Snelheden op autowegen
Koos Spee, die toen net zijn functie van hoofd van de verkeerspolitie had neergelegd, schreef samen met Martin Kroon een artikel in de Volkskrant. Het betrof de nieuwe snelheidsgrens van 130 km per uur.
Ze vonden die grens schadelijk en schandelijk en de politiek die hem had ingevoerd tegen hun advies in vonden ze eigenlijk maar een stel moordenaars. Vooral het CDA en de SGP, die beter hadden moeten weten, vanwege de godsdienst. Boven het artikel stond een kop waarin de letter o was vervangen door een doodshoofd.
Ik weet niet wat U vindt van zo ‘n benadering, maar op mij kwam die over als onsmakelijk en niet erg effectief. Er is best wat te zeggen voor het standpunt dat het autoverkeer gevaarlijk is en dat iedereen die het zich permitteren kan er niet aan mee zou moeten doen[1]. Persoonlijk vind ik ook het scooterverkeer gevaarlijk, vooral op fietspaden. Ik heb wel eens de neiging om daar wat over te schrijven en ter plekke krijg ik ook wel eens de opwelling om er persoonlijk wat aan te doen, maar ik beheers me dan. Ik vind dat Spee dat ook had moeten doen en anders zijn krant wel.
Spee ziet het overigens wel goed dat de media onderdeel zijn van het systeem waarmee we het land besturen. De media maken het publiek rijp voor maatregelen en omgekeerd ook de politiek ontvankelijk voor nieuwe en afwijkende standpunten. In dit geval was het een oud standpunt, dat Spee zijn hele carrière al had uitgedragen, dat langzaam en regelmatig rijden in auto’s voordeliger, veiliger en per saldo ook sneller is dan hard en onregelmatig. Hij vergat alleen dat, toen hij dat artikel schreef, er iemand anders op zijn stoel in Soesterberg zat.
Wie wel eens auto rijdt in de VS weet dat het rustig is als iedereen honderd kilometer per uur rijdt op autosnelwegen, vooral als de mensen daarbij zo veel mogelijk op hun eigen baan blijven en afstand houden. Als Spee dat bedoelde had hij dus gelijk. Hij is een groot deel van zijn carrière de Nederlandse verkeersschout geweest. In zijn plaats had ik er in die tijd in Europees verband voor gepleit om het Amerikaanse systeem over te nemen.
Wat ook effectief zou kunnen zijn, is om bij de afgifte van kentekenbewijzen technische voorwaarden op te leggen aan auto’s waarbij hogere snelheden dan honderd door bestuurders als onaangenaam worden ervaren. Het lijkt me precies iets voor Brusselse betuttelaars om zoiets Europa-wijd op te leggen aan autofabrikanten. Als veiligheidsmaatregel zou het zeker meer succes gehad hebben dan de warwinkel van toegestane snelheden die we in Nederland hebben ingevoerd[2] en waar geen mens nog wijs uit kan.
Verder vind ik dat als mensen met pensioen gaan ze hun opvolgers niet voor de voeten moeten lopen. Het verhaal van Spee is wat hem betreft mosterd na de maaltijd. Hij gaat er niet meer over.
- Ik heb, toen ik me dat kon permitteren in verband met mijn werk, mijn auto afgeschaft en doe sindsdien alles met het openbaar vervoer of op de fiets. Bevalt goed kan ik melden.
- Ik las ergens dat we de honderd km per uur op de A2 te danken hebben aan afspraken die door het Rijk met de gemeenten langs die weg zijn gemaakt. Die gemeenten hebben daarbij kennelijk ook de geluidsschermen bedongen. Vanuit staatsrechtelijk standpunt bezien is dat een bedenkelijk optreden van rijks- en gemeentelijke overheden. Die hebben dat soort overeenkomsten niet te maken. Het rijk kan hooguit rekening houden met de wensen van gemeenten, maar overeenkomsten als deze, die zijn staatsrechtelijk niet okay.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.
Nergens wordt zoveel betutteld als in het verkeer. We leggen eerst dure wegen aan en vervolgens gaat iemand met knopjes regelen wanneer je er wel/niet gebruik van mag maken. Spelen met matrixborden is ook leuk. Zodra er een op- of afrit in beeld komt een maximum snelheid aangeven. Ook al is er op die stroken geen verkeer te bekennen. En dat woud van snelheidsregimes heeft ook alles met betuttelen te maken. Om maar niet te spreken van die idiote ‘opvoedborden’ langs de weg zoals ‘Houd je aan de snelheidslimiet’ en allerlei andere raadgevingen die suggereren dat je totaal geen eigen denkvermogen hebt.
En als er dan op een jaar acht of negen verkeersdoden meer vallen (wat er uiteraard acht of negen teveel zijn), dan wordt gedaan alsof het wild west op onze wegen is en automobilisten een gevaarlijk slag mensen is. Niets over de toegenomen bevolking, niets over achtergebleven infrastructuur, niets over groepen met kort lontje op de weg, niets over de weekend slachtoffers die in de vroege uurtjes van zaterdag op zondag vallen, niets over de vele slachtoffers onder motorrijders. Nee, het ligt aan die vermaledijde wegen waarop 130 km gereden mag worden… (Handig, want dan kan er een link naar de PVV gemaakt worden). Toch lees ik maar zelden (eigenlijk nooit) van een ongeluk waarbij dit verband direct gelegd kan worden.
Bij het luisteren naar mijnheer Koos Spee, bekruipt mij steeds het angstige vermoeden dat zelfs mijn laatste reis naar Petrus over prachtige geasfalteerde wegen die omzoomd met snelheidsmeters naar de hemel leidt alwaar men nog éénmaal in de gelegenheid wordt gesteld de openstaande boetes te voldoen. Voor die wegen die naar de hel leiden, is het wachten op het ‘rekening rijden’ want het wordt steeds moeilijker deze enorme verkeersstromen enigszins te managen.