Het ding dat daar hoog in de hemel staat te blinken is toch zó romantisch! Vrouwen zijn er gek op, en de invloed op eb en vloed is ook belangrijk. Maar verder?

Ik vind de maan wel een aardig ding hoor. Heel decoratief en zo. Leuk voor op Kerstkaarten en in Sinterklaasliedjes, al mogen die vaak niet meer. Verder lig ik er niet wakker van, en het is jammer dat honden dat vaak wel doen. Irritante jankbeesten.

Dat we ooit mannen naar de maan stuurden was niet meer dan een vingeroefening voor het grote werk, maar toen men het te duur vond worden en er mee stopten, was het over. Maanstenen leken net op stenen van de Aarde, en verder vind ik het best. Niets te beleven, en een zwaartekracht van een zesde van de Aarde. Niet alleen niet erg indrukwekkend, maar opnieuw: wat zou je er zoeken moeten?

Nu hebben mensen een nieuwe theorie hoe de Aarde het ding ooit aan zich gebonden heeft. Hoe we er van af gaan komen weten we al een tijd. Als de maan de limiet van Roche overschrijdt, wordt zij interstellaire krachten uiteen gerukt, en krijgen we hier moeilijkheden op een manier die we niet eerder hebben meegemaakt. Maar omdat de mens tegen die tijd al lang uitgestorven zal zijn, kan ik me ook daar niet druk om maken.

Daar hebben we wetenschappers voor. En die wetenschappers hebben nu een computermodel ontworpen waarmee ze hopen te bewijzen dat de maan is ontstaan uit de stofwolken die we te danken hebben aan meteorietinslagen. Typisch gevalletje van een wetenschappelijk experiment dat je niet graag in de praktijk herhaald zou zien, dus dat men het via de computer doet lijkt me een goed idee. Maar bewijst het wat? Hoogstens dat het een mogelijkheid is. Maar als je ziet wat je tegenwoordig op een computer allemaal maken kan, ben ik er op voorhand nog niet erg van onder de indruk. Het blijft toch en soort leunstoelwetenschap, nietwaar? En dan nog van het type dat beweert dat alle mensen hetzelfde denken, en dus in de aard der zaak vredelievend en geschikt voor integratie in onze maatschappij zijn. Ik geef maar even een voorzet.

Anderzijds is het mooi wat men allemaal niet bedenkt. De kranten moeten iets hebben om de aandacht van de politiek en de door haar veroorzaakte ellende af te leiden. En een avondvullende documentaire over het ontstaan van de maan is weer eens iets anders dan die eeuwige programma’s met zielige allochtonen die zo blij zijn dat ze hier terecht konden voor hun natje en droogje. Om vervolgens een maand of twee op vakantie te gaan naar hun familie in Afghanistan, dat ze volgens Frontex zojuist met gevaar voor eigen leven waren ontvlucht. Ik zal dus maar niet beginnen over mijn familie, want de meeste zou ik nooit meer komen bekijken als ik asiel zou krijgen in Afghanistan.