De overwinning van Donald Trump zou alsnog wel eens het levenslijntje kunnen zijn waarop Premier Rutte zat te hopen waar het gaat over het niet-ratificeren van het Oekraïnereferendum.

Gisteren debatteerde de Tweede Kamer over het GeenPeil-referendum. Er was een directe motie van wantrouwen van Bontes (VNL), er werd veel heen en weer gepraat, Rutte erkende dat het allemaal geen schoonheidsprijs verdient en vervolgens werd de motie van wantrouwen weggestemd. Daarmee had de Nederlandse dorpspolitiek weer eens aan haar plichten voldaan, leken de deelnemers te denken. Men ging maar eens akkoord met het voorstel van premier Rutte dat hij nóg meer tijd nodig heeft om in Brussel iets te regelen. En dit keer dan echt, want hij lijkt er nog geen moer aan te hebben gedaan behalve wachten of er soms redding voor zijn politieke prestige in de aanloop naar de parlementsverkiezingen in maart aan de horizon zou verschijnen. Tot nog toe was daarvan geen sprake.

Maar ziet! Juist toen Rutte er niet meer in geloofde, gebeurde wat men in politiek Den Haag niet meer verwachtte: er diende zich een uitweg aan. Donald Trump werd vannacht tot president van de USA gekozen.

Nu was de verkiezing van Trump niet speciaal het gedroomde scenario voor de regering of zelfs Mark Rutte, maar de algemene dispositie van Donald Trump tegenover Rusland zal ook inhouden dat de krampachtige NAVO-houding van de regering-Obama op de helling gaat. Het is alleszins waarschijnlijk dat de USA met Rusland overeenkomt dat Oekraïne best gedeeld kan worden zonder gezichtsverlies. Dat heeft het voordeel dat er een probleem wordt opgelost, dat Putin reden tot tevredenheid heeft en dat het Oekraïneverdrag, dat getuige de kreten en het gejammer van premier Rutte gisteravond hoogst noodzakelijk was voor de vrede in Europa, niet meer nodig zal zijn. Want zoals ik twee weken terug al beargumenteerde: de druk op Rutte was erg onlogisch vanuit het gezichtspunt van de EU, zodat het mij voorkwam dat de hand van de USA erachter zitten moest. Nu die hand verandert, kan ook de druk veranderen.

Ongetwijfeld moet dit allemaal nog netjes worden uitgespeld, met maren, mitsen en enig deuren slaan voor de bühne, maar het biedt Rutte een uitgelezen kans plotseling toch tegemoet te komen aan zijn democratische verplichtingen tegen over de burgers van ons eigen land. Niet dat dat ìets te maken hebben zal met zijn betrouwbaarheid als Nederlands hoogste baas, maar het zal een aardige indruk maken op het stemvee waarop hij zich in maart verlaten moet voor zijn grootste hoeveelheid potentiële zetels.