Toekomst – waartoe is de polletiek op aarde?
Waartoe zijn onze politici op aarde? Wat wordt onze toekomst? Bij het CDA, grootste slachtoffer van de Provinciale Statenverkiezingen, begint dat nu langzaam te dagen. Al blijkt dat nog niet uit de woorden die de partijleiding daarvoor gebruikt. Dick Kraaij breekt een lans voor ‘radicaal verstandig’ beleid. Gaat het daar eindelijk van komen?
Na het artikel D66 — Haat van Kaag is opgebouwd van mijn hand wilde ik meteen daarna nog een blogje doen over de Eerste Kamer. Nu dat op of voor 15 maart helaas niet is gelukt, is de acute tijdsdruk eraf. Houd Veren of Lood echter in de gaten. Binnenkort in ‘dit theater’.
Waartoe zijn onze politici op aarde? Het zou een mooie vraag voor een poll kunnen zijn. De gebalanceerde uitkomst, slecht in een poll op Twitter te vangen, zou moeten liggen ergens tussen het luisteren naar de kiezer en het dienen van het landsbelang. Uit het stof dat tot nu toe is neergedaald na de BBBombshell, kunnen we opmaken dat, naast Forum voor Democratie, met name het CDA ergens een paar schakelingen in de politieke fornix en hippocampus heeft gemist.
Wist Hart van Nederland te melden:
CDA-kopstukken balen van verlies: ‘Onvoldoende verstaan wat er in het land leeft’
reageerde prompt een bevriende tweep:
Er een verschil tussen luisteren en verstaan. De morele rot is al lang geleden het @cdavandaag binnengeslopen. Net zoals @D66 gekaapt door krachten die helemaal zijn losgezongen van NL en haar (boeren)burgers. De omgang met @PieterOmtzigt en @MonaKeijzer was tekenend. #PS2023
Korte tijd later heette het dan toch, bij de staatsomroep:
Maar, inderdaad, hoe dan, heren…?
In een democratie luisteren de boven de burgers gestelden naar diezelfde burgers. Zoals gezegd, waakt de elite ook over het landsbelang. Naast verschillen van inzicht over wat dat landsbelang dan wel is (met name D66 en VOLT enerzijds en FvD en PVV anderzijds staan hierin meestal lijnrecht tegenover elkaar), moet er een vertaalslag worden gemaakt. Een politieke beweging die niet luistert naar haar bestaande en beoogde achterban, maar slechts communiceert: ‘ik heb u gehoord’, wordt afgestraft. Dat gebeurt snel. Of het duurt iets langer. Of veel te lang.
Dat laatste zien we vooral wanneer de mainstream media een voorkeur te lijken te hebben voor bepaald politiek discours (lees: politiek-correct zijn of overwegend een (vermeende) communis opinio van de meerderheid van de bevolking wensen te bedienen). Het moge duidelijk zijn dat dit weinig met zuivere journalistiek te maken heeft. Want ongeacht of bepaalde opvattingen voor de inrichting van de samenleving haalbaar zijn vanuit een juridisch of oogpunt, gaat het om de inhoud. Om de onderbouwing van een standpunt. En voor de journalistiek geldt bij uitstek: never trust the government als basishouding.
Dit brengt ons op de vraag die we later nog zullen behandelen: hoe, idealiter, controleert, toetst en corrigeert de Eerste Kamer de regering en de Tweede Kamer? En voor nu: hoe worden de opvattingen en wensen van kiezers omgezet in beleid dat binnen de huidige juridische en bestuurlijke werkelijkheid helemaal niet kán? Het antwoord moet zijn dat die randvoorwaarden soms veranderd of genegeerd moeten worden. Gebeurt dat niet, dan wordt de democratie verder afgebroken.
Kijkend naar het stikstofbeleid, dan zien we dat de Haagse politiek tot nu toe bezig is geweest met het zoeken naar oplossingen binnen de gestelde kaders. Ook ontbreekt het aan een lange-termijnvisie. De stikstofcrisis staat niet op zichzelf; het beleid van opeenvolgende kabinetten van Mark “Visie? Kun je dat Eten?” Rutte is uitgemond in een clusterfuck — elkaar versterkende crises die het functioneren van de samenleving grotendeels doen vastlopen, vooral voor gewone mensen. (De meeste VVD- en D66-stemmers hebben vrijwel nergens last van.) De ellende is dat een lange-termijnvisie alleen niet genoeg is; een toenemend aantal van onze jongeren woont al tot rond hun dertigste nog bij hun ouders. Daar kan geen tien jaar bij komen.
