenseren.

Gisteren las ik ergens op Twitter dat niemand van de ambtelijke top de verantwoordelijkheid nog nemen durft om besluiten te nemen die mogelijk later weer onder vuur komen – een treffende illustratie van wat ik daarover eerder schreef.

Pijnlijk blijft dat voor sommige dingen het geld niet op lijkt te kunnen, terwijl je van andere al op voorhand weet dat je zult worden bedot.

Zorg?
Dat het kabinet geen ruimte ziet voor structurele loonsverhogingen in de zorg is zoiets. Er zit net zoveel ruimte in als in het stikstofbeleid, en om dezelfde redenen. Onwil is iets anders dan onmogelijk. Dit gaat om keuzes, en daarover smoesjes vertellen mag dan politiek zijn, de journalistiek zou daar anders tegenover moeten staan. Zelfs de eenmalige bonus is nog niet meer dan een voornemen:

Het Centraal Planbureau heeft berekend dat de Nederlandse economie dit jaar met 5,1 procent zal krimpen. Door de inzet van noodpakketten worden weliswaar bedrijven in verschillende sectoren overeind gehouden, maar ontstaat er een fors begrotingstekort. Het kabinet heeft eerder wel een eenmalige bonus van 1000 euro netto beloofd aan zorgpersoneel. Die regeling wordt nog uitgewerkt.

Nu de regering de afgelopen tien jaar wel voortdurend met een structureel overschot gewerkt, maar dat heeft Rutte dus recent weggegeven aan Zuid-Europa. Geld, dat jarenlang onder andere bij de zorg werd weggehaald. Maar de regering wil het daar niet over hebben, en de staatspers is de echoput van regeringswensen. Het blijft derhalve bij smoesjes:

---

Meer over de Toeslagenaffaire en onze commentaren vindt u hier op Veren of Lood.