Hoe hardvochtig het ook klinkt: opsluiten en sleutel weggooien is soms het enige. Maar dat gaat tegen het zere been van de eeuwig herkansers.

In Nederland horen we nooit meer iemand bepleiten dat je een mens moet opsluiten en de maatschappij er tegen beschermen. Daarmee doen we alsof dat nooit aan de orde is, en dat is struisvogelgedrag. In België bleek gisteren een gerechtspsychiater over een blatant kopschop-geval de moed te hebben te zeggen dat hij niet meer te redden zal zijn. Het is dan ook niet niks, dit kopschopgeval. Zeker geen onderbuik gevoelde uitspraak door deze gerechtspsychiater:

Een jeugdrechter moet vandaag oordelen over de 17-jarige kopschopper Ayo A. uit Antwerpen. In een hallucinant filmpje, gemaakt en verspreid door zijn maat D. (17), is te zien hoe A. zaterdagochtend in het premetrostation Astrid een weerloze man bedreigt en twee keer keihard tegen het hoofd schopt.

En om te onderstrepen dat dit niet zo maar iemand was die gedronken had en uit de band sprong:

Het schopfilmpje is niet het eerste criminele beeld dat van A. circuleert op sociale media. Zo plaatste hij zelf een filmpje van een gauwdiefstal in een winkel, is er een filmpje waarbij hij boven op geparkeerde wagens springt en poseert hij op een foto met een handvuurwapen – echt of nep valt niet te onderscheiden. “Zijn strafblad telt al enkele pagina’s. Vandalisme, afpersing, slagen en verwondingen: hij heeft het allemaal op zijn palmares”, aldus een politiebron.

Dit is de band waarbinnen deze jongen leeft. Een psychopaat waar op geen enkele remming mogelijk blijkt zolang men die niet voor eeuwig opsluit. Maar de ‘eeuwige herkansers’ – die er van uit gaan dat zich in elk mens iets goeds bevindt dat je duurzaam aan het oppervlak kunt brengen – hebben het bewijs van de daden van een Michaël Panhuis nodig aleer men gaat snappen dat er mensen zijn die je alleen als beesten beschouwen kunt. En die je dus niet los kunt laten rondlopen zonder de consequenties te nemen.

Daar zit dan ook het echte probleem met de overtuigingen van de ‘eeuwige herkansers’: over het algemeen betalen anderen dan zij de prijs voor hùn gevoelens van goedheid. Dat is al zo ver gevorderd dat ik me in Nederland nauwelijks nog kan voorstellen dat een psychiater uitspreekt wat deze Belgische deskundige zegt, zonder dat er in ons land direct stemmen op zouden gaan deze man uit zijn beroep te zetten wegens nodeloze wreedheid.

De wreedheid die de nabestaanden van de slachtoffers van Michael Panhuis hebben ervaren wordt stilletjes vergeten. Dat de hele maatschappij in gevaar is gebracht wil men ook al niet beseffen. De dader is slachtoffer. En zèlfs als dat zo zijn zou, gebiedt de beschaving ons dan niet een prioritering aan te brengen tussen wie als eerst geholpen en beschermd moeten worden, en wie een behandeling nodig heeft?

Maar ook daar zijn politici door de bank genomen te laf voor. Maatschappelijk surrealisme is hun uithangbord.