Terreur – horen, zwijgen, wegkijken
Afgelopen weekend was het in Londen weer raak. Maar dat was niet de meest interessante gebeurtenis als we het hebben over terreur. Wat zaterdag in Turijn gebeurde was significanter.
Afgelopen weekend was het in Londen weer raak. Maar dat was niet de meest interessante gebeurtenis als we het hebben over terreur. Wat zaterdag in Turijn gebeurde was significanter.
Manchester & islam als combi staat ook op de kaart nu. Maar die kaart vertoont een grote leegte op twee essentiële punten: overheidspreventie tegen terrorisme en de steun daarvoor.
De Volkskrant opent vandaag met de kop: Aanslag op Britse jeugd. Een reportage over de recente terreurdaad in Manchester wordt op de voorpagina aangekondigd met: Het doelbewust vermoorden van kinderen is een nieuw dieptepunt.
De Britse politie heeft een roedel terroristen-in-spé gearresteerd. Een hele roedel!
Het was geen lone wolf, en het was geen zielige economische vluchteling die het elders zo zwaar had. Het was eenvoudig een mohammedaan die hysterisch de regels van zijn geloof en zijn collectief volgde....
Eerder deze week meldde de NOS dat de man die had gepoogd een bomaanslag te plegen op het station van Bonn, de voormalige WestDuitse hoofdstad, was veroordeeld tot levenslang. Het bericht vermeldde ook nog...
Toen ik gisteren en vandaag het nieuws probeerde te volgen over de aanslag in Londen viel me op dat er over de afkomst en het milieu van de dader eigenlijk niets gezegd werd.