De rechtspraak is in opspraak. Vandaag is er een concrete reden, maar daar stopt het niet. Voor casuïstiek kom ik mijn geestelijke bed niet uit, doch het probleem is structureel. En best al een tijd ook.

Er is politieke ophef, woede, men is geschokt! U begrijp, er is iets aan de hand in Nederland dat niet geheel met schouderophalen kan worden afgedaan. En dan wordt de politieke handleiding hoe te reageren uitgerold.

En niet voor de eerste keer betreft het een verkrachting door een asielmigrant. De Telegraaf meldt:

De rechtbank in Amsterdam heeft een 38-jarige Afghaanse asielzoeker die in 2016 een licht verstandelijk beperkt meisje van 18 verkrachtte, veroordeeld tot een mildere straf om te voorkomen dat hij zijn verblijfsvergunning kwijtraakt.

De dader kreeg een mildere straf dan gebruikelijk, omdat dat hem anders het gevaar zou opleveren te worden uitgezet. „…niet de bedoeling” dat de straf leidt tot „verregaande vreemdelingenrechtelijke consequenties.” aldus de rechtbank. Waarom niet? Heeft de rechtbank overwogen waarom dit zo in de wet staat? Kennelijk vindt zij alleen de zieligheid van deze dader van belang. Dat zij hem daarmee ook nog eens sauveren van elke eigen verantwoordelijkheid scheen men even niet te beseffen. Wilde dat niet beseffen is sterk de indruk die achterblijf. Nu is er dus ophef:

In politiek Den Haag is ophef ontstaan over de strafmaat voor een asielzoeker in een verkrachtingszaak. De rechter week in het vonnis af van de norm, omdat de Afghaan anders zijn verblijfsvergunning zou zijn kwijtgeraakt. Regeringspartij VVD wil opheldering van het ministerie van Justitie en Veiligheid.

En schreeuwen politici om het hardst. Maar dat is eens te meer casuïstiek. Wie dieper graaft (en heel diep is bepaald niet nodig) ziet dat deze vuiligheid een structurele aard heeft. De afgelopen twee maanden heb ik van zaken die langskwamen wat voorbeelden opgeslagen. Ik heb er niet speciaal naar gezocht, en ook geen uitgebreid onderzoek verricht. De navolgende reeks is een resultaat van wat ik van tijd tot tijd tegenkwam, de afgelopen 2 maanden.

We hadden in juli al de gember-verkrachtingszaak, die in hoger beroep mede dankzij te trage berechting door het Hof nog verder werd terug gebracht dan de al veel te milde bestraffing door de rechtbank. Dat hier niet gewoon sprake was van mishandeling, maar dat dit een verkrachtend element in zich borg werd zowel door rechtbank als Hof genegeerd. Dat het hier een allochtoon met een verknipt eergevoel betrof kon de rechtbank er niet uit weg anonimiseren.

Een dronken Pool jatte een paar schonen uit een winkel – rechter legde geen straf op, want de verdachte mende er beter uit te zullen zien met de schoenen bij een aanstaande sollicitatie. Dat mag dus van de rechter in Den Haag. Er zijn landen waarvoor ze je voor een dergelijke daad een hand afhakken, maar in Nederland maakt de rechter er een gebbetje van:

De politierechter bladert door het strafblad van de Poolse man, en komt erachter dat mijnheer de laatste tijd vaker is betrapt bij winkeldiefstallen. Hij heeft zelfs al vier dagen in de cel gezeten. ‘Dat was voor de diefstal van levensmiddelen, en van bier’, verklaart de Poolse man.

‘U schijnt wel heel veel bier te drinken‘, reageert de rechter.

Anders wordt het als autochtonen over de schreef gaan:

‘Ik wil geen buitenlanders. Wegwezen, apen!’

Het OM eiste 40 uur werkstraf en een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee weken. De politierechter legde een voorwaardelijke gevangenisstraf van een maand op. Omdat de verdachte is afgekeurd, zag de rechter af van een werkstraf.

Ook:

Ramon M. (45) is dinsdag veroordeeld tot een celstraf van drie maanden waarvan twee maanden en acht dagen voorwaardelijk en een proeftijd van drie jaar. Dat heeft de rechter dinsdag bepaald. De man dreigde op 6 maart met twee grote messen tegen een groep leerlingen van het Scala College in Alphen aan de Rijn.

Wat in alle landelijke verslagen hierover buiten beschouwing bleef – en de rechtbank zag er geen redenen voor verzachtende omstandigheden in? – is dat deze Ramon al jarenlang werd getreiterd dor de leerlingen van datzelfde college. Wat in het geval van de gemberverkrachter hierboven blijkbaar een factor was, wordt in het geval van Ramon opzij geschoven, juist omdat de bedreigde slachtoffers in dit geval voornamelijk allochtoon waren.

M. is volgens de rechter verminderd toerekeningsvatbaar en moet daarom onder behandeling blijven. ‘De klinische behandeling moet worden voortgezet en uiteindelijk leiden tot begeleid wonen’, zei de rechter.

Hoezeer het verhaal van de rechtbank rammelt spreekt ook uit:

De rechter hield er rekening mee dat er spanningen waren tussen leerlingen van de school en de verdachte. Toch ging M. met zijn bedreigingen te ver vond de rechtbank: ‘Verdachte heeft met zijn gedraging wel de grens van het toelaatbare ver overschreden. Dit heeft ook geleid tot grote schrik en onrust bij scholieren.’

En dat kunnen we niet tolereren, dat spreekt. En dan past nog slechts een zware straf, die zonder mededogen wordt gegeven.

Staat dat lot ook de man re wachten die Erdogan een geitenneuker noemde? zijn zaak heeft intussen de internationale pers gehaald, en de wereld lacht zich rot. Hoe amusant onze rechters die zichzelf o zo serieus neen dat op zullen vatten? Goede vraag

Het verhaal van de pro-ZwartePiet-activisten die vorig jaar het verkeer richting Dokkum blokkeerden is nog steeds onder de rechter, Maar het feit alleen al dat daarvoor de rechter werd ingeschakeld – vergelijk het eens met het gedrag van een clubje als We are Here – zegt alles. Dat er met twee maten wordt gemeten is evident. De rechterlijke macht vindt het klaarblijkelijk essentieel dat de autochtonen zich netjes aanpassen aan wie hen van de migrerende instroom hen de wil maar wil opleggen.

Ooit begon de Franse revolutie met de bestorming van de Bastille – een staatsgevangenis. Welke gevangenis te beschouwen valt als de Nederlandse Bastille? We zullen het moeten afwachten.