Zojuist kwam het bericht dat Bosnië-Herzegovina het lidmaatschap van de EU heeft aangevraagd. Ongetwijfeld kan dat met een enorme stapel formulieren die allemaal netjes gestempeld dienen te zijn, maar ernstiger lijkt dat indien een land formeel tot deze stap over gaat, het denkt kans te maken.

De vraag blijft, of er wijsheid achter een dergelijk toelatingsgedrag zit, of eerder de zwakzinnige aandrang een empire tot stand te brengen. Dat is vragen om moeilijkheden.

Uiteindelijk is de Bosnische burgeroorlog nog niet zo lang gelden afgelopen, en ik vraag me af of de stabiliteit van het land gegarandeerd zou zijn als Servië geen groot belang had de EU te vriend te houden.

Ernstiger is het antwoord op mijn eerste instinctieve reactie: is er economisch aanleiding toe? Dat het antwoord negatief is zal weinigen verbazen. Waarom Bosnië zo graag wil evenmin: de EU is een koe die loeit dat zij gemolken worden wil, en er zijn talloze staatjes in het voormalige Oost-Europa die al genoeglijk aan de tiet hangen. Dat is een voorbeeld dat verlangen doet naar eenzelfde behandeling. En ongetwijfeld redeneert men in Bosnië, dat als we zoveel geld kunnen besteden aan het opnemen van asielmigranten, dat ook voor Bosnië wat te hebben valt.

Maar economisch is Bosnië hoogstens iets verder gevorderd dan Albanië, maar niet zo héél veel. Met andere woorden: het is een ontwikkelingshulp-project. De vraag of je daarvoor wellicht een speciale status in het leven roepen moet, zal men in Brussel niet stellen, maar nodig is het wel. Het is hoog tijd om niet alleen de toegangseisen te baseren op eenvoudige en logische basale zaken, maar ook specifieke eisen te gaan stellen aan toekomstige lidstaten. Zoals (in willekeurige volgorde):

• Culturele comptabiliteit
• Potentieel om binnen tien jaar na aansluiting tenminste het gemiddelde BNP der EU te bereiken
• Bewezen interne stabiliteit sinds 25 jaar
• Geen eigen gevaarlijke buitenlandse conflicten hebbend
• Stabiele economie met groeipotentieel
• Geografisch volledig binnen Europa gelegen
• Goed opgeleide bevolking

En ongetwijfeld vergeet ik nog een paar zaken. Indien hieraan niet volledig wordt voldaan, behoort een land op het bankje aspirant plaats te nemen tot aan deze eisen recht is gedaan. Volledig. Voor de rest is het jammer, maar helaas. Dat de Brusselse kliek in haar geilheid internationaal een rol te spelen marchandeert met dergelijke redelijke overwegingen moet met kracht worden tegengegaan.