De ledenpeiling die de FNV nu houdt over het bereikte Pensioenakkoord is om heel veel redenen van groot belang. Het bereikte akkoord is daarvan wel de minste.

Over de pensioenakkoorden kunnen we eigenlijk kort zijn. Het is geen kwestie van geld dat er niet is, maar van wie er over besluiten mag. Alle discussies over geldoverheveling tussen de generaties ten spijt is het werkelijke issue in hoeverre de regering er met zijn vingers aan zou mogen komen. Daarvoor heeft ze diverse middelen, en dat is wat de FNV dwong het voorliggende akkoord voorlopig te accepteren. Op de achtergrond spelen nog diverse andere zaken een rol, die ik ook kort aanstippen zal.

De hoge opkomst laat zien dat de FNV voor het eerst sinds jaren iets bij de hand heeft waarover veel leden zich druk maken, en dat ze daarop eigenlijk niet voorbereid was. Het is kenmerkend voor een instituut dat jarenlang de eigen geloofwaardigheid te grabbel gooide door haar slagkracht in te zetten voor de politieke doeleinden van veel vakbondsbestuurders. Dat haar leden dat verder wel geloofden of andere politieke meningen bezaten waarvan die vakbondsbestuurders juist over hun nek gingen verklaart mede de neergang van de vakbeweging. Als de FNV faalt op dit punt haar positie veilig te stellen is het lidmaatschap van de FNV definitief gedegradeerd tot een donatie aan politiek gemiauw in de marge. In hoeverre ze zich dat bewust is lijkt niet duidelijk, maar dat het opzeggingen zal regenen als de leden niet tevreden zijn met de aanstaande uitkomst is geen gewaagde voorspelling. De toekomst is dan definitief aan kleine nieuwe vakbonden zoals de recent opgerichte politievakbond MV2 en is de tijd van de grote koepels voorbij.

De druk op de FNV wordt uitgeoefend met de wijze waarop het kabinet kan ingrijpen in de korting op de pensioenen. Daardoor begint zich een eigen agenda vanuit de politiek af te tekenen waarover te weinig wordt gezegd, maar die een eigen logica heeft. Het gaat hierbij om de tegenstellingen tussen gepensioneerden met een ruim pensioen en de toekomst van de huidige werkenden waarvan vast staat dat die nooit eenzelfde niveau zullen bereiken. De koers van de overheid is nu die verschillen te verkleinen om in de toekomst te kunnen wijzen op relatief kleine verschillen,terwijl die ooit groter waren maar kunstmatig zijn verkleind. Dat zal de bereidheid om deel te nemen aan grote maatschappelijke protesten verminderen, en tevens gewenning kweken. Bij een voortgaan op de oude voet zouden die verschillen wel heel pregnant worden, en dat wil men voorkomen.

U vindt dit een complottheorie? Wellicht niet onterecht, maar ik wijs graag op de enorme begrotingsoverschotten van de Nederlandse staat, die desondanks niet worden ingezet in sectoren waar de nood wel degelijk groot is, zoals ouderenzorg en Jeugdzorg. De koers is duidelijk: we moeten er maar aan wennen. Dat wordt ons onder andere via de pensioenen door de strot gewurmd. Dat er met ongefundeerd opgehaald geld gesmeten wordt als het gaat om klimaatdoelen waarvan niemand mag weten wat er aan wordt uitgegeven is een tweede argument dat bovenstaande ondersteunt. Deels wordt het pensioengeld via sluipwegen in de ondersteuning van de EU en euro gestopt. Over de bedragen die beschikbaar worden gemaakt voor de massa-immigratie hebben we het dan nog niet eens – overigens een typisch voorbeeld waar de FNV voor haar eigen leden grotelijks verstek heeft laten gaan de afgelopen decennia.

Wat het ledenparlement van de FNV zal besluiten als het akkoord afgewezen wordt? De slagkracht door grote stakingen en demonstraties is aan het einde van de jaren 80 verloren gegaan door onoordeelkundige inzet op deelbelangen. Veel keus heeft ze niet, want dat er 10.000 gepensioneerden naar Den Haag zullen komen om te demonstreren is al onwaarschijnlijk, terwijl om indruk te maken er zeker 150.000 duizend nodig zullen blijken.