Als iemand een goed voorbeeld is van de wereldvreemdheid die de afgelopen jaren bij de EU door de ventilatiegaten naar buiten spuit, is het mogelijk Angela Merkel.

Natuurlijk kan het ook liggen aan de bron. Ik heb vaker bespottelijk slecht geïnformeerde artikelen gezien bij EU-subsidiesponzen, zoals EUobserver onmiskenbaar is. Maar wat hen interessant maakt, is de attitude tegenover problemen die de EU zou moeten aanpakken/oplossen/hanteren. Er zit een gedachtenwereld achter die je je eerst eigen moet maken eer je begrijpt hoe kinderlijk men de wereld beziet.

Neem nu deze inleiding:

Germany’s chancellor Angela Merkel has called on African leaders to stop migration to Europe and fight back against Islamic extremism.

Merkel is op bezoek in Afrika, en ze lijkt dat evenzeer te doen als bondskanselier als als machthebber van de EU. De facto machthebber, want niets wat Merkel echt niet willen zou zal de EU doen.

Het bericht zegt over Islamic extremism dat het gebruik maakt van een burgeroorlog die al woedde. Het is een kwestie van perspectief. De Nederlandse regering is sowieso allergisch voor het gebruik van verwijzingen naar islamitisch extremisme in het noorden van Mali. Maar dat men in het noorden van Mali altijd al zeer streng islamitisch was, willen we natuurlijk helemaal niet weten. Want dan klopt het plaatje niet meer.

Soms zijn uitspraken als onderstaande gewoon humor:

She vowed to help with development aid and military equipment to ensure peace and prosperity in Africa.

Dit klinkt meer als een Amerikaanse definitie van ontwikkelingshulp uit de jaren zestig en zeventig, maar goed. Ook een leuke:

Merkel stressed the importance of a ”vibrant civic society”.
Prime minister Hailemariam Desalegn said Ethiopia already hosts one of largest refugee populations in the world.

Het zal wel aan mij liggen. Subsidiesponzen hebben zo hun eigen wegen zaken aan te kaarten, maar hun definities lijken op zijn minst troebel.

Het werd eigenlijk al serieus met de kop:

African nations must halt migration, says Merkel

Hier zit al een fundamentele denkfout die toont waarom de huidige generatie EU-leiders op geen enkele manier voor hun taak berekend is. Niet de Afrikaanse landen moeten de migratie een halt toe roepen, maar de struikelblokken onderweg moeten zodanig zijn dat men nooit aankomt. Met aan het eindpunt een onoverkomelijke muur. Door te adverteren dat iedereen die voet op EU-bodem zet blijven mag heeft de EU het slechtst mogelijke signaal afgegeven. En is daarmee schuldig aan alle doden die verzopen bij pogingen de Middellandse Zee over te steken. Maar letterlijk vuile handen maakte is de ware nachtmerrie van EU-leiders.

Het is fijn als de lokale leefomstandigheden dusdanig verbeteren dat men liever thuisblijft, maar het sprookje van de EU als Luilekkerland is al te ver doorgedrongen om het idee van migratie nog op zo’n relatief eenvoudige wijze terug te dringen. Het verbaast mij alleen nog dat de eerste pinguïns zich nog niet aan de Italiaanse watergrenzen hebben gemeld. Verder weet de hele wereld intussen waar ze zijn moeten voor gratis geld en loslopende blonde vrouwen.

Gek genoeg wordt men ineens klaar wakker als het gaat om idiote voorstellen die desalniettemin bekend klinken :

Some EU leaders, including Merkel, have indicated they would like to strike Turkey-style deals with African nations, whereby they would agree to take back migrants in exchange for money and other favours, such as visa-free travel.

De EU lijkt in haar denken voortgang te boeken met iets waarvan een kind van drie beseft dat dit niet werken gaat, omdat het voortaan in het belang van die Afrikaanse regeringen zal zijn om iets te ruilen te hebben. Sowieso is de suggestie dat er tussen de migranten mensen zouden zitten die we graag hierheen halen tamelijk bespottelijk, en als het waar zou zijn is het een vorm van parasitisme o pontwikkelingslanden die het westen onwaardig is. Omdat het zou inhouden dat de mensen waarop men zou moeten kunnen bouwen bij de ontwikkeling van het land, door het westen zouden worden weggelokt. Om bij ons de portalen van regeringsgebouwen schoon te gaan vegen.

Je kunt er zeker van zijn dat binnenkort een officiële EU-bons gaat overleggen in Afrika, met een rinkelende geldbuidel in zijn koffertje. Merkel kondigde dat min of meer aan als bijproduct van het Duitse EU-voorzitterschap in 2017. Niemand wordt er wijzer van, maar de EU denkt dat je alles met geld kunt oplossen.