Pauw – juist in deze tijd …
Pauw. Soms vraag je je af waarom je er nog naar kijkt.
Dat Pauw gisteravond vooral zou gaan over de laatste woorden van Geert Wilders zal niemand verbaasd hebben. Dat daar Gerard Spong arrogant rond zich zat te kijken of iemand het gore lef zou hebben tegen zijn fijnzinnige pleidooien in te gaan was evenzeer te verwachten. Maar dat zowel Pauw als Spong op kuiperige wijze de wereld probeert te bedotten wat betreft de ware aard van wat plaats vindt, daar zal ik wel nooit aan wennen.
Dat begon met Pauw die op hoogste verbaasde toon vroeg wie dan toch nog iets bespeurde van die politieke correctheid die ons zo teisteren zou. Pauw!! De vleesgeworden politieke correctheid die – a raison van veel te veel geld jaarlijks – de maatschappelijke discussie weg moet zien te houden van onderwerpen die de door de VARA gefinancierde redactie onwenselijk vindt. Omdat ze weten dat verstandige mensen al pratend tot uitkomsten komen die zouden kunnen leiden tot een ontwaken der verdrukten. Dat wil men niet hebben op de Nederlandse televisie natuurlijk. Geen idee wie Pauw nog denkt te bedotten met zijn argeloze praatjes en vage glimlachjes die gluiperige vragen begeleiden, maar wie zijn TV na 23.00 uur nog op de VARA afstemt weet echt al wel beter.
Desondanks wordt Pauw moeiteloos overtroffen door de sluwe grapjes die Gerard Spong in zijn taalgebruik verweven heeft. Spong, zo besefte ik gisteravond, is de uitvinder van de meest moderne variant van de Godwin – en als hij niet de bedenker is, is hij in ieder geval een der meest begenadigde sprekers die deze moderne Godwin achteloos op ons los laat. Voor wie het niet helemaal door heeft nog: Spong bestaat het om als argument voor het belang van een veroordeling van Geert Wilders op te merken, dat Juist in deze tijd … etcetera. Juist in deze tijd. Hij spreekt het niet uit, maar duidelijk is dat hij “de tijd waarin de nazi’s de kop weer opsteken” bedoelt. De huidige tijd. Nu.
En iedereen weet wie hij bedoelt. En waar dit toe oproept.
Spong vindt dat Wilders veroordeeld moet worden. Of zijn argumenten ook maar enigszins deugen zal de komende tijd moeten blijken – 9 december doet de rechtbank uitspraak in Wildersproces2. Als er een veroordeling uit voortkomt, komt er nog een serie hoger beroepen ad nauseam. Maar dat hij tegelijk in zijn betoog verweeft dat dit zo ongeveer de laatste kans zou kunnen zijn om Geert Wilders te stoppen – wat zo ongeveer de portee is van wat hij gisteravond in zijn betoog verwerkte, vind ik behoorlijk stuitend.
Moet ik daar soms aan toevoegen: juist in deze tijd?
Voor mij was het al helder bij het pleidooi van Bos (waarom de wraking Rens niet van toepassing is), dat de Wilders-haat niet beperkt bleef bij Rens. Ook bij de andere 2 zit de Wilders-haat er diep in. Dat wraking niet door zou gaan was ook bij voorbaat te raden. Rens zei in principe niets verkeerd. Het was de toon die haar opmerkingen verkeerd maakten. En daarvoor zullen collega’s elkaar niet afvallen. Zeker als Wilders zijn twijfels al kenbaar heeft gemaakt bij zijn eerste toespraak.
Het pleidooi van Bos over wraking Rens, was meer dan alleen een collega beschermen. Het was een vernederende toespraak naar Wilders en Knoops toe. Er werden zaken bijgehaald wat niets met de wraking te maken hadden. Het was vuil spuwen.
Het pleidooi van Wilders gisteren ging ook verder dan alleen zijn standpunt over zijn onschuld.
Het was een beledigend betoog naar Politici, OM en rechters toe.
Het was koekje van eigen deeg.
Het was een fantastisch pleidooi….Wilders heeft niets meer te verliezen….de zaak is al beklonken door Bos.
Om journalistiek te bedrijven en te weten wat de dames en heren van de media eruit kramen dien je inderdaad af en toe naar Pauw te kijken. Ik kijk al jaren geen tv meer, geen nieuws niks, alleen nog veldrijden op de Belgische tv.
Die totale onzin van de krant en tv ken ik nu wel, die lees ik niet meer en ik kijk niet meer. Dat zou iedereen moeten doen.
Laten we ophouden te denken dat gedrukte dagbladen en Publieke omroep praatprogramma’s er iets toe doen in de maatschappelijk discussie. Niet naar kijken, niet over schrijven. Zonde van de moeite en het lijkt dat dat naast de reeds gelovigen van de politieke ondergang van de westerse beschaving, alleen nog de politici zijn die kijken. Die laatste omdat ze ten onrechte nog steeds denken dat #Pauw en kornuiten er iets toe doen, want uiteindelijk is dat gebrek aan kwaliteit, en het ontbreken van een oorspronkelijke en brillante geest bij de gemiddelde partij-afgevaardigden de werkelijke reden van de huidige deplorabele staat van onze maatschappij.
