In Libië maakt de Haftar-militie uit het oostelijk deel van het land een snelle opmars richting Tripolis, waar een door het westen erkende zwakke regering zetelt.

De opmars is onmiskenbaar een poging het land opnieuw te verenigen nadat het in chaos verviel na de dood van Ghadaffi tijdens de burgeroorlog van 2011. De regering in Tripolis is zó zwak, dat zelfs haar beheersing van de hoofdstad onvolledig is. Het oostelijk deel van het land wordt momenteel beheerst door vrij streng-islamitische milities waarvan men binnen de VN (dat de regering in Tripolis steunt) en de EU weinig moet hebben – al koopt men de olie die aldaar wordt geproduceerd natuurlijk gewoon wèl.

Secretaris-generaal Guterres is nu inTripolis ( de reden waarom staatsomroep NOS zich verwaardigd er over te berichten), en waarschuwt:

VN-secretaris-generaal Guterres, die op bezoek is in Libië, waarschuwt voor een confrontatie. “Er is geen militaire oplossing. De problemen kunnen alleen worden opgelost door in gesprek te gaan”, zei hij in Tripoli. Hij heeft deze week ontmoetingen met de leiders van de verschillende kampen.

Dit is zó amusant dat je het slechts met leedvermaak kunt bezien. Dat er geen militaire oplossing is werd ook gezegd over de Syrische burgeroorlog. Wat Assad – gesteund door Iran en Rusland – niet verhinderde deze militair te beslissen, en nu bezig te zijn de restjes op te ruimen die men vergeten was tijdens het verjagen van IS.

Militaire beslissingen zijn zelden de beste oplossing, maar dat ze niet kunnen werken is de illusie van westerse machten die de gedachte aan oorlog alleen al barbaars vinden. Maar dat is ideologie, en heeft met de praktijk weinig uit te staan.

Nu krijgsheer Haftar met behulp van veel lokale collega’s bezig is orde te scheppen in de Libische chaos zou het wel eens snel kunnen gaan. Tot de manco’s van de VN behoort onder andere de overtuiging dat zij de enige is die een duurzame oplossing bewerkstelligen kan. Dat dit sinds de ondergang van het communisme strijk en zet onwaar bleek doet er voor hen niet toe; het blijft hun handelen regeren.

Op eenzelfde wijze wordt de EU gehinderd door haar eigen pakket overtuigingen, dat met de realiteit al even weinig van doen heeft. De regering in Tripolis is de afgelopen jaren vaak afgekocht om de weg voor de Afrikaanse migranten/dobbernegers vrij te houden. De chaos liet men liefst de chaos.

Een snelle beslissende overwinning van Haftar kan daarom nu die weg voor de migratiestroom sluiten, met als gevolg dat migranten het land in opperste chaos storten of in de buurlanden van Libië ellende veroorzaken. Niet fijn voor de EU en haar politiek, maar voor de bevolking van de EU zou dit wel eens een onverwacht goede gebeurtenis kunnen blijken als de orde in Libië inderdaad wordt hersteld. Dan kan het fenomeen dobberneger terug naar het museum, en zit de uitgang van Afrika weer veilig op slot.