Het kabinet heeft steeds gezegd dat de hulp naar gematigde groepen ging, maar uit de verslagen van Nieuwsuur en Trouw blijkt dat veel van de ontvangende rebellen mensenrechtenschendingen op hun geweten hebben.

Gezien de lappendeken van opstandigheid ter plekke, en de manier waarop de lokale groepen elkaar in diverse bondgenootschappen voortdurend bijstonden en naar de keel vlogen kon dat op geen enkele wijze worden gegarandeerd. Besefte het kabinet dat niet? Ik vrees met grote vreze dat dat de kwestie nooit was.

Nog sterker dan indertijd in Afghanistan bemoeide dit kabinet zich met iets waarvan het geen begin van verstand had. Waarvan hulp aan wie van de strijdende partijen dan ook uiterst dubieus was voor het Nederlandse belang. De enige reden zich hierin te begeven moet een verzoek van onze belangrijkste bondgenoot zijn geweest. In haar drang en bereidwilligheid de USA – die daar al evenmin iets te maken had welbeschouwd – onder haar heilig verklaarde president ter wille te zijn, heeft het kabinet alle voorgaande ervaringen met buitenlandse avonturen dan ook prompt vergeten.

Na het echec in Afghanistan en de er op volgende parlementaire enquête (PE-Davids) werd er een Adviseur Volkenrecht aangesteld bij BuZa, die bij de beleidsvorming voor dit steunproces dan ook totaal is genegeerd. Daarmee toonde het kabinet in retrospectief ongewild maar onweerlegbaar dat die aanstelling geschiedde als gevolg van het verleden, maar niet met het oog op de toekomst. De senioriteit die voor een dergelijke adviseurspost vereist zou zijn, maakte al op voorhand onwaarschijnlijk.  Onwaarschijnlijk, omdat deze bij de voorbereiding van deze ‘hulpoperatie’ niet betrokken zou worden, aangezien dit soort kwesties normaal gesproken niet al te vaak voorkomt en voor de Adviseur Volkenrecht daarom een relatief subalterne positie zal zijn gecreëerd. Je hoeft het niet van nabij te hebben zien gebeuren om je dit te kunnen voorstellen.

Intussen wordt het debat hierover een paar weken opgeschoven. Prinsjesdag is volgende week, de Algemene Beschouwingen volgen op 19 en (vrijdag) 21 september. Dan zitten we dus al zo twee weken verder. Veel resultaten hoeven we er verder ook niet van te verwachten, al werd bij Nieuwsuur tijdens de reportage maandag gezegd dat er nog meer belangwekkends zou komen. Indien dat blijkt te kloppen wordt het mogelijk nog interessant. Zo niet, dan wordt het een bekend verhaal over goede bedoelingen en onbetrouwbare begunstigden. Dat ook daarvan al bij voorbaat vaststond dat Nederland daarmee te maken zou krijgen valt voor de Kamer niet te bewijzen, en daarmee is dan weer de angel uit de parlementaire discussie.

Misschien krijgt die Adviseur Volkenrecht bij Buza nu een meer serieuzere positie? Ik zou er niet op rekenen.