De Duitse bondskanselier Angela Merkel is een politica voor wie ik bewondering heb en die ik daarnaast ook als mens wel zie zitten.

Ik ken haar natuurlijk niet persoonlijk, maar dat zou ik eigenlijk best willen. Al die andere politici, Hollande, Rutte, Cameron en hoe ze allemaal heten, hoef ik niet noodzakelijk in mijn buurt, maar Angela Merkel zou ik wel als buurvrouw willen hebben, maar dan liefst zonder al die bewakers.

Ze is er heel goed in om haar kruit droog houden als links en recht om haar heen politici harakiri aan het plegen zijn. Zo deed ze het indertijd, toen Helmut Kohl Duitsland tien jaar achterop zette door de DDR zonder overgang in de Bondsrepubliek te incorporeren. Zwijgen en pas weer wat zeggen toen Kohl niet alleen onverstandig maar ook slecht bleek te zijn geweest, toen hij met de verkiezingsgelden had geknoeid. Angela Merkel zou de Eurocrisis al lang hebben opgelost als de andere Europese politici en de Brusselse bureaucratie haar haar gang hadden laten gaan.

De Eurocrisis, zoals we het ding zijn gaan noemen, is helemaal zelf gemaakt en was totaal onnodig. Een paar verstandige besluiten bij het invoeren van de euro en er was nooit een crisis geweest. Met de euro is niet zo veel mis, maar wel met het lidmaatschap ervan en ook met de organisatie van de Europese samenwerking.

Als de beurzen en markten de indruk zouden hebben dat men in Europa wist waar men mee bezig was en dat de zaak binnen een paar maanden op orde zou zijn, dan schoten de beurskoersen weer omhoog en de interestvoeten voor de staatsleningen van de Zuidelijke Europese landen omlaag. Dat weet ik vrij zeker, maar ik weet ook wel zeker dat het voorlopig doormodderen zal blijven. De enige die het hoofd koel houdt is onze Angela en de rest doet niet veel anders dan haar voor de voeten lopen.

De bestaande organisatie van de EU is niet erg efficiënt. We hadden als gevolg van de crisis de kans om die organisatie te verbeteren, maar die hebben we laten liggen. Het Europees Parlement heeft hier geen enkele legitimiteit, zoals we straks weer zullen zien als er Europese verkiezingen zijn. De mensen die dan op komen dagen en dat zal een minderheid zijn, stemt in meerderheid op populistische partijen, d.w.z. tegen het Brussel en Straatsburg. Een Commissie, waarin alle 28 of 27 lidstaten vertegenwoordigd moeten zijn met commissieleden voor wie het werk verzonnen moet worden, is iets waar we heel goed zonder zouden kunnen.

Parlement en Commissie hebben ons tot nu toe weinig gebracht en het valt niet te verwachten dat het ooit nog wat worden gaat met die instituten. De laatste bekwame commissievoorzitter was Delors en van zijn voortvarendheid is iedereen toen zo geschrokken dat men in de lidstaten vast besloten lijkt te hebben: ‘dat nooit weer’. Sindsdien zijn zowel de voorzitter als de leden altijd tweede keus geweest.

Onbekwame en ongevaarlijke voorzitters van de Commissie die weinig in de melk te brokkelen hebben. Commissies die de regeringen van de kleine lidstaten dwars zitten als die proberen hun eigen problemen op te lossen. De Fransen en de Duitsers hebben er geen last van, maar landen als Nederland hebben van de EU-Commissie daadwerkelijk meer last dan gemak.

Het Europees Parlement heeft, voor zover we weten, nog nooit iets gedaan waar een lidstaat wat aan had. Dat zegt niet alleen de PVV, dat zeggen ook de journalisten die het van dichterbij kunnen bekijken. Ik zou niet weten wie er buiten Brussel en Straatsburg een moment over zou treuren als ook het Parlement zou worden afgeschaft. De Raden van Ministers en van Regeringsleiders zijn de enige instanties die besluiten nemen die er toe doen.

Het zou beter zijn om de samenwerking vorm te geven door deskundige bureaus op te zetten en die bemannen met experts zoals bij de ECB. Laat die onder controle van de lidstaten de gemeenschapsproblemen aanpakken en dan mag die hele Brusselse poppenkast van mij verdwijnen.

---

Dit artikel over het Merkel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier