De katholieke kerk staat tot het Latijn als de islam tot het Arabisch. Maar het klassieke Arabisch van de koran is een taal die nog gesproken wordt en de islam is een godsdienst die door haar gelovigen nog serieus wordt genomen. Door zo’n Tariq Ramadan, bijvoorbeeld.

Latijn is een dode taal en de aartsbisschop en al die andere restkatholieken in Nederland zijn intussen meer humanisten dan gelovigen geworden. Niemand neemt de kerk meer helemaal serieus, ook zij zelf niet. De mensenrechten, daar draait het om in de wereld en ook in de kerk. Het hebben van een kerk met al zijn maatschappelijke aanhangsels is een van de mensenrechten.

Het gelijkheidsbeginsel is een ander mensenrecht en het brengt mee dat ook godsdiensten het recht hebben op een gelijke behandeling. Een katholieke kerkvorst moet de rechten van andere godsdiensten verdedigen wil hij in een humanistische wereld de rechten van de eigen kerk kunnen claimen. Een streng christelijke politieke partij als de CU gooit zich in de humanistische mensenzorg om haar christelijk karakter te legitimeren. De islam mag met andere woorden in Nederland plaats nemen als een godsdienst en een kerk naast alle andere.

Maar de islam leeft nog en doet aan al die humanistische veranderingen niet mee. Godsdiensten zijn voor haar helemaal niet gelijk. De islam is de enige ware en wie anders gelovig of niet gelovig is gaat naar de hel. Je bent je broeder respect en liefde verschuldigd maar een ongelovige is niet je broeder en je mag hem bedriegen en mishandelen als hij daar aanleiding toe geeft.

Tariq Ramadan is een imam en moslimgeleerde. De Franse en Amerikaanse inlichtingendiensten zijn niet van zijn goede trouw overtuigd en die twee landen mag hij niet in, maar Nederland nog steeds wel. Hij heeft voordat hij benoemd werd in Rotterdam daar een preek of lezing gehouden voor ongelovigen. Daarin legde hij de nadruk op wat de islam gemeen heeft met joden en christenen en zelfs met ongelovige humanisten.

Hij wees op de verrijking die contacten met andersdenkenden opleveren. Hij doelde daarmee op de verrijking die het voor christenen en ongelovigen betekent om met moslims om te gaan, want omgekeerd heb ik hem dat nooit horen zeggen. Ramadan gaat niet naar Cairo om daar te betogen dat het verkeerd is om liberale moslims te verdrijven zodat die hun studies in Leiden moeten voortzetten of dat het een verrijking is om Kopten in Egypte te hebben naast Soenna moslims. Ook heeft niemand hem in Irak of Syrië horen betogen dat joden en Assyrische christenen verwelkomd moeten worden en niet van hun goederen beroofd of in ballingschap gedreven.

Waarom mensen als Ramadan zulke andere ideeën verkondigen in de Oriënt dan in het Westen en welk van beide soorten opvattingen ze daadwerkelijk aanhangen, dat weet ik niet. Maar dat de twee beste inlichtingendiensten uit het westen goede redenen hebben om de man niet te vertrouwen, dat geloof ik wel.

---

Dit artikel over Tariq Ramadan verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier