Labour onder Corbyn – kroniek van een aangekondigde dood
Het voortbestaan van Labour en het leiderschap van Jeremy Corbyn zijn de inzet van de verkiezingen in het UK op 12 december, niet Brexit.
Vaak hoor je dat de aanstaande Britse verkiezingen een soort tweede Brexit referendum zijn. Dat lijkt me niet. Het zijn weliswaar de verwikkelingen rond Brexit die deze vervroegde verkiezingen hebben aangezwengeld, en de Conservatieven mogen als slogan Get Brexit Done hebben, maar over Brexit gaat het nauwelijks nog in de campagne. Vooral die Conservatieven houden zich oorverdovend stil, om hun ruime voorsprong in de peilingen niet in gevaar te brengen.
Mocht die voorsprong niet worden verzilverd, dan zou Labour een regering kunnen proberen te vormen met de in grootte derde partij in het Lagerhuis, de SNP, de Schotse nationalisten. Dat zou een aanzienlijk grotere ramp voor het land betekenen dan welke vorm van Brexit ook.
Zowel de Schotten als Labour lijken zich vooral voor de bühne druk te maken over Brexit. Jeremy Corbyn is geen liefhebber van de EU, die hij als een kapitalistisch instituut ziet. Hij zit klem tussen zijn partij, merendeels fel tegen Brexit, en de angst om Leave-stemmers te verliezen.
Partijleider Nicola Sturgeon van de SNP, eerste minister van Schotland en een rabiate nationalist, gaat regelmatig tekeer tegen Brexit, maar zou lelijk op haar neus kijken als die werd afgeblazen. Het enige dat haar interesseert is de onafhankelijkheid van Schotland. Een referendum daarover in 2014 verloor haar voorganger Alexander Salmond nipt, en ze zint op een tweede kans.
Brexit is een belangrijk argument voor onafhankelijkheid: Schotland heeft met 60% tegen gestemd en wordt naar eigen zeggen uit de EU gesleurd. Sturgeon’s belofte is Schotland na de onafhankelijkheid terug in de EU te brengen. Maar zonder Brexit verliest ze waarschijnlijk ook dat tweede referendum…
Brexit is voor Britten veel minder belangrijk dan wat bijna iedereen ervan maakt, vooral aan deze kant van het water. Zoveel zal er niet veranderen ondanks alle bangmakerij, zeker niet voor de man in de straat. En al helemaal niet na de ‘zachte’ Brexit die Johnson met de EU is overeengekomen.
Er is een groep redelijk tot zeer kapitaalkrachtige Britten -vaak met tweede huizen op het vasteland- die zich enorm opwindt over Brexit. Vooral omdat hun ponden minder waard worden, maar ook omdat hun gemondialiseerde bestaan vertraging zou kunnen gaan oplopen, met name aan de grenzen…
Ze winden geen doekjes om wat ze vinden van het lagere volk, dat verkeerd heeft gestemd en daarmee zand in hun geoliede leventje heeft gegooid.
Maar de echte inzet van deze verkiezingen is de toekomst van Labour, en meer in het bijzonder die van één man: Jeremy Corbyn.
Na Tony Blair heeft iedere leider van Labour jammerlijk gefaald, maar het is Corbyn die de partij heeft weten om te toveren tot een extremistisch gekkenhuis. Ik ben niet de enige die dat vindt, zie bijvoorbeeld deze kop van de Schotse editie van de Sun: “Labour is a madhouse of extremist crackpots frothing with inexplicable hatred for Jews.” Geen krant in Engeland is onpartijdig, maar ze hebben gelijk.
Neem de schaduwminister van financiën en rechterhand van Corbyn: John McDonnell. Een Marxist en voormalig accountant, die flink wil nationaliseren mocht hij onverhoopt op nummer 11 van Downingstreet terecht komen. Ooit werd hij door de gemeente Londen ontslagen wegens financiële malversaties, en hij is het enige parlementslid ooit dat in het Lagerhuis massamoordenaar Mao Tse-Tung citeerde. Je kunt erom lachen, maar die enkele keer dat hij zijn masker laat vallen, zoals in dit interview van de BBC, kruipen de rillingen je over de rug bij het idee dat de man ooit in buurt van de macht zou raken.
De schaduwminister van Binnenlandse Zaken Diane Abbott, die ooit het bed deelde met Corbyn, wordt door vrijwel niemand serieus genomen. Ze grossiert in enormiteiten, heeft meermaals bewezen niet te kunnen rekenen, en meldt zich steevast ziek als er in het Lagerhuis over iets belangrijks maar controversieels moet worden gestemd. Zelfs de Independent, een Labour gunstig gezinde krant, schreef al in 2017 over haar:
“If Jeremy Corbyn wants to be prime minister, he should get rid of Diane Abbott immediately.”
