Hoe rechtvaardigt de staat haar diefstal van de pensioenen? Dàt is de vraag waar het om gaat bij het gejank dat minister Koolmees nu horen laat.

Bij Elsevier klonk het

Het klinkt logisch om werknemers na 45 dienstjaren vervroegd met pensioen te sturen, maar het plan is onuitvoerbaar. Toch durft het kabinet onder druk van een op hol geslagen FNV geen afstand te nemen van dit peperdure waanidee. Opnieuw een voorbeeld dat het pensioendossier bij de vakbonden niet in goede handen is…

Deel van het probleem is de gebrekkige administratie, schrijft het blad. Niet alleen is dat een zwak argument, maar het onderstreept dat ook het geheugen bij Elsevier te zwak, en begrip voor dergelijke ‘overheidsproblemen’  te sterk aanwezig is. Dat blijkt wel uit de onderbouwing:

Wie op jonge leeftijd de arbeidsmarkt betreedt, mag op jonge leeftijd met pensioen. Dat is het idee achter het ’45 dienstjarenpensioen’. De stukadoor, de metselaar en de verpleger die op 18-jarige leeftijd met zijn zware werk is begonnen, krijgt dan een ‘vroeg-AOW’ vanaf 63 jaar en hoeft niet door te werken tot de reguliere ingangsdatum van de AOW op de leeftijd van 66 jaar en 4 maanden (oplopend naar 67 jaar in 2024).
Maar onderzoek laat zien dat dit in de praktijk niet werkt. Deze week vatte demissionair minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Wouter Koolmees (D66) dat nog eens in vier kantjes samen.
Grootste struikelblok vormt het ontbreken van een betrouwbare administratie van het arbeidsverleden van werknemers. De enige instantie die de gegevens van alle werknemers centraal bijhoudt, is het UWV, maar die historie gaat niet verder terug dan 1998. Andere bronnen, zoals de administratie van pensioenfondsen, zijn onvolledig. Om over zelfstandigen (zzp’ers) nog maar te zwijgen. De enige die hun gegevens centraal bijhoudt, is de Belastingdienst.

Want, vakbonden op hol? Wat hierboven ontbreekt is de achtergrond van het 45-(vroeger 40)dienstjaren idee. Het idee daarachter was dat je na 40 jaar premies betalen je pensioen volledig had volbetaald, en dat je er dan van mocht gaan genieten. Anders gezegd: dat werd bedacht in een tijd dat men erkende dat je pensioenbijdrage van jouzelf was, en niet een zak geld waar de staat naar genoegen mag spelen, als dat haar (of politici) beter uitkomt. Maar janksmoel Koolmees en zijn ministerie denken daar dus anders over? Dan is de vraag niet waarom de vakbonden zich niet wat koester houden, maar wat deze pensioendiefstal van overheidswege rechtvaardigt?

Het voorgestelde beleid laat een paar dingen zien. Ten eerste dat de staat binnengekomen geld direct als bezit beschouwt, in plaats van zich te realiseren dat zij daar in bepaalde gevallen niet anders dan de beheerder van is. Dat is een slechte zaak – en een regelmatig voorkomende redenatie waarmee beheerders diefstal van hen niet toekomende bezittingen rechtvaardigen.

Dat je de overheid daarmee niet vertrouwen kunt bleek een paar jaar geleden al, toen het moment dat je geen wegenbelasting meer verschuldigd was voor je oude auto plotseling sterk werd opgeschoven, van 25 naar 40 jaar. Ook daarvoor gold ooit dat men had geredeneerd dat voor een bepaald voertuig ooit je bijdrage voldoende was geweest. Maar eigenlijk wil de overheid niet dat de stroom geld die zij van iemand ontvangt ooit opdroogt. Zij beschouwt dat als haar rechtens toekomend, en derhalve worden dit soort opgebouwde rechten met een pennenstreek ontkracht en verwijderd.

Dat is ook wat de rechtvaardiging van het Koolmees-verhaal is. De staat heeft te veel speeltjes en andere doelen voor het binnengekomen geld bedacht om dat nog aan de rechtmatige eigenaren te willen uitkeren. Want volgens de overheid zijn zij niet langer eigenaar, maar mogen blij zijn als ze er nog wat van terugzien. Dat laat een heel ander paradigma zien dan wat ons nu gepresenteerd wordt door de volksverlakkers in parlement en regering. Het gaat hier om overheidsdiefstal onder het mom van een herziening van de wetgeving voor pensioenen.

---

Meer over het gemorrel aan de pensioenen vindt u hier.