We worden geregeerd door gevaarlijke gekken en iedere 4 jaar geven we ze als kiezers maar weer een mandaat. Met dat laatste moeten we gewoon ophouden en dan is het voor de Publieke omroep ook over en uit.
Sommige van die uitspraken blijven toch hangen. Ik bedoel: in de zin van wat zou er in het hoofd omgaan van zo iemand? “Juist in deze tijd”.
Van de week las ik iets uit het AD over een zeurpiet. Ze schreven letterlijk over: “Onterecht te hard aangepakt”. Kun je ook “Terecht te hard aangepakt” worden?
Vanmorgen zag ik de BBC over de rechtszaak tegen de moordenaar van Labour-mp Jo Cox. Men sprak van twee extremen: enerzijds de ‘extreme far-right’ moordenaar en anderzijds de ‘globalist, compassionate, loving’ … Niet de afstandelijkheid die je zou willen, maar nog wel een beetje te begrijpen. Maar deze soort bewoording was nog onvoldoende voor de verslaggeefster: de toon waarop ze sprak deed in niets denken aan serieuze journalistiek.
Ik kijk per maand ongeveer 5 minuten Pauw en ongeveer 30 minuten NOS-journaal. En verder volg ik soms een linkje van Twitter of uit de e-mail naar zo’n soort programma.
Als je naar Pauw kijkt weet je het zeker: de “Elite” bestaat niet meer, als je er tenminste van uit gaan dat deze door studie, opleiding en opvoeding een welhaast onfeilbaar gevoel hebben voor fatsoen en goede smaak.
We hebben het over magistraten ministers die fotorolletjes en bankafschriften laten verdwijnen, en rechters die getuigen voor een diner uitnodigen.
We hebben rooie presentators die met emmers publiek geld op de loop gaan, en de socialistische partijen in stand houden door armzalige allochtonen met hele vrachtwagenladingen te importeren. Professoren die spontaan alle gevoel voor de geschiedenis kwijt zijn geraakt om de zwarte mens ruimte te geven om het sinterklaasfeest te zieken. Die instemmen met verdragen die uitsluitend corrupte regime’s ondersteunen én financieren, nadat ze eerst Rusland schoffeerden.
Dan heb ik het liever met populisten te doen, die zonder opleiding feilloos aanvoelen dat Nederland naar de kloten gaat.
The Powers That Be (regering, parlement, ambtenarij, rechterlijke macht, politiek-correct media) hebben een groot probleem. Iedere onderschatting ervan is verwerpelijk. De rechtsstaat is niet toegerust op de gevolgen van decennia van multicultureel wanbeleid. Niemand wil een nazistaat 2.0; Wilders c.s. zijn wel de láátsten die zoiets willen. Hoe langer men wacht out-of-the-box te denken en met radicale, hardhandige maatregelen, hoe groter de chaos en het gevaar dat we zo’n fascistoïde staat juist naderen. De rechtsstaat zoals wij die kennen, is niet (ik herhaal: niet) heilig. De rechtsstaat stoelt op moraal en en stelsel van waarden en normen. Wetgeving in onze rechtsstaat, ook al is die ooit door politici met grote meerderheden bekrachtigd, kan in strijd zijn met een rechtsstaat zoals die in deze tijd moet functioneren. Wat bedoel ik concreet? Natuurlijk niet het lukraak deporteren van Marokkanen of het afknallen van illegalen. Wie ook maar enigszins suggereert dat neorealisten die kant op willen, is het debat niet waardig. Ik denk dat slechts één voorbeeld (van afgelopen zomer) volstaat); ik noem expres niet de Grote Kwestie van de terreurdreiging, maar het relatief kleinere *kuch* leed van leefbaarheid en burgerschap in de wijken: de totale onmacht, veroorzaakt door de grenzen van de rechtsstaat om de autobrandenjihad in Ede-Veldhuizen te stoppen, laat staan te voorkomen. Need I say more?
De pauw baltst er wat op los voor de lulbehanger spong,met dank aan de rechte rug van Geert.
Ik kijk nooit naar Pauw of vergelijkbare programma’s op tv. Zonde van de tijd en slecht voor de bloeddruk. Al mijn info haal ik van het internet, waar veel betere journalistiek en discussie te vinden is. De tv gebruik ik alleen voor een goede dramaserie, een speelfilm, een documentaire en dergelijke.
Alle subsidies werken – zeker op de lange duur – averechts.
Een schoolvoorbeeld van de werking van het perverse prikkel-mechanisme “subsidies”,
is het stupide narcisme van Pauw en het sluw-hautaine geslis van Spong:
vals, laf en misselijk-makend.