Oplossingen: onorthodox, ongeacht Brussel, onideologisch
Omdat er doorbraken nodig zijn, waarvan de noodzaak alleen maar wordt versterkt door de monsterzege van de BoerBurgerBeweging, zal er meer dan ooit in onorthodoxe oplossingen moeten worden gedacht, waarin ideologische reflexen zo min mogelijk mogen opspelen. Er moet worden nagedacht op de inhoud; de onderbouwing mag losstaan van oude mantra’s zoals: ‘mag niet van Brussel’ of ‘dit gaat sneuvelen bij de rechter’. Om met Caroline van der Plas te spreken: willen is kunnen.
Of het hele stikstofprobleem nu wel of niet of misschien een beetje bestaat, doet in principe niet ter zake. Waar het om gaat, is wie de knoop doorhakt. Als dat alléén kan door bestaande regelgeving die in Brussel is bekrachtigd te negeren, dan moet dat maar. In een levende democratie heeft de EU niet het laatste woord, en rechters maar tot op zekere hoogte. Het is bovendien de vraag of van rechters de laatste jaren niet veel te vaak is gevraagd om op de stoel van de politiek te gaan zitten.
De kiezer heeft gesproken; neutraliseer de NGO’s en actiegroepen
Voor het stikstofbeleid en de komende collegevorming in de provincies (in alle (!!) twaalf is BBB de grootste partij geworden) zullen onze regionale politici aan de slag moeten op basis van de verkiezingsuitslag. Op nationaal niveau zal intussen razendsnel gewerkt moeten worden aan het opwerpen van een dam tegen de ongekozen NGO’s en de Johan Vollenbroeken. Wanneer Greenpeace dreigt om naar de rechter te stappen als het stikstofbeleid van het kabinet niet wordt uitgerold, is het zaak om dat desnoods (want het moet snel) met een crisiswet of tijdelijke maatregel van bestuur te blokkeren. NGO’s zouden moeten bedenken dat zij leden en donateurs hebben, geen kiezers. Een Greenpeace-lid of directielid van Milieudefensie dat GroenLinks of Partij voor de Dieren stemt, zal dáár moeten aankloppen om zijn of haar gelijk te halen.
Inhoudelijk kloppend, deskundig onderbouwd, praktisch uitvoerbaar
De uitkomst van de coalitievoorkoming in de provincies kan zijn (moet zijn) dat de bedreiging van de natuur en het milieu wordt erkend en dat daar iets aan gedaan moet worden. Op onze politici rust nu de zware verantwoordelijkheid om met radicaal verstandige voorstellen te komen, die inhoudelijk hout snijden, deskundig onderbouwd zijn én praktisch uitvoerbaar. Het gaat niet alleen om de “stijl”. Zoals de eerder aangekondigde “nieuwe bestuurscultuur” ook niet slechts een kwestie van stijl kon zijn.
Over de bijdrage van stikstofverbindingen aan de belasting van het milieu wordt verschillend gedacht. Persoonlijk zit schrijver dezes aan de kant van de sceptici en de contra-experts, zoals gecancelde professor Lindeboom (lid D66) of zelfs nog verder naar ‘rechts’ richting Forum voor Democratie, dat het hele probleem categorisch ontkent. Volgens Thierry Baudet is BBB “voorstander van de energietransitie, steunt ze de uitkoop van boeren, support de EU, de oorlog in Oekraïne en de woke-regenboogakkoorden”. Over politici en lange-termijnvisie gesproken, Baudet ventileerde in de nacht van 15 op 16 maart zijn pessimisme voor de komende paar jaar:
Het is ontzettend spijtig dat het kennelijk niet lukt om de noodzakelijke veranderingen vlotter te realiseren. Kennelijk duurt het allemaal veel langer. Kennelijk heeft het meer tijd nodig om in te dalen. Inderdaad: ons land moet kennelijk nóg meer gehavend worden, nóg meer doorstaan, voordat we aan de wederopbouw kunnen beginnen.
