Nooit zie je de incompetentie – en overbodigheid – van politieke gezagsdragers beter dan in tijden van crisis. Bij elke crisis lopen ze vooral in de weg.

Dat dit bij een pseudo-crisis[1] als de stikstofcrisis ook zo is, mag dus niet verbazen. Politieke gezagsdragers zijn weinig meer dan de woordvoerders van beleid waarvan ze zelf te weinig begrijpen om daadwerkelijk aan het roer te kunnen staan. Hun politieke savoir vivre is nu eenmaal belangrijker dan kennis van zaken en bestuurlijke doortastendheid. Enfin:

De minister, die in het kabinet verantwoordelijk is voor de coördinatie van de stikstofmaatregelen, spreekt straks de demonstrerende bouwers op het Malieveld in Den Haag toe.

Dat willen demonstranten nu eenmaal graag, schijnt het. Het voelt als een geruststelling. Die demonstranten denken – zoals de meeste mensen – zo’n minister, die heeft het voor het zeggen.

“Wij voelen de urgentie die zij ook voelen”, zei Carola Schouten op de radio. Er is aan de ene kant de onzekerheid of bouwprojecten door de stikstofcrisis nog kunnen doorgaan, en aan de andere kant een tekort aan woningen. Schouten zegt dat het kabinet er daarom voor heeft gekozen om bij alle stikstofmaatregelen die genomen worden, eerst de woningbouw weer op gang te krijgen.

De urgentie die het kabinet ook voelt? Welnee. Zie de tweet hieronder – het kabinet voelt de druk van mensen die in Nederland de middelen hebben het de overheid eventueel echt moeilijk te maken, die nu met te weinig om handen gezamenlijk in ledigheid lopen te mokken en te amokken – daar komen maar revoluties van. Dat Malieveld moet derhalve leeg, en wel zo snel mogelijk.

Hoppa!!! 'let the games begin' #grondinverzet pic.twitter.com/XYyBqUwKY1

— Jan Sink (@Jan_Sink) October 29, 2019

Zo’n serie protesten waarbij ministers en politici af en aan draven om op het Malieveld hun gezicht te laten zien doet weinig anders dan illustreren dat zij niets anders zijn dan goedgeklede buikspreekpoppen van beleidsmakers die zij geacht worden aan te sturen. Dat juist de eigenzinnigheid[2] waarmee deze laatsten de afgelopen twintig jaar een scala aan fijnmazige regeltjes hebben opgesteld omdat ook zij goed willen doen, ontgaat de demonstranten. Die richten zich op de minister, want die is verantwoordelijk. Maar niet meer dan een goed betaalde Kop van Jut. Daarom duiden wij nepnieuwsers dat, omdat MSM & staatsmedia dit wijselijk achterwege laten. Die concentreren zich liever op:

Het kabinet wil dat er op korte termijn een drempel komt in de bouw: kleine en middelgrote bouwprojecten, waarbij niet meer dan 200 woningen worden gebouwd, hoeven dan geen tijdrovende vergunningentrajecten meer te doorlopen.

“Hoera ze komen ons redden.” Middelgrote bouwprojecten met niet meer dan 200 woningen? Dat is een stadswijk. Of een heel groot appartementencomplex. Hoeveel grotere bouwprojecten kent de huidige woningbouw nog? Maar voor dit moment moeten de milieugekkies eerst even rustig worden gehouden, dus noemt men dit maximum ‘middelgroot’.

Als er iets middelgroot is, is het de gemiddelde incompetentie van ons kabinet. Niet speciaal opvallend maar desalniettemin volstrekt hopeloos. En dan is Carola Schouten lang de ergste niet.

---

1. De stikstofcrisis is een pseudo of bestuurlijke crisis, omdat de werkelijkheid is gebotst op de regeltjesmakerij van Haagse ambtenaren met promotiedrang. Ambtenaren die een regeltje doorgevoerd weten te krijgen, of zelfs door het parlement aanvaard, die maken snel promotie. Zo werkt de Haagse wereld. En dan krijg je dit soort dingen. De een zijn promotie is de ander zijn overlast in het regeltjescircuit – niet andersom.
2. Wie twijfelt aan deze woorden geef ik in overweging zich eens te herinneren hoe achtereenvolgende ministers van justitie steeds opnieuw tot de ontdekking komen dat er meer is dat het parlement wil zien waarvan zij dachten dat het niet bestond. En dat hun ambtenaren hen dat zo hadden verteld. Dat die ministers daar vaak aan meewerken is mede te danken aan hun eigen hoofd dat op het politieke hakblok eindigt als alles in de openheid komt.