Met inmiddels bekende en leugenachtige argumenten hebben Mark Rutte en Sybrand Buma andermaal versterkingen aangelegd in hun cordon sanitair tegen de PVV van Geert Wilders tijdens deze kabinetsformatie.

De inhoud van hun brieven aan kabinetsinformateur Tjeenk Willink is bijna slaapverwekkend. Kwaad maak ik me er ook over. Naast een betaalde baan met genoeg andere dingen te doen, blog ik belangeloos over politieke ontwikkelingen die de samenleving aangaan. Moet ik nu voor de zoveelste maal uitleggen wat er niet deugt aan keien die worden aangedragen om Wilders te stenigen?

Naar verluidt zet Rutte vooral de hakken in het zand, omdat hij na 2018 de opvolger van Donald Tusk zou willen worden als voorzitter van Europese Raad.

Als dat gerucht waar is, zijn we gestuit op tenminste een gevalletje belangenverstrengeling, en in het ergste geval komt dit neer op landverraad. Crematoriumkoning Henry Keizer was er niets bij. Missen als kiespijn kan Rutte een nieuw avontuur met de PVV, de regerings- of gedoogpartner die uitgesproken eurokritisch is en eist dat het kabinet zich inzet voor een Nexit, of in elk geval minder “Europa”, en een terugkeer van de gulden, of in elk geval minder euro: Griekenland eruit en vervolgens Italië. Rutte vergeet dat zijn eigen electoraat grotendeels eurosceptisch is en dat hij een deel van zijn populariteit te danken heeft aan oppervlakkige kiezers die hem af en toe een paar eurokritische kreten horen slaken. Bovendien negeert hij dat een groot deel van het electoraat juist wil dat de PVV deelneemt aan het landsbestuur. Nederlandse kiezers hebben geen enkele boodschap aan de verzwegen Brusselse aspiraties van de premier.

Met mijn stem heb ik aangegeven geen associatieverdrag van de EU met Oekraïne te willen. Toen bleek dat een ruime meerderheid van de opgekomen kiezers het met mij eens was, verwachtte ik dat mijn wil wet zou worden. Niets bleek minder waar.

Ik heb ook geen enkele invloed op het afvloeien van Rutte naar de wereld van de internationale organisaties en machtsconcentraties, waar ik niemand kan wegstemmen. En als kiezer kan ik Rutte voordragen noch tegenhouden de nieuwe Tusk te worden. Het enige voordeel is dat we in de Atlantische as straks geen Donald & Donald, maar Donald & Mark hebben. Het klinkt net iets minder Janssen & Janssens, of minder toevallig zo u wilt.

Volgens Rutte is Wilders verhard in zijn standpunten die ingaan “tegen de liberale kernwaarden van ons land”. In de tweede plaats zou Wilders de instituties van de rechtsstaat ondermijnen door de Tweede Kamer een nepparlement te noemen en (sommige) rechters neprechters. Ten derde noemt Rutte de Catshuisbreuk; Wilders loopt weg voor zijn verantwoordelijkheid. Ook Buma benadrukt vooral dit laatste punt in combinatie met de reden waarom de PVV in 2010 niet mocht mee regéren, maar slechts gedogen. Die reden was dat het CDA de islam niet op het tweede plan wilde zetten en weigerde mee te gaan in een discours waarin 800.000 moslims als tweederangsburgers worden beschouwd. Hier gaat ook Rutte los op Wilders, in het eerste punt van zijn brief aan Tjeenk Willink: de PVV wil minder Marokkanen, moskeeën sluiten en een koranverbod.

Wilders zelf reageerde door aan te geven dat niet hij steeds verder radicaliseert, maar de islam en de gevaren die Nederland bedreigen. Dat is alvast 1-0 voor Wilders. Diezelfde Wilders scoort opnieuw waar beide heren kennelijk weer aanslaan op ‘de toon’ van het debat (in de media):

De beledigingen en vaak ronduit grove uitspraken van de PVV gaan onverminderd door.

Toen Rutte en Wilders samenwerkten, mocht de arena (het parlement) van Rutte niet reageren op ‘elk stuk rood vlees’ dat Wilders naar binnen gooide. Afgezien van de verwijten die Ruma aan Wilders maakt over wat hij in het heden doet, valt veel nadruk op het verleden dat VVD en CDA met Wilders hebben. Dat verleden is inmiddels vijf jaar oud. Het staat inmiddels 3-0 voor Wilders. Want zonder ook maar een seconde rechtstreeks met Wilders te hebben gepraat, en hem na een half decennium geen tweede kans te ‘gunnen’, gaat Ruma, samen met D66, tot twee keer praten met een club met

• een ronduit crimineel verleden;
• minstens zulke extreme standpunten én oneliners als de PVV;
• weinig liberale kernwaarden.

Sluit dan beide op voorhand uit. Praten met GroenLinks was — gezien de verkiezingsuitslag — overigens lastig te vermijden; ik had er weinig bezwaar tegen. Het heeft alleen veel te lang geduurd.

