Pakistan, geen bondgenoot
In de Volkskrant vond op 3/5/11 dat September 11th 2001 een vernedering was geweest voor de VS. In Pakistan was men het daar wel mee eens.
Misschien denken sommige Amerikanen er wel net zo over. Maar dat zoveel moslims op September 11th juichend de straat op gingen was eerder een teken dat zij zich door de VS geminacht voelden, anders juich je niet bij dit soort verdriet van anderen.
Waarom Amerikanen zich door de aanslag op de World Trade Center vernederd zouden moeten voelen begrijp ik persoonlijk niet. Wel boos natuurlijk en uit het veld geslagen. Voor de nabestaanden is het een vorm van troost dat Bin Laden intussen zijn verdiende loon heeft gekregen. Toch deed de Amerikaanse president Obama er goed aan om deze wraakneming niet al te blij of te juichend aan te kondigen. Osama bin Laden is tien jaar lang het symbool geweest van alles wat zich door de moderniteit vertrapt en vernederd voelde en dat in dat gevoel een rechtvaardiging zag voor iedere denkbare misdaad.
Verontrustend is de constatering dat de meest gezochte misdadiger in de wereld zeven jaar heeft kunnen wonen in een villa die nog geen tachtig kilometer van Islamabad af ligt en praktisch naast een opleidingscentrum voor Pakistaanse legerofficieren.
Er kan geen twijfel over zijn dat men in het militaire machtscentrum van dat land van de aanwezigheid op de hoogte is geweest en dus noodzakelijk met hem en zijn idealen gesympathiseerd moet hebben. Het is zeker dat men daar zijn Amerikaanse bondgenoot voor de gek gehouden heeft en dat de militaire leiding van Pakistan tegenwoordig een gevaar is voor Amerika en voor het westen.
Amerika had er goed aan gedaan om meteen na de ontdekking van deze boevenstreek een ultimatum te stellen aan Pakistan om haar atoomwapens te ontmantelen. Bij weigering om daaraan gevolg te geven had de VS haar leger in Afghanistan in moeten zetten om het Pakistaanse atoomwapen onschadelijk te maken. Waarschijnlijk lagen de operationele plannen daarvoor klaar en anders had men die in India kunnen lenen. Dat zou dan bij uitzondering eens een keer een zinnige oorlog zijn geweest met een duidelijk en haalbaar doel en dan had die hachelijke expeditie naar Afghanistan toch achteraf nog reëel nut gehad.
Dit artikel over Pakistan verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.
Meer van Toon Kasdorp vindt u hier