Als het om de klimaathoax gaat wordt Nederland geregeerd door een merkwaardig mechanisme: geld is onbelangrijk, maar dwang mag van niemand.

Zodat aan het berichtje en bulletin hieronder door iedereen achteloos voorbij werd gegaan, terwijl het creëren van draagvlak tot dwang wordt voorbereid:

Wie kan er nu tegen een zorgvuldiger gebruik van grondstoffen zijn? Dat wat men in 2050 bereiken wil totaal belachelijk is weet men wel, maar men haalt er de schouders over op: de regering wil zoveel. De zinsnede bij de NOS die uit het bovenstaande bulletin werd weggelaten was al omineuzer (mijn vet in alle citaten, H.):

Om daar te komen zijn “vrijwilligheid en vrijblijvendheid in de aanpak uiteindelijk ontoereikend“, schrijft het PBL, dat hoopt dat een nieuw kabinet werk maakt van de conclusies.

Maar het wordt echt heel anders als je bij aanstaande gelovigen (zoals EU-aanhangers, je verwacht het niet) kijkt:

De groene rekenmeesters van het kabinet stellen dat meer “dwang en drang” nodig is. Zo kan het kabinet milieubelasting invoeren op fossiele grondstoffen, of bedrijven verplichten een bepaald percentage gerecycled materiaal in hun producten te verwerken. Samenwerking met andere EU-landen noemt het planbureau cruciaal.

En, zoals we de afgelopen jaren al vaker tot onze schade en schande hebben geconstateerd:

Volgens de PBL-onderzoekers ontbreekt het aan visie. Zo is zelfs niet helemaal duidelijk wat ‘volledig circulair’ betekent. Intussen dringt de tijd: het kabinet heeft voor 2030 een ambitieus tussendoel vastgesteld.

En ambitieuze doelen betekenen vrijwel automatisch gezeik met de EU als je ze niet helemaal verwezenlijkt. Ambtelijk Brussel kijkt niet naar wat je wilt, maar hoever je er mee bent en geeft daar dan kritiek op. Zie ook: stikstofproblematiek.

De drammers van het PBL schroeven die doelstellingen liefst zo hoog mogelijk op. Dat vinden we wel weer bij de NOS. Dat alles weer tot één oorzaak wordt terug gebracht: U. En dus wordt u gemaand:

Veel van de natuur- en milieuproblemen zijn volgens het PBL te herleiden tot een verspillende omgang met grondstoffen. Het leidt tot “plasticsoep in oceanen, de aantasting van ecosystemen door mijnbouw, grote afvalbergen, versnelde klimaatverandering en biodiversiteitsverlies.”

En wat krijg je dan? Inderdaad, na de drang volgt altijd de dwang:

Staatssecretaris Van Veldhoven van Infrastructuur en Waterstaat, opdrachtgever van het onderzoek, pleit in een brief aan de Tweede Kamer voor steviger maatregelen. “Nederland is in Europa koploper recyclen, maar een circulaire economie gaat verder. Laat elke bloempot standaard van gerecycled plastic zijn, beloon bedrijven voor de CO₂-uitstoot die zij via grondstoffen besparen, en dring het verbranden en storten van afval terug.”

Besef dat de staatssecretaris tevoren wist dat dit niet 1-2-3 door de Kamer komt (niet voor niets heeft de klimaathoax het zwaarder dan ooit), en dat ze daarom een onderzoek heeft gevraagd waarvan ze ongeveer wist wat er uit zo komen. Net zoals je weet wat je krijgt als je dit door een 2ehands winkel laat schrijven. Zodat de Kamerkudde straks vrolijk loeien kan dat ze het hebben gelezen en dus wel (moeten) geloven….

Bedenk en houdt in de gaten: dit is een routeplan voor de komende tien jaar, en gaat de stikstofproblematiek in de schaduw stellen als het ongehinderd passeert..

---

Meer over de klimaathoax en het politieke functioneren er van leest u hier op Veren of Lood.