Dat je de politie niet ongestraft als Kop van Jut voor al je problemen kunt gebruiken lijkt in de Haagse regio door te dringen.

Bovendien moet je uiterst terughoudend zijn met kritiek van binnenuit, wil je niet dan een organisatie explodeert. Dat besef ligt aan de basis van de verklaring die de burgemeesters in de Haagse regio gisteren uit gaven:

Zoals de NOS meldt:

Ze reageren hiermee op klachten van maatschappelijke groeperingen en politieke partijen in de gemeenteraad van Den Haag over discriminatie en racisme, waaraan agenten zich schuldig zouden maken. Het gaat om onder anderen burgemeesters van de steden Delft, Leiden, Zoetermeer, Rijswijk en Leidschendam-Voorburg.

Wat was de directe oorzaak?

Vorige week dienden twintig maatschappelijke organisaties en migrantengroeperingen bij korpschef Erik Akerboom een klacht in over de Haagse politieleiding. Die zou niet ingrijpen bij structurele misstanden binnen de regionale politie-eenheid Den Haag. Drie partijen in de Haagse gemeenteraad hebben zich aangesloten bij de klacht.

Zo? Burgemeesters die beschuldigingen van twintig migrantenorganisaties en -groeperingen zonder verder onderzoek vierkant afwijzen? Voor Nederlandse begrippen is dat nogal wat.

Wat hier speelt is dat deze klachten weinig anders zijn dan een beschuldiging aan de Nederlandse maatschappij als geheel. Het is gedram, en er lippendienst aan bewijzen draagt het gevaar in zich dat elke scheet op zijn kleur moet worden onderzocht. Dit toont dat de burgemeesters zich er eindelijk van bewust zijn geraakt dat als ze zich hier niet tegen verzetten, uiteindelijk alle mogelijkheden om de openbare orde te handhaven hen ontnomen zullen worden. Voor zover dat niet al gebeurd is, moet je daar met leedwezen aan toevoegen.

Op de achtergrond zien we hier de hand van de nieuwe Haagse burgemeester Remkes. Remkes begrijpt deze problematiek, en vooral wat zij kan aanrichten. Onderzoek naar misstanden moet altijd mogelijk zijn, en dat die er zouden kunnen zijn wordt hier niet ontkend. Maar deze burgemeestersverklaring moet eerst en vooral worden gezien in het kader van het (voort)bestaan van de politie:

Agenten voelen zich gesteund door de verklaring, zegt Jan Struijs, voorzitter van de Nederlandse Politiebond (NPB). “Als je als collectiviteit negatief wordt weggezet, doet dat pijn”, zegt hij. Volgens hem werkt de politie vooral in Den Haag in complexe wijken, met veel geweld. “Daarom wordt dit als steunbetuiging gezien.”
De politie bevestigde vorige maand na berichtgeving van de NOS signalen van misstanden te hebben gekregen, maar zegt dat er geen sprake is van een structureel probleem.

Exact wat die NPB-,man zegt. Al vraag je je af in hoeverre hij begrijpt hiermee feitelijk te erkennen dat in de wijken die hij aanduidt al een wij-tegen-zij mentaliteit heerst. Dat in dergelijke wijken de overheid en politie niet worden gezien als facilitair voor de Nederlandse samenleving waarbinnen ook zij leven, maar als tegenstander en exponent van die Nederlandse maatschappij die men overwinnen wil.

Maar natuurlijk zal iedereen in alle toonaarden ontkennen dat dàt het echte probleem is. Ook omdat de erkenning van dit structurele feit (dat je echt geen probleem van de Nederlandse  overheid zou mogen noemen) iets anders boven zou brengen. Dat fenomeen (Charlie, Jerry, The Krauts) zou pas echt duidelijk maken wat er gaande is.

Dat deze verklaring nu komt, maakt ook duidelijk dat vanuit bestuurlijk oogpunt volgens deze burgemeesters het breekpunt is bereikt. Tegelijk doet men de uiterste best het steeds sterkere lawaai over alles wat binnen de politie gebeurt verder binnenskamers te trekken, en dat dit er een tijd voor is lijkt me duidelijk genoeg. De storm die nu opgestoken lijkt, zal eerder tot gevolg hebben dat gerechtvaardigde klachten vanuit het publiek nog meer worden genegeerd dan dat het zaken verbetert. De politie heeft het al zwaar genoeg.

---

Meer over problemen in Nederland met de politie vindt u hier op Veren of Lood.