Dat de Griekse schuld nooit kon worden terugbetaald was al duidelijk ten tijde van de eerste bail-out. Maar omdat dat aan de Europese burger niet te verkopen was, werd de uiteindelijke schuldsanering een speelbal van politieke en bestuurlijke lafheid binnen de EU. Wat vanzelfsprekend onverlet laat dat een direct Grieks faillissement uitendelijk goedkoper was geweest.

Het Griekse parlement heeft vóór het bezuinigingpakket gestemd, want veel keus had het niet. De bijeenkomst van de Eurogroep maandag maakte niet alleen dat duidelijk, maar ook nog iets anders: het IMF eist nu van de Eurogroep een zekere vorm van schuldsanering tot een niveau dat men als houdbaar beschouwt – het IMF, niet de EU of Griekenland. Aangezien de schuld aan het IMF wordt gezien als senior ten opzichte van de andere schuldeisers, inclusief de EU, betekent dat dat de EU volledig opdraait voor de kosten en de verliezen er van.

Voor EU-politici is dat slecht nieuws – bijna net zo slecht als voor de belastingbetalers van de EU, die het gelag helpen financieren. Die politici hoeven het alleen die betalende burgers maar uit te leggen, en de welverdiende electorale klappen opvangen.

Heel erg nieuw is dit allemaal niet, het broeit al minstens twee maanden, maar het eeuwige uitstel van politici heeft opnieuw geleid tot een panieksituatie op het randje van wat mogelijk is. Wat opnieuw een goede indicatie geeft van wat de daadkracht van de EU waard is als er ooit eens op stel en sprong moet worden besloten: dan zakt men sonoor door het ijs, en verzuipt zonder een kik te geven. Weliswaar beter dan je kiezers onder ogen komen wellicht. Maar ja, hoevéél beter?

Dus houdt men het voorlopig op de kreet dat er nog geen akkoord is. Wat niet de werkelijkheid van dit moment omschrijft, maar naar de letter van de politiek voldoende waar is om de parlementen rustig te houden. In ieder geval die parlementen, waar komend jaar verkiezingen voor worden gehouden. De rest sukkelt braaf als altijd achter het EU-circus aan, en beziet hoe de extra uitgaven kunnen worden gecompenseerd met extra inkomsten uit allerlei EU-fondsen.

De rellen in Griekenland kunnen de EU niets schelen – zolang ze de geliefde immigranten niet in de weg zitten, vanzelfsprekend. Juncker steekt de loftrompet over de capitulatie van de Griekse regering ten aanzien van de bezuinigingen die werden opgelegd. Aangevuld met wat loos geleuter over de Griekse economie die betere cijfers laat zien dan verwacht. Kunst, die cijfers zijn primair relatief. En dat houdt weer in dat ze na een diepe val zoals Griekenland die heeft doorgemaakt de afgelopen 7 jaar, in feite betekenisloos zijn. Zie bijvoorbeeld dit. Wat Juncker allemaal best weet, maar ja, dat is politiek.

Politiek in de EU is het belazeren van de eigen bevolking en de oppositie, die het die eigen bevolking duidelijk zou kunnen maken.

Duitsland wil geen schuldverlichting voor de Grieken – althans niet tot na de eerstvolgende verkiezingen in Duitsland, en dan liever nog goed verborgen in een woud van loze beloften en schijnconstructies. Eeuwig en renteloos – dat soort werk. Voor wie het eens proberen wil: de Nederlandse belastingdienst zou dat nooit slikken – hetgeen precies de leugen aangeeft die het zal zijn.

Het eerstvolgende dat U zal worden verteld is dat Griekenland €5 miljard krijgt omdat het zulke goede resultaten heeft geboekt. Die €5 miljard is exclusief noodzakelijk voor het afbetalen van oude schulden en het aangaan van nieuwe. De Wall Street Journal had gisteren nog een aardig overzicht van de tijdlijn van schuldbetalingen die Griekenland volgens het huidige stelsel nog doen moet, tot 2059 (onder, opklikbaar).

Alles bijeen is het een onbegaanbaar parcours. €300 miljard minus wat wisselgeld. 180% van het GDP.

Hoe het verder zit hebben wetenschappers uitgezocht, en hoewel dat economen zijn (niet de meest betrouwbare wetenschappers) is dit naar mijn idee een duidelijk verhaal. Dan kan Duitsland wel streng gaan doen, en Dijsselbloem de joker uithangen, maar dat zal aan de zaak uiteindelijk niets veranderen. Het is onvermijdelijk dat we er een godsvermogen bij inschieten, en dat wist men al tenminste vijf jaar. Denk daar aan als U uw belastingformulier in vult, en herinner u dat als u hetzelfde doet met uw stembiljet.