Wat Corbyn verder om zich heen heeft verzameld is een rariteitenkabinet. Zo liet hij een zojuist veroordeeld Kamerlid opdraven om de doorslag te geven in een stemming tegen Brexit. Ze moest van justitie een enkelband dragen, alweer een primeur voor het Lagerhuis.
Van geen partij is de machtshonger zo groot en het bijbehorende opportunisme zo evident als van Labour. Voor Corbyn zijn deze verkiezingen de laatste kans om aan de macht te komen. De campagne begon met een onwaarschijnlijke hoeveelheid cadeaus voor onder de kerstboom: gratis breedband en tandartszorg voor iedereen, afschaffing van collegegelden, een vierdaagse werkweek met evenveel loon, enzovoort. Zojuist is daar het planten van twee miljard bomen vóór 2040 bijgekomen, om ook de groene stemmer te paaien. Daarvoor zou een oppervlakte nodig zijn van meer dan twee keer Wales, en zouden 20 jaar lang dag en nacht 183 bomen per minuut geplant moeten worden…
Voor iedere pond die de Conservatieven uit willen geven, zal Labour er 30 uitgeven. Daarvoor moeten vooral de rijken meer belasting gaan betalen, maar uiteindelijk iedereen, en bedrijven uiteraard het meest. Corbyn en McDonnell zijn ordinaire communisten, die ondernemers en bedrijven lijken te verfoeien.
Labour heeft de Britse nationale gezondheidszorg, de NHS, tot voornaamste inzet van de verkiezingen weten te maken. Daar wordt aanzienlijk meer over gesproken dan over Brexit. Ze slaan eindeloos op de trom met doorzichtige leugens over hoe Boris Johnson deze NHS aan president Trump zou gaan verkwanselen, om de Amerikaanse farmaceutische industrie te spekken. Corbyn zwaaide op een speciale persconferentie met zogenaamd geheime documenten die dat bewezen. Daar klopte niets van.
Dat Labour zich heeft afgekeerd van haar belangrijkste oorspronkelijke doelgroep, de arbeidersklasse, wordt in dit verkiezingsprogramma duidelijker dan ooit. De nieuwe doelgroep lijkt de ‘woke intellectueel‘, die aanzienlijk beter aan zijn trekken komt.
Eén van de belangrijkste punten stelt dat op scholen moet worden onderwezen hoe misdadig het koloniale verleden van Engeland wel niet is geweest. Iemand uit het schaduwkabinet verklaarde voor de pers dat Engelse banken en bedrijven schadevergoedingen zouden moeten gaan betalen voor activiteiten in de slavenhandel.
Corbyn is gefilmd terwijl hij tekeer gaat over het Engelse leger, nadat het met geweld Engelse soldaten had bevrijd uit een politiecel in Basra, Irak. Hoe durfden ze! Corbyn is al zijn hele politieke loopbaan een aanhanger van Palestijnse terroristische organisaties en van Hezbollah. Hij was bevriend met kopstukken van de IRA. Gerry Adams stuurde hem nog een openbaar bericht om hem sterkte te wensen bij deze verkiezingen.
Corbyn trad enige tijd dik betaald op in praatprogramma’s voor de Iraanse televisie, en uitte daar ooit zijn ongenoegen over de BBC, omdat die omroep het bestaansrecht van Israël niet ter discussie wilde stellen.
Het is u misschien niet ontgaan dat de hoogste rabbi van Engeland een stuk in de Times heeft geschreven tegen Corbyn: ‘Wat zal er van de joden in Engeland worden als Labour aan de macht komt’. Hij klaagt dat de partij niet meer voor ‘gelijkheid en anti-racisme’ staat, en dat het overgrote deel van de joodse bevolking in grote angst leeft voor een regering-Corbyn.
Het wordt driftig ontkend, maar alle tekenen wijzen erop dat Labour onder Corbyn een structureel antisemitisme probleem heeft gekregen. De paar joodse Labour Lagerhuisleden zijn allemaal vertrokken, ze werden bedreigd en voelden zich niet meer veilig in de partij. Eén van hen moest onder politiebegeleiding een Labour-congres bezoeken. Er zijn honderden klachten binnengekomen bij de partij over antisemitische uitlatingen van parlements- en gemeenteraadsleden, en het lekte uit dat de top vrijwel niets heeft gedaan met die klachten. Zie de geruchtmakende Panorama-documentaire van de BBC daarover, die Corbyn nog heeft trachten te verbieden.