Vaststaat dat de mens goed voor natuur en milieu moet zorgen en dat peperduur eng-nationaal[1] klimaatbeleid (dat gericht is op CO2-reductie) beslist moet worden afgewezen. Waar het om gaat, is dat stoffen die schadelijk zijn voor het milieu daar zoveel mogelijk uit worden weggehouden en verwijderd. Ook is een radicaal nuchtere, van hysterie gespeende kijk nodig op wat ‘natuur’ in het dichtbevolkte Nederland eigenlijk is en wat daarvan we moeten behouden en hoe. Dat dit niet kan volgens de in Brussel gedeponeerde normen en die van radicaal-links staat daarbij als een paal boven water. Alle ‘tot bekering gekomen’ politici, veel succes gewenst met het nieuwe “wegen”!
- Het Nederlandse klimaatbeleid binnen de EU kan, ironisch genoeg, als nationaal worden getypeerd aangezien de toch al dubieuze onderbouwing voor de noodzaak van CO2-reductie verder wordt ondermijnd door het gebrek aan ‘medewerking’ door China en India. Daarnaast zitten klimaat- en milieubeleid elkaar juist in de weg (mega-windparken op zee, de productieketen van elektrische auto’s enzovoort enzovoort zijn relatief slecht voor natuur, milieu en onze gezondheid).
Meer over de toekomst van de politiek in Nederland op VoL vindt u hier.
Programma van FVD nog steeds precies goed. Ik snap dat geren van hot naar haar van ‘de kiezer’ niet zo.
Als landen om ons heen vele hogere grenswaarden hebben (zelfs overschakelen op kolen, zoals Duitsland), en China, India en Afrika gewoon massaal volgestampt blijven worden met kolencentrales (die niet in de buurt komen van onze kolencentrales), dan is het Nederlandse beleid simpelweg knettergek, onbetaalbaar en verwoestend. Slechts enkelen profiteren van deze waanzin, ten koste van de belastingbetalende overgrote meerderheid, en het heeft niets met klimaat/natuur/milieu te maken.
We hebben een Hugo die het volgende maatschappelijke kapitaal kapot mag maken met list, leugens en bedrog. We hebben een Jetten en Klaver wiens eenhoorn plannen, gebaseerd op onhoudbaar waandenken, gewoon doorgedramd worden. We hebben een D66 die, gelijk een socialistische dictatuur, politieke tegenstanders wil ausradieren en meer van dat voor de rest van het ongewenste gepeupel. We hebben een PvdA en CDA die slechts een schim zijn van wat ze ooit waren.
Duidelijk is dat een geheel ander plan wordt bediend dan het gegeven democratisch mandaat (zie ook die politieke marionet die tegen de wil van de Kamer in toch akkoord ging). Dat laatste is tegenwoordig slechts WC-papier.
Men kan zo langzamerhand de vraag stellen of er een onwettige staatsgreep heeft plaatsgevonden, waarbij in het belang van buitenlandse machten wordt gewerkt, ten koste van het nationale. Een andere vraag is exact waaraan de strijdkrachten tegenwoordig trouw gezworen hebben.
Alles zal afhangen van of het partijkartel een meerderheid in de 1e kamer heeft. Dat BBB een monsterzege heeft gekregen zegt niet zoveel. Stel dat de zege was verdeeld over drie stofkritischeche partijen was verdeeld, dan had men veel meer gegeken nasr totaal. In de 1e kamer heeft partijkartel plus Volt een verhouding van 3:1 tot BBB. Het kabinet kan dan gewoon doorgaan met uitvoeren stikstofbeleid. Dat CDA nu vragen stelt is voor de Buhne. Strategie zal eerder zijn te proberen BBB te breken en dan deze verloren kiezers terug te winnen naar het CDA vlak voor de nieuwe verkiezingen, omdat deze burgers geen alternatief hebben. Het CDA heeft geen belang bij het nu laten klappen van dit kabinet. De polarisatie zal dus alleen maar toenemen de komende twee jaar door verdere radicalisering van het stikstof beleid door inbreng van de linkse wolk in de 1e kamer.