Regeerders zijn maar al te vaak eigen keus, en passen vaak beter dan mensen graag erkennen. Toon Kasdorp vroeg zich af of je dan nog in een land wonen wilt?

Polen heeft weinig geluk met zijn regeerders, zei een Volkskrant-artikel ooit. Dat is natuurlijk niet waar. Dat in Polen de gebroeders Kaczynski aan de macht waren, toen in de Volkskrant die opmerking gemaakt werd, was geen kwestie van toeval of pech. De Polen hebben die verschrikkelijke tweeling zelf gekozen en toen ze in het gebruik niet bleken te bevallen was het een kwestie van op de blaren zitten tot ze anderen en beteren konden kiezen.

Dat kon gelukkig in Polen want dat land maakt deel uit van Europa. Landen hebben de regeerders die ze verdienen. In het algemeen bevalt het de Polen trouwens best, het soort fundamentalistische katholieken en antisemieten waar de twee Kaczynski’s voorbeelden van waren.

Polen heeft het altijd beter gedaan als het opgedeeld was tussen twee of drie buurlanden. Met de Polen als natie viel historisch maar moeilijk samen te leven en Poolse landdag is nog altijd een begrip voor een niet functionerende overheid. Toen ze ooit het grootste deel van Oost-Europa hadden veroverd werd iedereen, die geen Poolse of Litouwse katholiek was, in Polen als slaaf behandeld en niemand heeft ooit met genoegen terug gedacht aan het Groot Poolse Rijk.

Ze hebben veel talent, de Polen, daar niet van. Tijdens de delingen is er van alles goeds uit Polen gekomen: muziek en literatuur, wetenschap, bouwkunst en wat al niet. Europa heeft in de zeventiende eeuw zijn redding van de Turk aan een Pool te danken. Individuele Polen hebben in Oostenrijkse, Pruisische en Russische dienst grote prestaties verricht, zoals ze dat in de tweede wereldoorlog ook in Engelse dienst hebben gedaan, maar als zelfstandig land is het er eigenlijk altijd hommeles geweest.

Het is merkwaardig dat als er in een land iets mis gaat het altijd aan het regime geweten wordt en nooit aan de bevolking. Alleen als we er direct zelf mee geconfronteerd worden, zoals in de tweede wereldoorlog, willen we een volk nog wel als misdadig bestempelen, toentertijd het Duitse en Japanse. Maar dat vergeten we daarna ook weer zo snel als het kan. Natuurlijk was het Duitse volk verantwoordelijk voor Hitler en de Japanners voor hun keizer Hirohito en diens regime. Beide volkeren hebben zich sindsdien duidelijk gebeterd, maar zoals de Japanners in China hebben huis gehouden en de Duitsers de Joden hebben behandeld en de Russen trouwens ook, dat was daadwerkelijk crimineel.

Dat de Irakezen in Saddam Hoessein de regeerder hadden die ze verdienden en de Palestijnen in Yasser Arafat, dat Hamas populair is in Gaza, dat wil er bij ons allemaal niet in. Dat een volk crimineel kan zijn is een gedachte die kennelijk op gespannen voet staat met het idee van democratie en volkssoevereiniteit. Maar het is intussen wel zo.

President Assad krijgt wereldwijd de wind van voren, ook bijvoorbeeld van koning Abdoellah van Saoedi-Arabië, terwijl er weinig twijfel over is dat Assad persoonlijk een beter mens is dan wijlen Abdoellah. Assad was een eerzame oogarts in Londen toen hij door zijn familie tegen zijn zin werd teruggeroepen naar Damascus. Hij zit daar in een wespennest en deed de eerste maanden van de opstand wat hij kon om een nog groter bloedbad te vermijden.

Als het aan de Soennieten in Syrië lag werd er grote opruiming gehouden onder de minderheden, die tezamen daar 40% van de bevolking uitmaken. En die 60% Soennieten is ook al niet erg homogeen. Zij bestaat uit Arabieren, Turken en Koerden die onderling behoorlijk wat geschilpunten hebben. Al die etniciteiten zijn gewelddadig.

Assad moest wel geweld gebruiken anders werd de chaos in het land helemaal onbeheersbaar. Dat hij niet op dezelfde manier huishoudt als zijn vader, die 40.000 moslimbroeders in Homs in enkele dagen liet afslachten, is als een vooruitgang aan te merken. Het moorden gaat hem kennelijk minder gemakkelijk af dan zijn vader of zijn broer, maar wie denkt dat Syrië vreedzaam geregeerd kan worden kan beter oogarts blijven in Londen. Misschien beter niet in Tottenham of Brixton, maar hoe dan ook, het is in het gewelddadige Londen beter dan in welk Arabisch land dan ook.

Het is als je er over nadenkt bizar dat we toestaan dat in West-Europa er Arabische wijken ontstaan waar de Arabieren de gelegenheid krijgen de cultuur te bewaren die in het Midden-Oosten al sinds mensenheugenis tot geweld en armoede heeft geleid. Individuele Palestijnen zijn net zo talentvol als Polen en zouden, eenmaal geïntegreerd in Nederland, een aanwinst kunnen zijn voor ons land. Maar als we Arabieren de kans geven hun Arabische manier van leven hier voort te zetten dan vragen we op termijn om het soort problemen dat we nu in Syrië kunnen waarnemen.

---

Dit meta-artikel over hoe landen geregeerd worden en of je er dan wel wonen wilt, verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.