Een paar joodse intellectuelen hebben zich van het begin af actief verzet tegen dat structurele antisemitisme van Corbyn en Labour, domweg door het bijhouden, verzamelen en publiceren van antisemitische uitlatingen van politici en leden van Labour. Pas de laatste tijd worden ze serieus genomen.
Onlangs kwam Labour bijvoorbeeld met een brief van een onbekende joodse organisatie, ondertekend door een aantal rabbi’s die steun betuigden aan Corbyn. Research door één van de heren wees al snel uit dat die brief fake was. Telefoonnummer en adres klopten niet, en de vermelde rabbi’s bestonden niet of wisten van niks.
Inmiddels is dit een groot onderwerp geworden, en daarmee zijn de uitingen van jodenhaat onder bepaalde Labour aanhangers helemaal uit de bocht gevlogen. Het is altijd en overal zo dat joden die zich tegen antisemitisme te weer stellen, de wind van voren krijgen. Dat is een groot verschil met islamieten die over islamofobie klagen. Joden worden gezien als een bevoorrechte groep, in tegenstelling tot islamieten, en als ze geschoren worden moeten ze stil zitten.
Hoe dan ook, de joden verliezen. Als Labour de verkiezingen wint, zal er nauwelijks nog eentje in Engeland blijven, en als Labour verliest, waar het op dit moment naar uitziet, zullen ze daar zeker de schuld van krijgen…
Alexander van der Meer is correspondent van onder andere Veren of Lood in Frankrijk.
Meer over Labour op Veren of Lood vindt U hier.
Prachtige updaye ,dank Alexander .
Ayatollah Corbyn ,de mol van Brussel .
Brexitparty trekt op dit moment heel veel stemmen weg bij labour omdat ook onder labour de helft voor brexit stemde .Prachtig hoe Farage momentum opbouwt om Johnson onder druk te kunnen zetten een no deal te forceren na een overwinning van de tories.Johnson is nml niet volledig te vertrouwen,helaas .
Oftewel het gaat afhangen van 4 groepen of de Tories kans maken. De die-hard supporters van Corbyn, de jongeren, die krijgen tegenwoordig uitsluitend instructie dat het enige werkende systeem het marxistisch communisme is, 1945 – 1989 lijkt niemand meer te interresseren. Dan vrijwel alle sujetten van pakistaanse afkomst (die in london regelmatig met messen moord den doodslag plegen op blanken) en vele sujetten van Indiaase afkomst. Ik maak me wel zorgen, de peilingen lezend, iedere 3 dagen kruipt labour dichterbij de tories en de LibDems lijken weinig problemen te hebben met het anti-semitisme van labour, zullen dus een labour regering steunen?
Voorop stellend dat ik met afgekloven vingers hoop dat de tories de verkiezingen winnen, land ik net op een, ik meen BBC site, waarop met veel misbaar wordt geinformeerd dat de voorsprong van de tories inmiddels minder dan 2 % zou zijn, uitgedrukt in aantal ‘constituancies’. Nu denk ik dat de BBC haar uiterste best zal doen de burger een labour overwinning ‘aan te praten’, maar ik wordt erg benauwd van dit soort info……..
“Labour is a madhouse of extremist crackpots” De grootste en extreemste communistische crackpot was juist Tony Blair.
Beste Bert van Heemst, kun je dat in 5 specifieke punten uitleggen. Overigens is mijn stelling dat Tony Blair een tory was die voor carriere in labour had gekozen.
Wat vind u van het snoeiharde anti-semitisme van Corbyn en zijn cronies? Ik heb Joodse familie in engeland die Corbyn met zijn anti-semitisme een gevaar voor engeland noemen. Wat vind u van de marxistische koers van Corbyn? Slechts 2 vragen die OOK in engeland van links tot rechts aan labour worden gesteld.
Lukt een antwoord binnen enkele dagen?
Tony Blair, de man met de Jehova getuige ogen is nog steeds op zoek naar de WMD.
Volstrekt ongeloofwaardig figuur.
Corbyn is een nog fraaier voorbeeld van het morele failliet van links.
@Henk Albarda. Kunt u uw laatste vraag verder uitleggen ? Ik vind het antisemitisme en de communistische koers van Corbyn even afschuwelijk als u, evenals zijn griezelige en achterbakse steun aan linkse geweld gebruikende ‘activisten. Enige verschil met Blair is dat die zijn waanzin verstopte onder een net’, uitgestreken gezicht, dito uitspraken, en een maatpak. Zie de tactieken voor radicalen van Alinsky, die u ongetwijfeld wel kent (?) Hoewel misschien ook niet, misschien is hij wat u betreft in zijn missie geslaagd. Trouwens ik vond hem tot een paar jaar geleden ook een halve Tory, dus veel slimmer ben ik niet.
