Een van de meest onduidelijke zaken die in het schaakspel dat het Midden Oosten thans is bezighoudt, is de rol van China. En òf er sprake is van een rol van China. Een en ander op een rij.

Voor China is de continue aanvoer van olie van levensbelang, en alleen al daarom is het onvermijdelijk dat China de gebeurtenissen in het MO met argusogen volgt. China volgt al lang een politiek van afzijdigheid, wat niet wegneemt dat men zorgt dat de Chinese belangen worden behartigd. De berichten over de Syrische Burgeroorlog suggereren dat die afzijdigheid door de leiding van het land elk moment overboord kan worden gezet, maar de westerse media zwijgen er compleet over – wat het toch anders lijkt te maken dan slechts een interpretatiekwestie. Dat gaan we in dit stukje dus maar doen.

De strategische situatie.
China is met de USA in een worsteling – moeilijk het anders te noemen – verwikkeld over de controle over de Zuid-Chinese Zee. Hier moet alle olie die China gebruikt langs. Het maakt het land kwetsbaar, maar recent lijken de Chinese oliereserves hun maximumcapaciteit te hebben bereikt.

Er doen al wat langer geruchten de ronde over Chinese betrokkenheid bij de oorlogen in het MO. Vorig jaar bracht Russia Today een artikel waarin een Iraakse minister werd geciteerd, die een Chinees aanbod voor luchtsteun tegen IS zou hebben gehad, maar dat niet was bedoeld als aansluiting bij de Amerikaanse inspanningen in Irak. Uiteindelijk werd het afgewezen, en het verdween in het archief.

Meer recent zijn de berichten – ook vrijwel exclusief uit Rusland – dat China een bijdrage zou komen verlenen aan de Russische hulp aan Assad van Syrië. Eerder berichten wij op VoL al over Chinese schepen die door het Suezkanaal richting Syrië voeren, en vreemd genoeg is de enige westerse bron die hierover een bevestiging geeft de Israëlische militaire website DEBKA.com . De rest van de wereld: stilte.

DEBKA.com is meestal zeer goed geïnformeerd en redelijk betrouwbaar, maar met het bericht dat men hier plaatste is iets vreemds gaande. Men heeft het over een Chinees vliegdekschip dat in gezelschap van een guided missile kruiser al in Tartous, de Russische marinebasis in Syrië, zou zijn gearriveerd. China beschikt namelijk maar over één vliegdekschip, een tweede is in aanbouw maar zal niet voor 2020 klaar zijn. Moeilijk voorstelbaar dat China naar zo’n politiek wespennest het belangrijkste onderdeel van haar vloot sturen zou. Anderzijds: een vliegdekschip is geen scheepstype dat je snel aanziet voor een bananenboot.

Chinese interventie?
Russia Today bericht nu dus triomfantelijk over tenminste duizend Chinese militaire adviseurs, en de aanwezigheid van Chinese jets. Het lijkt moeilijk voorstelbaar, maar onmogelijk is anders. China heeft al eerder vlooteenheden ingezet om de USA te dwarsbomen.

Een consequentie van Chinese bemoeienis, is dat het Westen voor belangrijke keuzes komt te staan waarin men niet uitblinkt. De alliantie die China en Rusland lijken te zijn aangegaan lijkt als voornaamste doel te hebben de Amerikaanse pogingen om hen in Azië op te sluiten te dwarsbomen. Als dat lukt, zit de USA met een ruïne van vijfentwintig jaar mislukte buitenlandse politiek, en een gigantische staatsschuld die deels hiervoor werd aangewend. Het recente wapengekletter van NATO-zijde lijkt er op te duiden dat het land dat niet zomaar wil laten gebeuren. Maar is dat een 3e Wereldoorlog waard? Het lijkt niet verstandig.

————————————————————————————————————-

Volg ook ons Dossier Wereldpolitiek USA en Dossier Syrië