Als de EU slim is maakt ze nu – na Brexit – haast om vóór 31 december een handelsverdrag met het UK te sluiten. Maar ja, slim is men bij de EU niet.

Commissiekluns Frans Timmermans is een karakteristiek uithangbord van deze domheid. Dat er landen zijn die niet tot zijn kudde en kuddewensen willen behoren is hem niet duidelijk te maken. Nu gaan mokken? Pathetisch. Het nog steeds verder oplopende conflict met Polen en Hongarije is een prachtig voorbeeld van waar bij Timmermans de mankementen zitten, maar in Brussel is het eigen gelijk belangrijker dan de realiteit. De steeds luider blèrende drammers vanuit het EUParlement (EUP) doen dan de rest.

Hoezeer de realiteit in Brussel achter de feiten aan loopt heeft ook te maken met de overtuiging dat het EUP op enigerlei wijze de bevolking representeert. Hoogstens beschouwt men zichzelf als voorhoede – altijd gevaarlijk als je niet gewoon bent achterom te kijken, maar zonder zelfkritiek voorwaarts ploetert inde richting van een onrealiseerbaar doel.

De attitude die binnen het UK de doorslag gaf zal het land mer vaart geven dan men bij de EU zal willen weten of beseffen.Sleutelzin;

Many have tried to turn Brexit into just a debate about economic policy. But economics has never been a reliable guide as to how many people calculate the value of leaving the EU.

Integendeel zelfs: de EU heeft vorige week haar piketpaaltjes geslagen voorde komende onderhandelingen met de regering-Johnson. Daarmee ontkennen haar daden haar woorden. Want onderstaande maakt al duidelijk dat op 31 december eenvoudig een dikke streep gaat door wat de EU het UK nog te vertellen heeft, zonder dat iets zal zijn bereikt

This is the crux of the problem facing the talks. Europe is demanding that any agreement monitor and uphold standards on employment, the environment, climate change and competition, including state aid. To do so Brussels wants the deal to provide “adequate mechanisms” to ensure a level playing field and stop companies from unfairly entering the European market.

De cruciale punten waarover men vechten zal zijn onderstaande (opklikbaar)

Vooral EU-zeggenschap is waarover veel zal worden gesteggeld, waarbij de EU zal pogen iets overeind te houden van haar invloed op het UK. Alles bijeen is het genoeg om nog jaren over te kissebissen, en dat is dan ook precies wat we verwachten kunnen.

De Green Deal, Visserijrechten en een scala aan kwesties die je nog het best met beleefdheid kunt karakteriseren komen op de agenda, en elke concessie moet de EC te zijner tijd uitleggen aan zeloten als Guy Verhofstadt. Het is geen realistisch parcours om te verwachten dat men het daarover eens wordt zo lang er nog zoveel aandacht voor is. Goed nabuurschap is noodzakelijk, maar als de afgelopen drie jaar iets hebben bewezen, dan is het dat de EU vredig denkt, maar hoogst belligerent reageert op iedereen die kritiek op haar en haar illusies heeft.

Om Project Fear[1] wordt nu – na Brexit – terecht gelachen, maar net zoals we gewend zijn met de klimaathoax: elke economische oprisping die zou kunnen duiden op tegenslag van het UK in haar alleingang zal door de Britse angehauchten van de EU-gedachte steeds opnieuw breed worden uitgemeten. Objectiviteit en ideologische overtuiging bijten elkaar nu eenmaal, en van objectiviteit kun je nog maar weinig media beschuldigen vandaag de dag.

Ook dat EU-onderhandelaar van de afgelopen drie jaar Michel Barnier nog steeds de onderhandelingen namens de EU leidt, is een teken aan de wand dat men in Brussel heeft erkend dat een slag is verloren, maar dat de oorlog wordt voortgezet. Ook al zijn er eenvoudiger argumenten voor: voor Frankrijk zijn visserijrechten in Britse wateren van enorm belang, en een vervanging van Barnier door een andere Fransman is eenvoudig uitgesloten. Frankrijk is niet zinnens het risico te lopen dat een andere onderhandelaar andere prioriteiten zal stellen, dus Barnier kan niet worden vervangen – zo redeneert Frankrijk achter de schermen.

De onderhandelingen van de komende 11 maanden zullen de verwijdering vergroten. Na Brexit zal de kloof met het UK zich verder verdiepen. Het is treurig, maar alternatieven zijn niet reëel.

---

1. De voortdurende mediacampagne die waarschuwde voor de rampspoed die het verlaten van de EU het UK zou bezorgen.