Blair is het schoolvoorbeeld van wat ze in de VS een liberal zouden noemen, een wolf in schaapskleren. Zijn belangrijkste ‘prestatie’, naast het VK in een illegale oorlog sturen met Irak in 2003, is het totaal omvormen van het Britse onderwijs. Vergeleken met het Brits onderwijs is het Nederlandse, een rechtse ultranationaal systeem. Blair is degene geweest die de Labour-steven definitief heeft gewend naar het extreemlinkse gedachtegoed, naar islamisering en politieke correctheid. Peter Hitchens kende Blair uit zijn minder bekende tijd, en uitte het sterke vermoeden dat de man een heimelijke trotskist in hart en nieren is. Een Merkel avant la lettre. Hij zorgde ervoor dat de Muslim Council of Britain veel aan politieke invloed won. Hij vervreemdde zijn originele kiezersbasis willens en wetens van Labour, wetend dat die met hun stem toen toch nergens anders heen konden. Onder zijn regering werd de immigratie fors opgevoerd, en kreeg rechts (en Labour’s vroegere kiezersbasis !) “rub the right’s nose in diversity”. Mogelijk heeft hij ervoor gezorgd dat de moraal van jonge, ambitieuze sleutel-ambtenaren uit politie, onderwijs, gezondheidszorg, en politiek, werden gemanipuleerd tot ze het linkse gedachtengoed aanhingen via verplicht te volgen opleidingen, en waarbij de cursisten werden aangespoord het linkse gedachtengoed binnen hun eigen organisatie door te drukken. De nu linkse top van deze organisaties in het VK, delen met elkaar nu een “Common Purpose” en dat is ook de naam van degenen die de opleidingen verzorgen. Deze vage club had ook vertakkingen binnen NL en het zou de moeite lonen eens te onderzoeken wie van de bestuurders in het huidige ‘middenveld’ door deze club zijn beinvloed.
Hij werkt nu voor o.a. het “Institute for Global Change”, waarvoor hij schreef dat een digitale task force tegen “hate” moet worden opgericht, en waarin hij een bewust verband wordt gelegd tussen haatzaaiers en terroristen. Als de plannen die hij opschreef werkelijkheid worden, lijkt het NetzDG in Duitsland tegen ‘haat en nepnieuws’ daarnaast een onbetekenend gebodsbordje.
@ Bert van Heemst. Zo als U het zegt is het maar net. Blair heeft Groot-Brittannië vol laten lopen met moslims net als Merkel in Duitsland gedaan heeft.
Bert van Heemst, Jaan, excuses, gebrek aan kennis mijnerzijds. Aan zijn periode als PM had ik de indruk overgehouden dat hij met bewuste tory-ideeen gekozen had bij labour de top te bereiken. Overduidelijk heb ik me laten belazeren door Blair. Hij is blijkbaar volledig vergelijkbaar met rutte die het heeft afgekeken van merkel. Aangezien ik me pas tweede helft 2017 heel erg begon te ergeren aan de info van NRC, Volkskrant en NPO, ging ik ook toen pas op zoek naar andere info bronnen. Dat werden EW, Veren of Lood, OpinieZ, ClimateGate, TPO. Ik lees pas sinds vorige week Breitbart News Network, en constateer dat dat heel gebalanceerd over Republicans en Democrats schrijft. Ik lees er NIETS stevig rechts in, maar gelukkig ook niet totaal bevooroordeeld ‘liberal’.
En ja, ik weet gelukkig wel het verschil tussen ‘liberal’ (oftewel links) en het Nederlandse ‘liberaal’, waarvan de ooit rechts-liberale VVD onder Bolkesteijn deel uitmaakte.
Blair heeft overigens kennellijk het anti-semitisme in engeland gestimuleerd.
@Henk: geen probleem, het was ook Blair’s bedoeling mensen in het duister te laten tasten; we hebben hier helaas te maken met een razend slimme man. En zoals ik al schreef, ik kwam er ook pas kort geleden achter. Verder was ik bij het verplichte opleidingen/ hersenspoelverhaal nog vergeten dat juristen daar ook heen moesten. De vruchten daarvan zien we bij het Britse OM, en bij de rechters. Zie Tommy Robinson’s eindeloos lijkende vervolging om weinig, zijn krijgsgevangenen regime, en dat van Julian Assange nu; als die tenminste nog in leven is.