Premier May heeft dan weliswaar de vertrouwensstemming over haar premierschap gewonnen in december, maar haar Brexit-deal is zo dood als een pier. 21 januari moet er weer een keer over worden gestemd, hopelijk voor het laatst.

Niemand uit de omgeving van de premier gebruikt nog het woord Chequers-deal, want dat klinkt te veel als checkmate. Nog steeds lijkt Theresa May te hopen dat die deal door het parlement te loodsen valt. Een paar weken terug hoorde je ineens dat de steun er voor binnen de Conservatieve fractie groeiende was, maar nu we dichter bij 21 januari komen (naar verluidt de laatste kans dit aan te nemen en nog  tijdig te implementeren) is het weer stil. Niemand geeft er een penny voor, en de premier waakt er voor zich nog belachelijker te maken dan al gebeurd is. Ook al schrijven de regels voordat men haar een jaar na een overleefde vertrouwensstemming niet opnieuw mag aanvallen, een premier naar wie niemand nog luistert kan niet lang blijven zitten.

Het wachten is nu op het konijn dat May samen met Brussel uit de hoge hoed gaat toveren. Dat dat er aan komt staat voor mij vast. Ook de EU weet dat dit voor May niet werken gaat,en dat met een kleine concessie de hoofdprijs kan worden gevangen. Want May’s deal is extreem ongunstig voor het UK, waar nu richting bevolking wordt gespeeld op de zelfde angsten die het kabinet hebben bevingen: dat in geval van een No-deal de woestenij wacht.

Werkelijk? Nee, maar waarom het gaat is dat het uncharted territory is. En dat is voor politici veel enger dan een aantoonbaar rampzalig verdrag, want op een aantoonbaar rampzalig verdrag kun je je voorbereiden. Onder andere met het argument dat men toch iets moest tekenen. Om te begrijpen waarom dit zo werkt moet een normaal mens eerst een jaar of drie stage lopen bij een regeringspartij – waar ook er wereld. Neem liever van me aan dat het zo is.

Dat in overweging nemende houd in dat er nu een partijtje staren wordt gespeeld tussen Londen en Brussel. Brussel beweert bij hoog en bij laag dat er geen andere afspraken zullen komen dan die May heeft bereikt. Terwijl een No-deal voor Brussel waarschijnlijk rampzaliger zal uitpakken dan voor het UK? Brussel heeft er echt het meeste belang bij dat May die deal door het Lagerhuis werkt.

Over twee weken is het 21 januari. Als May de gok in het Lagerhuis waagt en faalt, is dat het laatste wat we er over zouden moeten horen. Ik zie nog maar twee realistische sceario’s op weg naar die datum:

1. May vraagt in Brussel om uitstel van de Brexit-datum, vermoedelijk met een jaar. Hoe dat zich verhoudt met de EU-uitspraak van geen verandering? Dat weet niemand, maar die angst voor het onbekende, hè?
2. Dat er tussen 14 en 16 januari nog iets van enige kleine concessies vanuit de EU op tafel komen (het Konijn) in de hoop dat enige twijfelende Conservatieven dan opgelucht denken dat het uiterst mogelijke is bereikt en vóór May’s plan stemmen op de 21e. Het is voor het UK niet te hopen, maar een realistische optie is dit wel.

Gek genoeg kan ik me nauwelijks voorstellen dat . wie van de betrokkenen ook het op een No-deal laat aankomen. Houd dat in gedachten als u er over leest in het nieuws of kennis neemt van andere berichtgeving over Brexit.

---

Alles over Brexit en de verdere perikelen in het UK  leest u hier.