Rechtbank Amsterdam krijgt stevige lel van Europees hof
Zonder het overigens concreet zo te zeggen geeft het Europees Hof de rechtbank in Amsterdam een stevige lel om de oren. Rechters moeten zich van politiek onthouden.
Dat de rechtbank in Amsterdam op dit punt volstrekt hysterisch redeneerde had ik eerder al eens betoogd; het is prettig gelijk te krijgen:
Nederland moet een Poolse verdachte gewoon overleveren. De rechtbank in Amsterdam had de overlevering van de verdachte opgeschort omdat Poolse rechtbanken niet langer onafhankelijk van hun regering opereren en de rechtsstaat in het land is aangetast.
Eerder noemde ik dit optreden van deze Amsterdamse rechters al hysterisch en hypocriet. Alsook politiek gemotiveerd. Zodat men niet vreemd moest opkijken dat de reactie vanuit Polen van eenzelfde laken het pak was. Waarover twee weken geleden in Nederland weer verontwaardigd werd gedaan.
Je vraagt je af wat pijnlijker is: de begrijpende toon van de EU-magistraat, of zijn concrete woorden. De licht ironische slotzin van onderstaand NOS-citaat zou mij als rechter enige tijd in quarantaine doen gaan om er van bij te komen:
De advocaat-generaal begrijpt de zorgen wel. Maar hij zegt in een toelichting dat justitiële samenwerking in Europa is gebaseerd op vertrouwen tussen de lidstaten en dat alleen in uitzonderlijke gevallen verdachten niet worden overgeleverd. Bovendien is nog niet vastgesteld dat de rechters in Polen geen rechter meer zijn. “Er wordt namelijk nog steeds recht gesproken.“
De EU-magistraat komt met heel rustige argumenten, zoals een docent zijn dommige, goed bedoelende maar tè overijverige leerlingen toespreekt:
Maar een algemene weigering om voortaan verdachten aan Polen over te leveren zou kunnen worden opgevat als een afkeuring van het werk van alle Poolse rechters, zo schrijft de advocaat-generaal. “Bovendien leidt het tot het onbestraft blijven van een groot aantal strafbare feiten, waar ook slachtoffers last van hebben.“
(tweemaal mijn vet, H.)
Kort samengevat: het EU-hof gaat de rechtbank Amsterdam laten weten dat ze zich aanstellen en zich bemoeien met dingen waaraan ze geen bijdrage hebben te leveren. Ook, dat aan activistische rechters in zaken als deze geen behoefte is. Echt om je dood te schamen. Indirect onderstreept het dat het niveau van de rechtbank in Amsterdam wel voor enige verbetering vatbaar is.
Meer over deze zaak en de afloop vindt u hier terug.
Dus de conclusie is dat de Amsterdams rechtbank niet onafhankelijk is .Maar dat wisten we toch. al.
Recht zo die gaat.
Nederlandse rechters hebben zelfs mee gedaan aan demonstraties in Polen.
Ze hebben zich op die wijze gemengd in de strijd tussen links en rechts in dat land.
Die activistische rechters zijn een kanker die de hele samenleving kapot maken.
En justitie laat het gewoon gebeuren.
Het systeem van benoemingen van rechters via het ‘coöptatie systeem’, leidt er kennelijk toe dat er slechts meer van hetzelfde naar binnen gereden wordt in rechtbanken-land.
En door het ontbreken van ‘diversiteit’, ontstaat er meer en meer groupthink. En dat wordt dan weer geframed als ‘onafhankelijke rechtspraak’. LoL.
Waarom niet ook leden van de rechtsprekende macht door burgers, direct of indirect gekozen worden, is mij een raadsel, maar niet echt.
Het argument van Hannibal destijds, dat wederzijdse uitlevering van het grootste belang is voor zowel bedrijfsleven als criminaliteitsbestrijding, wordt zorgvuldig buiten beschouwing gelaten, maar is natuurlijk wel zo.
Kortom : het Europese hof bepaalt dat kritiek op de Poolse rechterlijke macht een politiek argument moet blijven, en niet de EU samenwerking moet ondergraven..