De overige inhoud van de brieven van beide heren is zo te fileren, dat er geen inkt overblijft. Aan het ‘nepparlement’ heb ik bijna twee jaar geleden een blog gewijd, dat ik begin 2016 nog eens heb samengevat. Ik begrijp dat het door velen gelezen is; door Rutte (en Buma) blijkbaar niet. Toen, voor het Oekraïne-referendum, was het al zo erg. 4-0 voor Wilders; ‘nepparlement’ is (wat je er verder ook van de term vindt) plausibel. Neprechters zijn in de ogen van Wilders vooral rechters die hem veroordelen nadat het Openbaar Ministerie een proces tegen hem is begonnen met een politieke bijsmaak en op grond van geronselde aangiften op valse gronden en een hetze. Verder zijn rechters met een andere politieke voorkeur dan D66, PvdA of GroenLinks zwaar in de minderheid en zien sommige rechters er geen been in om expliciet te verklaren dat iemand die PVV stemt binnen de rechterlijke macht niets te zoeken heeft. Dat leverde een dubbele score op voor Wilders, maar laten we zeggen dat het inmiddels slechts 5-0 staat.

Popper Paradox
Het koranverbod is door Wilders uitgelegd en genuanceerd in een zondagochtenduitzending met Rick Nieman (terugkijktip). Wilders’ argumentatie is geldig. 6-0. Wie met een moskeeverbod kabinetsonderhandelingen ingaat en compromissen moet sluiten, haalt nog aardig wat leegstand binnen als er maatregelen komen tegen iedere moskee die niet zonder subsidie kan, met name financiering uit schurkenstaten, zoals Saoedi-Arabië. Iets waarop ook alle christelijke partijen buitengewoon kritisch zijn. Intussen ziet Het Motorblok een moskeeverbod als iets onhaalbaarders dan een principieel standpunt van D66 of GroenLinks. Maar je kunt een leven niet een beetje voltooien, en een kolencentrale niet half sluiten. 7-0.

Dat de rechtsstaat aan reparatie en herstel toe is, Mark en Sybrand, valt niet langer te ontkennen. (Ik weet zeker dat Ruma de Popper Paradox kennen.) Dit vraagt zowel zorgvuldigheid als moed, maar is in elk geval niet zo laf, destructief, grof als immoreel als laten blijken dat je in feite hetzelfde wilt als Wilders. Door als een Geert Light “pleur op!” te roepen, terwijl jijzelf en iedereen om je heen snapt dat je niet wilt doorbijten als het origineel. En hoeveel heeft ‘minder, minder’ eigenlijk met discriminatie en racisme te maken als we weten dat menige keurige Marokkaan (mensen tegen wie Wilders niets heeft, en zij stemmen zelfs op hem) ook minder, minder Marokkanen wil? Riep iemand daar al ‘tien, tien, tien!’? Het staat een geflatteerde 8-0 voor Wilders.

En dan die Catshuisbreuk – mijn hemel! 9-0. Ik fluit af bij deze Haagse hoax. In werkelijkheid lag de oorzaak bij het CDA, en Buma was daar persoonlijk niet eens dicht bij betrokken.

Ruma heeft onmiskenbaar talent
Ik ben dus gewoon hartstikke kwaad. Terwijl de verkiezingsuitslag zowel duidt op een forse ruk naar rechts als een licht verlies voor de VVD (waarbij het zich herstellende CDA in veel opzichten rechtser is dan de VVD), kan een Pechtold donderdag nog doodleuk blijven verklaren dat een ploeg met evenwicht tussen conservatief en progressief logisch is. Ook wordt een van de vier grote groeiers, bovendien de tweede partij in grootte, volkomen genegeerd.

Met de opmerking dat veel kiezers VVD gestemd zullen hebben vanwege het cordon sanitair tegen de PVV maakt Rutte het alleen maar erger. September 2012 stemden nog veel meer kiezers VVD om de PvdA eruit te houden. Hoe dit ook zij, net als op 6 april 2016 ben ik op 15 maart 2017 gaan stemmen in de verwachting dat er iets met mijn stem zou worden gedaan dat recht zou doen aan de uitslag. Een babbel met GroenLinks neem ik dan meteen voor lief; zo democratisch ben ik wel. De toestand per vandaag is dramatisch. Een drama voor het vertrouwen van de burger in wat er in Den Haag gebeurt en hoe lang dat duurt.

Kwaad ben ik omdat ik op een mooie zomeravond opnieuw mijn kostbare tijd moet besteden aan het uitleggen van the obvious, aan een demissionair premier dat moreel corrupt is tot op het bot. En daarmee ben ik, stuklopend op de Haagse mores, ook hartstikke onnozel. Twee heren die het verdommen te luisteren, zich gedragen als kleuters — bijna net zo erg als Jesse Klaver — en anderen daarin meenemen, en het woord landsbelang daarbij niet eens schuwen. Onmiskenbaar heb je dan toch een bepaald talent, ja, waaraan ik niet kan tippen.